Ο κουμπάρος και πρώην δικηγόρος του Αρτέμη Σώρρα, αποκαλύπτει τον “βίο και την πολιτεία” του… τρισεκατομμυριούχου, από το Θεριανό Πατρών. Ο Φώτης Λεπίδας, που δηλώνει πως πάντρεψε το νεαρό ζευγάρι από “ανθρωπιά”, αποκαλύπτει για τον Αρτέμη Σώρρα πως δεν του αρέσει καθόλου να δουλεύει, αλλά και πως σταμάτησε το σχολείο στην Γ’ Δημοτικού.
Με συνέντευξή του στο “Έθνος της Κυριακής” ο κουμπάρος του Αρτέμη Σώρρα, μιλά για τις προηγούμενες επιχειρηματικές κινήσεις του επικεφαλής της “Ελλήνων Συνέλευσις” αλλά και τις δικαστικές του διαμάχες.
Πως και γιατί ο δικηγόρος Φώτης Λεπίδας, δέχθηκε να παντρέψει το ζεύγος Σώρρα «Κοινωνικής εκφοράς επάγγελμα κάνω. Δεν με πείραζε να παντρέψω δυο νέους. Ανθρώπινα και μόνο το δέχτηκα. Από τη στιγμή που είπα το ναι, γι’ αυτόν ήμουν ένα τρόπαιο, μια γυαλάδα».
Όσο για τη γνωριμία τους, ο δικηγόρος, απαντά: «ήρθε στο γραφείο μου ο Αρτέμης Σώρρας και άρχισε να μιλάει για μια υπόθεσή του που αφορούσε έναν επιφανή άνθρωπο στην Πάτρα, τον υποτιθέμενο αντίδικό του, που του χρωστούσε, κατά τα λεγόμενά του, χρήματα για την τοποθέτηση πλακιδίων.
Έκανα μια αγωγή και ο αντίδικός του τότε επειδή ήταν ένας άνθρωπος με κύρος δεν περίμενε η υπόθεση να φτάσει στα δικαστήρια, αλλά την επόμενη μέρα με επισκέφθηκε στο γραφείο, λέγοντάς μου ότι ο πελάτης σου δεν έχει δίκιο, αλλά επειδή δεν θέλω να διασύρεται το όνομά μου πάρε τα χρήματα.
Ο κ. Σώρρας ζητούσε 700.000 δραχμές. Αυτή ήταν η τρομακτική του απαίτηση… Μετά το συγκεκριμένο περιστατικό ο κ. Σώρρας νόμιζε ότι έκανα μαγικά για μια υπόθεση που ήταν μια απλή αντιδικία οικονομικής φύσεως».
Ο πατέρας και τα αδέρφια του πατέρα του ασχολούνταν με την τοποθέτηση πλακιδίων και μαρμάρων, ήταν δηλαδή εργατοτεχνίτες, έτσι ασχολήθηκε κι αυτός με τη συγκεκριμένη δουλειά. «Όταν τον γνώρισα το 1988 ήταν ένας άνθρωπος που υποτίθεται ότι δεν είχε στον ήλιο μοίρα και τοποθετούσε πλακάκια. Ουσιαστικά ο Αρτέμης Σώρρας ποτέ δεν δούλεψε. Ο ηγέτης της ”Ελλήνων Συνέλευσις” δεν είναι μόνος του, αλλά έχει δίπλα του μια ομάδα ανθρώπων, μέλη της οικογένειάς του, όπως τη σύζυγό του και άλλους που τον περιστοιχίζουν. Ο Αρτέμης Σώρρας νομίζω ότι δεν έχει τελειώσει το δημοτικό, αν θυμάμαι καλά και από τα στοιχεία που είχα δει, πρέπει να έχει ολοκληρώσει την Γ’ τάξη του Δημοτικού».
«Τη δική του μειονεξία προσπαθούσε να την αναπληρώσει με ανθρώπους κύρους, που τους εμφάνιζε προς τα έξω ως φίλους του. Έλεγε σαχλαμάρες, αλλά δεν μπορούσαμε να βγαίνουμε κάθε λίγο και λιγάκι να τον διαψεύδουμε», σημειώνει ο Φώτης Λεπίδας. «Έκλεινε τις δουλειές και μετά απαιτούσε τα χρήματα, ότι δήθεν τον έδιωξε ο εργοδότης-ιδιοκτήτης. Δεν θυμάμαι να υπάρχει έστω μία υπόθεση που να πληρώθηκε χωρίς να έρθει σε σύγκρουση».
