Φως, άπλετο φως στην παραίτηση της Ελένης Ράικου

Ομως, αυτό ακόμα και για λόγους λειτουργίας των θεσμών, δεν πρέπει καθόλου να βραδύνει. Η χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται, δεν αντέχει καμία επιπλέον σκιά, κανένα πέπλο που κρύβει την αλήθεια στο σκέλος της διαφθοράς ή κουκουλώνει υποθέσεις διαφθοράς, ιδίως όταν αυτή συνδέεται με κρατικούς λειτουργούς και έχουν ακουστεί υπονοούμενα για πολιτικούς, υπουργούς, ακόμα και πρωθυπουργό.

Ολοι οι θεσμικοί παράγοντες, οφείλουν να κάνουν ότι τους αναλογεί από τη θεσμική τους θέση και ότι επιτάσσει ο νόμος, για να λάμψει η αλήθεια, να βγουν στο φως οι επιδιώξεις και τα ελατήρια όποιων απεργάζονται λύσεις ενάντια στο νόμο και την κάθαρση, που πρέπει να επέλθει στη χώρα.

Πρώτα απ΄ όλους οφείλει η εισαγγελέας Ελένη Ράικου, να παραθέσει στα αρμόδια όργανα της δικαιοσύνης όλα τα στοιχεία, που έχει στη διάθεσή της και τα οποία κατά την εκτίμησή της συνθέτουν την κατηγορία της μη “θεσμικής κάλυψης”, την οποία οφείλουν να απολαμβάνουν όλοι οι κρατικοί λειτουργοί κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, πολύ δε περισσότερο εκείνοι που αναλαμβάνουν επικίνδυνες αποστολές, όπως είναι η διερεύνηση υποθέσεων διαφθοράς από πολύ ισχυρά συμφέροντα.

Από την πλευρά της χει δημοκρατική υποχρέωση η εισαγγελέας διαφθοράς, να ονοματίσει όσους επιχειρούν να τη φιμώσουν, όπως αφήνει να εννοηθεί. Να μην αφήσει καμία σκιά, να μην περιοριστεί στα υπονοούμενα και τις γενικόλογες καταγγελίες.

Από την πλευρά τους οι προϊστάμενες αρχές και προπαντός η εκτελεστική εξουσία, οφείλουν να υψώσουν τείχος προστασίας, να παράσχουν πλήρη ασφάλεια και κάθε δυνατότητα η εισαγγελέας της διαφθοράς, όχι μόνο να επιτελέσει το έργο της, αλλά και να φέρει στο φως όλο αυτό το σκοτεινό πλέγμα , όλο αυτό τον εσμό τον οποίο καταγγέλλει ότι έχει σχέδιο ηθικής της εξόντωσης.

Είναι θέμα τιμής και προπαντός αποτελεσματικής λειτουργίας των θεσμών να ξεκαθαρίσει το συντομότερο δυνατό αυτή η υπόθεση. Διαφορετικά υπάρχει τεράστιος κίνδυνος κακοφορμισμού, κίνδυνος που αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως απειλεί να μολύνει όλους τους θεσμούς (κι΄ εδώ που τα λέμε δεν χρειάζεται και πολύ μεγάλη προσπάθεια στο κλίμα ηθικής κατάπτωσης και εξαχρείωσης του πολιτικού συστήματος, που έχει διαπεράσει σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας) και να τινάξει στον αέρα την ίδια τη λειτουργία της πολιτείας, καθιστώντας κυρίαρχο στοιχείο των αντιλήψεων των δικαίως καχύποπτων νεοελλήνων, την ατιμωρησία των ισχυρών συμφερόντων.

Και δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε περισσότερο για να δούμε πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος, αρκεί να σκεφτούμε ότι η λέξη λαμόγιο είναι πιο συχνά στο στόμα των Ελλήνων, ακόμα και από τη λέξη μαλάκας.

Η κοινωνία και η πολιτεία δεν αντέχουν άλλες σκιές και απαιτούν πλήρη διαφάνεια και άπλετο φως σε όλες τις υποθέσεις διαφθοράς. Και όλοι οι πολιτικοί ας προσέξουν. Κανείς πλέον δεν είναι εκ προοιμίου …αναμάρτητος. Δεν είναι καθόλου προφυλαγμένοι, ούτε έχουν αντίδοτο στη μέγιστη ρετσινιά να χαρακτηριστούν ίδιοι με τους άλλους, τους διεφθαρμένους.