Γιορτή της μητέρας: Για τις γυναίκες που δεν γιορτάζουν σήμερα…

Μια γιορτή που δεν είναι για ΟΛΕΣ τις γυναίκες. Σήμερα, δικαιούνται και αξίζουν μια… διαφορετική ευχή οι γυναίκες που δίνουν “μάχη” για να γίνουν μητέρες. Είναι οι γυναίκες που “έχουν πρόβλημα”, όπως συνηθίζουν να λένε οι γύρω.

Αυτές που κλαίνε κάθε μήνα, όταν διαπιστώνουν ότι δεν έχουν καθυστέρηση. Και σε κάθε οικογενειακή/φιλική μάζωξη θα βρεθεί τουλάχιστον ένας αδιάκριτος να ρωτήσει: “Εσύ πότε θα κάνεις ένα παιδάκι; Άντε, τι περιμένεις;”. Εκείνες απαντούν “σε χαλαρό ύφος” με ένα ψέμα, και τα βράδια κλαίνε κρυφά.

Είναι οι γυναίκες που ανακαλύπτουν την ύπουλη ενδομητρίωση.

Είναι οι γυναίκες που μπαίνουν στο χειρουργείο, ακόμα κι αν αυτό είναι ο μεγαλύτερος φόβος τους.

Είναι οι γυναίκες που παίρνουν τη δύσκολη απόφαση της εξωσωματικής. Και κάνουν ένα σωρό εξετάσεις, ενέσεις, φορτώνουν τον οργανισμό τους με ορμόνες –και σε πολλές περιπτώσεις όχι μία φορά- γιατί αυτό που θέλουν περισσότερο από όλα είναι να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί.
Οι ίδιες έρχονται σε δεύτερη μοίρα, όπως και… η τσέπη τους.

Οι “τυχερές” θα εξασφαλίσουν τα φάρμακα σε χαμηλότερο κόστος, μέσω της Επιτροπής του ΕΟΠΥΥ, που βασίζεται αποκλειστικά στη γραφειοκρατία (τι πρωτότυπο!) και όχι στο πρόβλημα υγείας. Θα βρεθούν ενώπιον ανθρώπων που θα τους μιλήσουν με… υφάκι και θα τους ζητήσουν ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Γιατί δεν έχουν σημασία οι κλειστές σάλπιγγες, το αδύναμο σπέρμα κλπ, αλλά ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ! “Μας έχεις ανάγκη, κυρία μου”, είναι το… μήνυμα, και καθημερινά δεκάδες ανδρόγυνα αναγκάζονται να συγκρατήσουν τα νεύρα τους, να προσπεράσουν την άσχημη συμπεριφορά και να κουνήσουν το κεφάλι καταφατικά, σε ό, τι τους πουν…  

Είναι οι γυναίκες που παλεύουν να αποδεχτούν ότι δεν έχουν επιλογή και αναγκαστικά θα προχωρήσουν στο δύσβατο μονοπάτι. Αλλά δεν το βάζουν κάτω.

Ας μην ξεχάσουμε σήμερα αυτές τις γυναίκες. Ας τους ευχηθούμε να έρθει μια Γιορτή της Μητέρας που θα γιορτάζουν και εκείνες!