έδωσαν στην διήμερη εκδήλωση, τον τίτλο «Φούσκες ελπίδας», μια ιδέα που πήραν από τα παιδιά στον καταυλισμό. «Είναι η φούσκα της ελπίδας. Η ιδέα ήρθε από τα παιδιά. Όταν παίζουν με την σαπουνάδα και κάνουν φούσκες χαίρονται όταν κάποια μεγαλώνει… έτσι λοιπόν, εμείς έχουμε μια ελπίδα που μεγαλώνει, ελπίζουμε να μην σβήσει και όσο μεγαλώνει, εμείς χαιρόμαστε σαν τα μικρά παιδιά. Έχουμε ελπίδα, ευχόμαστε να συνεχίσουμε». Με αυτά τα λόγια, ο εκπρόσωπος της κοινότητας των Σύρων προσφύγων στον Κατσικά, μεταφέρει το μήνυμα που στέλνουν, ενώ παράλληλα μιλάει και για την επιθυμία τους, να συστηθούν στα Γιάννενα που τους υποστηρίζουν περίπου 9 μήνες.
Με αξιοπρέπεια και υπηρηφάνεια συνεχίζει: «Θέλαμε να βγάλουμε την ενέργεια που έχει συσσωρευτεί στις σκηνές, στη προσφυγιά, να δείξουμε πράγματα, να παρουσιάσουμε την ταυτότητα μας. Είμαστε ένας λαός με μεγάλη κουλτούρα. Θέλαμε να δείξουμε πως ανάμεσα μας ,υπάρχουν καλλιτέχνες, μορφωμένοι άνθρωποι. Με τα λίγα και απλά πράγματα που είχαμε στον καταυλισμό, αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή την εκδήλωση. Να δει ο κόσμος τι μπορούμε να κάνουμε και να ευχαριστήσουμε τον ελληνικό λαό την κυβέρνηση, όλους όσους μας υποστήριξαν και μας υποστηρίζουν».
Ο Τόνυ Χ. αποτυπώνει στον καμβά, όσα βλέπουν τα ματιά της ψυχής του. Είναι από το Χαλέπι και ξεκίνησε να ζωγραφίζει από χόμπι πριν από 12 χρόνια. Όπως λέει, δεν ταυτίζεται με καμία πλευρά στην εμπόλεμη πατρίδα του και θέλει να σταματήσει η αιματοχυσία. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του: «Έχω ελπίδα και τα θέματα μου βγάζουν ελπίδα. Ευχαριστώ όσους μας βοήθησαν η σκέφτηκαν να το κάνουν. Μέσα από την ζωγραφική εκφράζεις συναισθήματα. Είμαι εναντίον του πολέμου. Αυτό που θέλω είναι ειρήνη, να τελειώσει ο πόλεμος. Θα ήθελα όπως είναι η ματιά η δική μου, να είναι η ματιά όλων. Να είναι η ματιά ενός μικρού παιδιού που τα βλέπει αγνά και με ελπίδα. Αυτό είναι και ευχή μου. Να σκέπτονται αγνά οι άνθρωποι».
Από το Χασακέ στη Β. Συρία, o Kawa A., έφυγε μαζί με την γυναίκα και τα παιδιά του τον Φεβρουάριο του 2013. Από τότε μέχρι σήμερα, κρατάει ένα προσωπικό ημερολόγιο, για το δρόμο της προσφυγιάς στο «ταξίδι για την Ευρώπη», μέσα από ζωγραφιές. Στην πατρίδα του, εργαζόταν ως διακοσμητής είχε μια ήσυχη ζωή ,όταν ξαφνικά όλα άλλαξαν. Εκείνο που περιμένει είναι, «να ξαναστήσει σπιτικό, να ξαναβρεί την ζωή η οικογένεια του, να πάνε σχολείο τα παιδιά του». Η διήμερη εκδήλωση, οργανώθηκε αποκλειστικά από τους πρόσφυγες στον Κατσικά, αποτελεί ένα ταξίδι από τα Ιωάννινα στην Μέση Ανατολή και προσφέρει μια γεύση, από το πολιτισμό, τις παραδόσεις, τις αγωνίες και τα όνειρα των ξεριζωμένων.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163