Η ώρα του δημοψηφίσματος έφτασε.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα δημοψήφισμα χωρίς σαφές ερώτημα.
Το κείμενο για το οποίο ψηφίζουμε δεν υπάρχει στη διαπραγμάτευση. Άρα το αποτέλεσμα θα ερμηνευτεί απο κάθε πλευρά κατά το δοθούν.
Γιατί λοιπόν γίνεται αυτό το δημοψήφισμα;
Ίσως η απάντηση βρίσκεται στα λόγια του επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας της κυβέρνησης Ε. Τσακαλώτου. Είπε την Παρασκευή ότι η κυβέρνηση γνώριζε οτι δεν μπορεί να περάσει τη συμφωνια που ήθελε να κάνει. Δεν μπορούσε να την περάσει ούτε από το κόμμα ούτε από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό κατέφυγε στο λαό. Προφανώς για να εγκλωβίσει τους εσωκομματικούς αντιφρονούντες ώστε μετά το δημοψήφισμα να αναγκαστούν να συμφωνήσουν ή αλλιώς να παραδώσουν τις έδρες τους και να μη διαταραχθεί η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η δήλωση δε διαψεύστηκε. Και είναι σοκαριστική. Η χώρα βυθίστηκε σε μια πρωτοφανή κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες για να λύσει η κυβέρνηση το εσωκομματικό της πρόβλημα.
Οι τράπεζες έκλεισαν και είναι αμφίβολο αν και με ποιο καθεστώς θα ξανανοίξουν. Οι πολίτες διχάστηκαν χωρίς πραγματικό λόγο και η παραπαίουσα κοινωνία ταπεινώνεται στα ΑΤΜ .
Ετσι προσπαθεί να εξασφαλίσει μια λαϊκή εντολή που δε θα εγκρίνει την πιθανή συμφωνία αλλά θα απορρίπτει μια που δεν υπάρχει.
Αν είναι όντως ζητούμενο να εγκρίνει ο λαός την όποια συμφωνία γιατί η κυβέρνηση δε φρόντιζε πρώτα να καταλήξει στην καλύτερη δυνατή λύση και μετά να την έθετε στην κρίση των πολιτών;
Το αντεπιχείρημα οτι ζητά τη λαϊκή εντολή για να έχει ισχυρότερα όπλα στη διαπραγμάτευση δεν ευσταθεί. Είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύουμε οτι οι δανειστές θα παραχωρήσουν περισσότερα επειδή μπορεί μια οριακή πλειοψηφία να πει ένα ασαφές όχι. Και αν συνυπολογίσουμε σε πόσο δυσμενέστερη θέση βρεθήκαμε λόγω του κλεισίματος των τραπεζών μάλλον προμηνύεται κόλαφος.
Δεν ξέρω τι θα βγάλει η κάλπη σήμερα. Ξέρω καλά οτι όταν ξαναπάει η Ελλαδα να διαπραγματευτεί θα βρίσκεται σε χειρότερη θέση από οτι πριν 10 ημέρες όταν έφυγε απο το τραπέζι των συνομιλιών και προκήρυξε το δημοψήφισμα.
Όλα τα παραπάνω δε συνιστούν υπεύθυνη στάση σε αυτή την τόσο κρίσιμη φάση του τόπου.