Όλη η Ευρώπη, οι Η.Π.Α. και η Κίνα είναι επί ποδός.
Τα όσα θέτει και διεκδικεί η νέα ελληνική κυβέρνηση και οι τυχόν επιπτώσεις από την αποδοχή ή την απόρριψη τους κινητοποιούν την παγκόσμια οικονομία.
Γιατί είτε γίνουν δεκτά είτε δεν γίνουν θα φέρουν νέα δεδομένα παντού. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιτύχει συμφωνία με όρους κοντινούς στις θέσεις του θα έχει ανατρέψει το γερμανικό μοντέλο διακυβέρνησης της Ευρώπης. Αυτό θα αφορά όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλη την Ε.Ε. που θα πρέπει να βρει ένα νέο μοντέλο ισορροπίας.
Αν δε γίνουν δεκτά τότε ίσως η Ελλάδα να βρεθεί ακόμη και εκτός ευρώ οπότε πάλι οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρότατες.
Έτσι επειδή όλα τα παραπάνω ξεπερνούν κατά πολύ το ύψος της Ελλάδας και δεν αφορούν μόνο αυτήν δε θα αποφασιστούν ανάμεσα στη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση και τους δανειστές της. Αυτές οι πλευρές θα ρυθμίσουν μόνο τις λεπτομέρειες. Τη στρατηγική απόφαση για το τι θα γίνει θα διαπραγματευτούν η Μέρκελ και ο Ομπάμα.
Η Μέρκελ όπως είναι σαφέστατο απορρίπτει με βδελυγμία κάθε ανατροπή των συμφωνηθέντων. Και αυτή έχει τον πρώτο λόγο στην Ε.Ε.
Ο Ομπάμα όμως είναι εξ’ ίσου σαφές πόσο αντιτίθεται στον τρόπο που η Γερμανίδα καγκελάριος αντιμετωπίζει την ευρωπαϊκή κρίση. Δεν έχει χάσει ευκαιρία που να μην επισημάνει ότι η λιτότητα είναι λαθεμένη πρακτική. Σε κρίσιμες στιγμές για την Ελλάδα όπως το 2010 και κυρίως το 2012 επενέβη αποφασιστικά και απέτρεψε τα χειρότερα για τη χώρα μας.
Οι παρεμβάσεις του όμως ήταν πυροσβεστικές και δεν κατάφερνε να πείσει τη Μέρκελ να αλλάξει συνολική στρατηγική.
Εκείνη πάντα απαιτούσε χρόνο για να φανούν στην πράξη τα αποτελέσματα της πολιτικής της στην Ευρώπη. Οι συγκρούσεις των δύο ήταν συνεχείς ως σήμερα. Ενίοτε και έντονες όπως όταν χρειάστηκε να κάνουν βόλτα σε κήπο για να μη φτάνουν οι φωνές τους ως τα αφτιά των δημοσιογράφων.
Την ερχόμενη Δευτέρα όμως ο Ομπάμα θα έχει μια μοναδική ευκαιρία. Να της πει ότι ο χρόνος της εξαντλήθηκε αφού πέρασαν πολλά έτη και η ανάκαμψη της ευρωζώνης δε φάνηκε. Να την πιέσει όσο ποτέ να αλλάξει το σχέδιο της. Να χαλαρώσει τη λιτότητα και να συνταχθεί στη γραμμή Ντράγκι ο οποίος ακολουθεί τα βήματα που χάραξαν οι Η.Π.Α. το 2009 και ξεπέρασαν τη δική τους κρίση.
Και ίσως αυτή τη φορά –λένε κάποιοι που γνωρίζουν- θυμίσει στην ηγέτη της Γερμανίας ότι εκείνος ηγείται της αμερικανικής οικονομίας. Μιας οικονομίας που διαχειρίζεται το γερμανικό πλούτο. Γιατί μπορεί τα κέρδη του βαθέως κράτους των Γερμανών να προκύπτουν από τις αγορές της Ευρώπης και της Ασίας όμως φυλάσσονται και επενδύονται στις Η.Π.Α.