Στο ερώτημά πώς και δεν τον είχαν προβληματίσει όλα αυτά τα περιστατικά ο κ. Λεπίδας απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Αν τέτοια γεγονότα προβλημάτιζαν ένα δικηγορικό γραφείο, τότε θα έπρεπε να κλείσει. Σ’ εμάς δεν έρχονται καλόγριες. Άνθρωποι της εκτροπής και της αντισυμβατικής συμπεριφοράς μας έχουν ανάγκη. Ένας πελάτης ήταν, που ερχόταν σ’ εμένα για τις υποθέσεις του».
Ο Αρτέμης Σώρρας καταπιάστηκε με διάφορα εγχειρήματα. Εμπνεύστηκε την εκπτωτική κάρτα «Euromarket». «Την πουλούσε στον κόσμο λέγοντας ότι είναι συμβεβλημένος με όλα τα μεγάλα μαγαζιά, κάτι που δεν ίσχυε. Κολλούσε σήματα στα καταστήματα χωρίς να έχει σύμβαση μαζί τους.
Σύντομα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ιδέα αυτή και άνοιξε ένα συνοικιακό κατάστημα με εσώρουχα, στο όνομα της συζύγου του. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα το έκλεισε. Στη συνέχεια άνοιξε ένα υπόγειο μαγαζί που πουλούσε πλακάκια. Διαφήμιζε πλακάκια δικής του εισαγωγής από Ισπανία και Ιταλία, πρώτης ποιότητας σε χαμηλές τιμές, ενώ στην πραγματικότητα ήταν β’ διαλογής εμπόρευμα λόγω ελαττωμάτων.
Κάποια στιγμή με έναν ξάδερφό του άρχισαν να εμπορεύονται κρέμες αδυνατίσματος. Είναι τόσα πολλά που δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ. Οι επιχειρήσεις του είχαν διάρκεια ζωής το πολύ ένα με δυο χρόνια. Το 1995 άρχισε να στήνει παιδότοπους. Αρχικά έβγαλε άδεια για παιδότοπο στο όνομα της πεθεράς του, ενώ ταυτόχρονα έψαχνε χρηματοδότη. Οι άτυχοι ήταν ένα ζευγάρι γειτόνων. Τους έφαγαν τα χρήματα, τους πέταξαν έξω από το μαγαζί, τους πήραν τον εξοπλισμό και τελικά η υπόθεση οδηγήθηκε στα δικαστήρια με τον Αρτέμη Σώρρα και τη σύζυγό του να καταδικάζονται.
Με αφορμή τον παιδότοπο άρχισε να εμπορεύεται φουσκωτά παιχνίδια σε όλη την Ελλάδα. Έπειθε επιχειρηματίες να ανοίξουν συνεταιριστικά στον χώρο τους παιδότοπο. Τους ζητούσε να τον διευκολύνουν, δίνοντάς του επιταγή για να κάνει την εισαγωγή των παιχνιδιών και στη συνέχεια τις έβαζε στο πλαφόν της εταιρείας του, εκταμίευε τα χρήματα, αφήνοντας τους μαγαζάτορες που τον εμπιστεύτηκαν εκτεθειμένους και με επιταγές που σφραγίζονταν.
Για να το πετύχει αυτό ίδρυσε μια εταιρεία με την επωνυμία ”Commercial Gate”. Στην εταιρεία αυτή πρόεδρος ήταν η σύζυγός του -δικό της δημιούργημα- και μάζεψε κάποιους φίλους. Τους έπεισε ότι είναι ανώνυμη εταιρεία, δεν είχαν να φοβηθούν κάτι και τους έβαλε στο διοικητικό συμβούλιο.
Η ίδια εταιρεία, εκτός από τους παιδότοπους, ήταν και εισαγωγική αυτοκινήτων. Τα είχε όλα μέσα μέχρι και βαρέος τύπου χωματουργικά μηχανήματα από τη Γερμανία.
Περιφερειακές αντιπροσωπείες επώνυμων εταιρειών έπαιξαν κάποιο περίεργο ρόλο γιατί ο Σώρρας και η σύζυγός του είχαν τη δυνατότητα να αντλήσουν πληροφορίες για επικείμενες αγοραπωλησίες ακριβών αυτοκινήτων από ιδιώτες, όπως συνέβη και στη δική μου περίπτωση. Δηλαδή η τοπική αντιπροσωπεία δεν έπαιρνε το αυτοκίνητο του ενδιαφερόμενου, αλλά η ”Commercial Gate” και τη χρηματοδότηση της αγοράς την έκανε η χρηματοδοτική εταιρεία της αντιπροσωπείας.
