Ο Χίτλερ κάμποσα χρόνια πριν γίνει δικτάτορας και μακελάρης του κόσμου έγινε ηγέτης πολιτικού κόμματος και μέσω αυτού κατέλυσε τη δημοκρατία.
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ’20 όταν ηγήθηκε ενός μικρού κόμματος που εξαιτίας των πρακτικών που εφάρμοσε, όπως τα τάγματα εφόδου και τα ρατσιστικά μηνύματα, τέθηκε εκτός νόμου. Ο ίδιος ο Χίτλερ δικάστηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή όπου παρέμεινε για μερικούς μήνες.

Όμως η οικονομική εξαθλίωση των Γερμανών πολιτών λόγω των μέτρων που τους είχαν επιβληθεί από τους συμμάχους μετά το τέλος του α΄ παγκοσμίου πολέμου, η οποία επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο από το κραχ του 1929 έφεραν το Χίτλερ ξανά στο προσκήνιο.

Ο λαϊκισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός αυτού που είχε τεθεί εκτός νόμου για τις ιδέες του (!) και είχε πάει ακόμα και στη φυλακή , βρήκε πρόσφορο έδαφος στην καθημαγμένη Γερμανία. Έτσι ο Χίτλερ κατέβηκε ξανά στις εκλογές και το κόμμα του από τα μηδαμινά ποσοστά του ’23 βρέθηκε, σχεδόν δέκα χρόνια μετά και εν μέσω οικονομικής κρίσης, να είναι δεύτερο κόμμα. Και εμπρός στο πολιτικό αδιέξοδο που προέκυψε αφού δεν υπήρχε ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία, εκείνος αναρριχήθηκε στην εξουσία και λίγο αργότερα κατέλυσε τη δημοκρατία.

Επειδή η ιστορία είναι πολύ διδακτική ή ίσως και προφητική καλά θα κάνουν να τη θυμηθούν όλοι.
Αν ο κ. Βενιζέλος θέλει με την πρόταση του περί του να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή να διαλύσει αυτό το κόμμα πιθανότατα θα το καταστήσει…σύμβολο.

Αν στοχεύει να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση τότε κάνει καλώς. Μια συζήτηση όχι κατ’ ανάγκη τιμωρητική. Μια συζήτηση που πρώτα πρέπει να στραφεί στις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις. Αυτές που με τις αστοχίες και τα κενά τους “έστρωσαν το χαλί” στα άκρα.

Αυτές πρέπει να αυτοτιμωρηθούν και να αυτοκαθαρθούν. Μετά θα γίνουν και όλα τα άλλα.

Γιατί πολύ απλά αν προκαλείς την αντίδραση και μετά τη …θέτεις εκτός νόμου, την κάνεις ακόμα μεγαλύτερη.