Περικοπές σε δύο κύματα έρχονται, όπως όλα δείχνουν στο Δημόσιο. Οι Δημόσιοι υπάλληλοι, είτε εν ενεργεία, είτε συνταξιούχοι ήταν από την αρχή στο στόχαστρο του ΔΝΤ και συνεχίζουν να είναι, έστω και στο προληπτικό πακέτο μέτρων.
Το πρώτο κύμα περικοπών έρχεται στα ειδικά μισθολόγια. Στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες, λιμενικοί, γιατροί του ΕΣΥ, καθηγητές πανεπιστημίων και τεχνολογικών ιδρυμάτων, αλλά και δικαστικοί θα είναι εκείνοι που θα δουν τις πρώτες μειώσεις από το καλοκαίρι.
Ωστόσο αυτό θα είναι το πρώτο μέρος του σχεδίου. Το ΔΝΤ απαιτεί μείωση της δαπάνης στο δημόσιο και είναι ουσιαστικά μονόδρομος για την κυβέρνηση η περικοπή της μισθολογικής δαπάνης κάτι που θα σημάνει ως το 2018 μειώσεις σε όλους τους μισθούς κατά 12%.
Οι πληροφορίες αναφέρουν μάλιστα ότι οι περικοπές θα είναι κλιμακωτές. Το πιο πιθανό είναι ότι θα προστατευτούν οι υπάλληλοι του Δημοσίου με μισθούς ως τα 1.000 ευρώ. Όλα δείχνουν ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο μισθός τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η μείωση.
Κατά το ΔΝΤ η μέση μισθολογική δαπάνη στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερη από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, ενώ είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και η αναλογία των δημοσίων υπαλλήλων σε σχέση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Κάπως έτσι το ΔΝΤ επαναφέρει και το ζήτημα του λουκέτου δημόσιων φορέων και οργανισμών.
Έτσι μπαίνουν στο στόχαστρο υπηρεσίες και οργανισμοί που θεωρούνται φαντάσματα, αλλά και οργανισμοί οι οποίοι μπορούν να απορροφηθούν από άλλες υπηρεσίες του δημοσίου και να καταργηθούν. Και στην μια και στην άλλη περίπτωση ακόμη κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει με τους εργαζόμενους σε αυτούς τους φορείς, ποια θα είναι η τύχη τους, εάν δηλαδή θα απορροφηθούν και αυτί σε άλλες υπηρεσίες ή εάν θα υπάρξει σχέδιο απολύσεων.
Μείωση της δαπάνης του Δημοσίου για μισθούς με περιορισμό τόσο του προσωπικού όσο και των αμοιβών ζητά ο ΣΕΒ επισημαίνοντας ότι το ελληνικό κράτος πληρώνει υψηλότερους μικτούς μισθούς από τον ιδιωτικό τομέα.
Η πρόταση του ΣΕΒ είναι, συγκεκριμένα, να περικοπεί σε εύλογο χρονικό διάστημα ο μέσος μισθός στον δημόσιο τομέα έτσι ώστε οι σχέσεις μεταξύ μισθών και απασχόλησης στην Ελλάδα να μην διαφέρει από εκείνους στη μέση ευρωπαϊκή χώρα. «Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, αναφέρει, ο μέσος μικτός μισθός θα έπρεπε να μειωθεί κατά -3% ή 565 ευρώ ετησίως και η μέση απασχόληση κατά -50% ή 180 χιλ. υπαλλήλους».
Το φαινόμενο των υψηλότερων μισθών στο Δημόσιο σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα δεν είναι μόνο ελληνικό αλλά αποτελεί και ευρωπαϊκό κανόνα, ωστόσο στην Ελλάδα η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο εβδομαδιαίο οικονομικό δελτίο του Συνδέσμου:
– Οι μέσες καθαρές μηνιαίες αποδοχές στον δημόσιο τομέα ανέρχονται σήμερα (2015) σε 1.050 ευρώ, όταν στον ιδιωτικό τομέα δεν υπερβαίνουν τα 780 ευρώ. Το 2015 ήταν η πρώτη χρονιά όπου στον δημόσιο τομέα καταγράφηκε αύξηση κατά 1,5% (έναντι οριακής μείωσης -0,1% το 2014) ενώ η μεταβολή των μισθών στον ιδιωτικό τομέα κινήθηκε σε αρνητικό επίπεδο (-1,1%), όπως έγινε και το 2014 (-1,3%).
– Οι αμοιβές στο δημόσιο υπερβαίνουν εκείνες του ιδιωτικού τομέα κατά 19% στην Ελλάδα και κατά 15% στην ΕΕ-28, όταν δεν λαμβάνονται υπόψη οι εργοδοτικές εισφορές, δηλαδή στις μικτές αποδοχές, και κατά 46% και 26% αντιστοίχως, περιλαμβανομένων των εργοδοτικών εισφορών.
– Η Ελλάδα απασχολεί στο «στενό» δημόσιο τομέα διπλάσιους μισθωτούς εργαζόμενους (16%), ως ποσοστό του συνόλου της μισθωτής απασχόλησης απ’ ό,τι η ΕΕ-28 (8%).
– Οι αμοιβές του προσωπικού της γενικής κυβέρνησης ανέρχονται στο 12,2% του ΑΕΠ ενώ στην ΕΕ-28 στο 10,2%.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163