Παλαιότερα η περίοδος του Αυγούστου, τα περιβόητα «μπάνια του λαού» επέφεραν τη χαλάρωση και την ηρεμία στο εκλογικό σώμα. Οι περισσότεροι απολάμβαναν τις διακοπές τους, έστω και με διακοποδάνεια που δίνονταν αφειδώς, και επέστρεφαν ανανεωμένοι.

Τώρα πια ακόμα και ο Αύγουστος προκαλεί αγανάκτηση. Το να μην μπορείς να κάνεις λίγες μέρες διακοπές στην πιο ωραία χώρα του κόσμου είναι ένα ακόμη από τα αποτελέσματα της κρίσης.
Έτσι όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να εκπέμψει το μήνυμα ότι κάτι αλλάζει, ότι το σχέδιο της πετυχαίνει, ότι η τρόικα θα φύγει, και οι φόροι θα μειωθούν δεν φαίνεται να πείθει. Και ο Αύγουστος αντί να μετριάσει αυτή την αγανάκτηση μάλλον τη φουντώνει.

Οι Έλληνες που μέσα σε 4 χρόνια βίωσαν μια πρωτοφανή συρρίκνωση της ζωής και της περιουσίας τους έχουν ξεπεράσει τα όρια τους.

Η κυβέρνηση για να επιτύχει το στόχο της επένδυσε τόσο πολύ στο φόβο ώστε δεν μπορεί εύκολα να καλλιεργήσει τώρα την ελπίδα. Και παρ’ ότι οι δανειστές δείχνουν να καταλαβαίνουν πια το κύμα της οργής, μοιάζει πολύ δύσκολο να μπορούν να το αντιστρέψουν.

Ύστατη ελπίδα για τον κυβερνητικό συνασπισμό παραμένει να αποφύγει τις εκλογές για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας συγκεντρώνοντας τους 180 βουλευτές που απαιτούνται και να επιμηκύνει το βίο του ελπίζοντας σε μετέπειτα ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό.

Αν δεν το επιτύχει και προκληθούν εκλογές το χειμώνα πολύ δύσκολα θα πείσει τους πολίτες που όντως νιώθουν ότι η κατάσταση βελτιώνεται αλλά έχουν ανάγκη της υποσχέσεις της αντιπολίτευσης έστω κι αν αμφιβάλλουν ότι θα τις τηρήσει.

Είναι κανόνας για τις δημοκρατίες ότι μετά από τέτοιες πολιτικές πρακτικές το λόγο παίρνει η αντιπολίτευση. Το ερώτημα παραμένει στο ποια μορφή θα έχει αυτή πως θα τον διαχειριστεί…