Οι Δημητσανίτες, αδελφοί Σπηλιοτόπουλοι ήταν οι πρώτοι που ξεκίνησαν και έφτιαξαν δύο μπαρουτόμυλους και έβγαζαν νύχτα – μέρα μπαρούτι. Όλοι οι ντόπιοι μικροί και μεγάλοι έφτιαχναν φυσέκια με μπαρούτι από τους μύλους χρησιμοποιώντας χαρτί από την ιστορική βιβλιοθήκη της Δημητσάνας και τα έστελναν στον αγώνα για την απελευθέρωση. Το μπαρούτι, εύφλεκτο υλικό και πολύ επικίνδυνο για αυτούς που δούλευαν στους μύλους, τους μπαρουτάδες ή μπαρουξήδες όπως τους αποκαλούσαν στην Δημητσάνα. Παράγεται από νίτρο, θειάφι και κάρβουνο, το πιο κατάλληλο δε κάρβουνο είναι από τις ασφάκες, μικρά φυτά που βρίσκονται σε αφθονία σ’ αυτή την περιοχή. Το δε θειάφι και το νίτρο το έβρισκαν στις σπηλιές της Μονεμβασιάς. Ορεινή και τραχιά η μορφολογία του εδάφους της Δημητσάνας διασφάλιζε την φύλαξη και το κρύψιμο της παραγόμενης μπαρούτης, περιζήτητης από την εποχή που έγινε η μάχη στο Βαλτέτσι και δοκιμάστηκε η άριστη ποιότητά της.
Σήμερα υπάρχει εκεί το Μουσείο Υδροκίνησης που αναβιώνει τον τρόπο με τον οποίο φτιαχνόταν η πυρίτιδα και την προμήθευαν στον Αγώνα της Επανάστασης. Ακόμα βρίσκονται εκεί οι παραδοσιακοί και ιστορικοί μπαρουτόμυλοι και μέχρι τις μέρες μας φτιάχνουν μπαρούτι, φυσικά με σύγχρονο τρόπο και σε μικρές ποσότητες, συνεχίζοντας έτσι την σπουδαία ιστορική τους παράδοση.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163