Προσοχή, όμως. Δεν πρόκειται να μειωθεί ο στόχος των συνολικών εσόδων, που φτάνει στα 2,65 δισ. ευρώ το χρόνο, αλλά να αλλάξει το μείγμα εκείνων που θα πληρώνουν το φόρο, καθώς και η λογική επιβολής του φόρου. Οι δύο αυτές δομικές παρεμβάσεις θα έχουν σαν αποτέλεσμα να ελαφρυνθούν οι κατέχοντες μικρής αξίας ακίνητης περιουσίας και να επιβαρυνθούν οι κάτοχοι μεγαλύτερων περιουσιών.
Κεντρικός πυρήνας των αλλαγών θα είναι η επιβολή του φόρου στο σύνολο της αξίας της ακίνητης περιουσίας και όχι στην φορολόγηση ανά τετραγωνικό μέτρο του κάθε ακινήτου. Το σύστημα θα προσομοιάζει με εκείνο του παλαιού ΦΜΑΠ, όμως θα είναι μικρότερες οι φορολογικές απαλλαγές και διαφορετικοί οι συντελεστές.
Οι σκέψεις που υπάρχουν σήμερα να είναι αφορολόγητη η συνολική ακίνητη περιουσία με αξία κάτω από 50.000 ευρώ. Ομως, το τελικό ύψος της απαλλαγής θα εξαρτηθεί και από τους συντελεστές που θα εφαρμοστούν. Επίσης, ο δεύτερος προβληματισμός που υπάρχει στο υπουργείο Οικονομικών είναι αν το αφορολόγητο που θα καθιερωθεί θα ισχύει για όλους ανεξαιρέτως τους ιδιοκτήτες ακινήτων και ο φόρος θα υπολογίζεται πάνω από το ποσό αυτό ή θα απαλλάσσονται μόνο όσοι έχουν ακίνητα ως 50.000 ευρώ και οι υπόλοιποι θα πληρώνουν φόρο για το σύνολο.
Οι τελικές αποφάσεις ως προς τους αριθμούς θα εξαρτηθούν από τις ασκήσεις προσομείωσης που έχουν ήδη γίνει και τις προσαρμογές που θα γίνουν, ώστε να επιτυγχάνεται ο στόχος της είσπραξης των 2,65 δισ. ευρώ και να μεταφέρεται το βάρος στις μεγαλύτερες περιουσίες, δηλαδή την ανακατανομή των φορολογικών βαρών. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το υπουργείο Οικονομικών είναι σχεδόν έτοιμο να παρουσιάσει διάφορα σενάρια και να γίνει η τελική επιλογή ανάλογα με το μείγμα που θα επιλεγεί. Μάλιστα, υπάρχει η σκέψη στο Μαξίμου, να γίνει και κάποια εξαγγελία από τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να επισημανθεί ότι στις αρχές του χρόνου κλιμάκιο του ΔΝΤ (όχι από αυτούς που συμμετέχουν στο κουαρτέτο και τα τεχνικά κλιμάκια) είχε συνηγορήσει υπέρ της τότε πρότασης που είχε επεξεργαστεί το υπουργείο Οικονομικών με τη λογική ότι γίνεται ανακατανομή βαρών, αυξάνεται έτσι η δυνατότητα είσπραξης και δεν αλλάζει ο τελικός εισπρακτικός στόχος.