Όταν ένα αυτοκίνητο πουλιέται με χρηματοδότηση μέχρι την αποπληρωμή του δανείου γίνεται παρακράτηση κυριότητας. Εδώ δεν γινόταν, με συνέπεια να παίρνουν το αυτοκίνητο, να κάνουν εικονική μεταβίβαση σε κάποιον, να τη χρηματοδοτούν, να βάζουν τα χρήματα στη τσέπη και μετά με νέα εξουσιοδότηση από τον ενδιάμεσο το ξαναπούλαγαν και έπαιρναν ξανά χρηματοδότηση. Το δικό μου αυτοκίνητο είχε πουληθεί τρεις φορές! Στις 17 Φεβρουαρίου δικάζεται αυτός και η γυναίκα του για απάτη και υπεξαίρεση σε βαθμό κακουργήματος στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πατρών για την υπόθεση αυτών των αυτοκινήτων.
Από τα τέλη του 2007 και μετά σταμάτησα να έχω την οποιαδήποτε επαφή μαζί του και ξεκινήσαμε τη μεταξύ μας αντιδικία. Μετά τη συγκεκριμένη δουλειά άρχισαν να κρύβονται, ήρθαν στην Αθήνα και έμειναν στην οικογένεια της συζύγου του. Γενικά όταν βαλτώνει ένας τόπος, βατράχια θα φανούν. Άνθρωποι που κοάζουν και δεν έχουν λόγο ή κάτι ιδιαίτερο να προσφέρουν στην κοινωνία το μόνο που κοιτάζουν είναι να αποκομίσουν όφελος για τον εαυτό τους μέσα από τον πόνο της κοινωνίας», προσθέτει ο γνωστός δικηγόρος.
Όταν ο Φώτης Λεπίδας γνώρισε τον Αρτέμη Σώρρα, ο τελευταίος έμενε σε ένα σπίτι στην οδό Σμύρνης, σε φτωχική γειτονιά της Πάτρας. Μετά τον γάμο του, σύμφωνα με τον κ. Λεπίδα, βρέθηκε ξαφνικά να μένει σε διαμέρισμα πρώτου ορόφου, τεσσάρι μάλιστα, μιας νεόδμητης οικοδομής σε καλή περιοχή των Πατρών.
«Κάποια στιγμή έφερε στο γραφείο αποδείξεις για 14.500.000 δραχμές που είχε δώσει για να το αγοράσει και το παρουσίασε ως πρόβλημα ότι η κατασκευαστική εταιρεία δεν το περνάει στο όνομά του. Γνώριζα την αγορά, την περιοχή και δεν πίστευα αυτή την ιστορία. Το διαμέρισμα αυτό είχε τουλάχιστον διπλάσια αξία. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε όχι μόνο ότι το διαμέρισμα δεν το είχε εξοφλήσει, αλλά και ότι είχε κοροϊδέψει τους ανθρώπους.
Μπήκε μέσα στο διαμέρισμα και με εκβιασμό προς τους ιδιοκτήτες τους ανάγκασε να του επιτρέψουν να το χρησιμοποιεί χωρίς καμία περαιτέρω επιβάρυνση. Και τώρα κινδυνεύουν να χάσουν την κυριότητα του διαμερίσματος λόγω χρησικτησίας. Μιλώ πλέον απελευθερωμένα γιατί αυτό το ακίνητο μαζί με την περιβόητη βίλα ήταν η εστία που δημιουργούσε τις απάτες του».
Τα τελευταία χρόνια η οικογένεια Σώρρα κατασκευάζει στο Θεριανό Αχαΐας την εξοχική βίλα της, τριών επιπέδων και με πισίνα. Το παράδοξο είναι ότι αυτή ανήκει στον υπέργηρο παππού και τον υιό Σώρρα.
Ωστόσο, στην άδεια της ανέγερσης από την πολεοδομία εμφανίζονται το ζεύγος Σώρρα ως ιδιοκτήτες και όχι ως ασκούντες στη γονική μέριμνα του παιδιού. «Στα δυο αυτά περιουσιακά στοιχεία στήθηκε μεγάλο μέρος των παράνομων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων», σύμφωνα με τον κ. Λεπίδα, «γιατί τα χρησιμοποίησαν ως εγγυήσεις και μέσο εξαπάτησης. Ήταν το διαβατήριό τους για τη φερεγγυότητά τους».
Όσο για το πώς προέκυψε αυτή η μεταφυσική του δραστηριότητα και το πάθος για την αρχαιολατρία, όπως υπογραμμίζει ο κ. Λεπίδας, «τώρα τελευταία του ήρθε, μετά την ιστορία με τα ομόλογα και αφού έπρεπε να φανατίζει κόσμο για να είναι δίπλα του. Δεν μπορείς να συσπειρώνεις γύρω σου κόσμο λέγοντας ότι η αγάπη είναι το κυριότερο μέσο που συνδέονται οι άνθρωποι. Γνώστης δεν είναι, τον βάζουν να πει πέντε σαχλαμάρες και τις εγκολπώνεται».
ΠΗΓΗ: Έθνος της Κυριακής
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163