Το “μνημόνιο 2” που προκάλεσαν όσοι κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες και μας επέβαλαν οι δανειστές μας δημιουργεί με βίαιο τρόπο μια άλλη Ελλάδα.
Περιθώριο επιλογής δεν έχουμε. Οι συνέπειες μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας θα ήταν πολύ χειρότερες.
Το μεγάλο ζητούμενο πια είναι το τι θα συμβεί μετά…
Οι μισθοί μειώθηκαν και οι εργασιακές σχέσεις γκρεμίστηκαν. Δηλαδή οι μισθωτοί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα έδωσαν και αυτά που… δεν είχαν .
Τι γίνεται με τα υπόλοιπα; Τι γίνεται π.χ. με την παροχή υπηρεσιών; Με τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους πάσης φύσεως τεχνίτες και όποιον άλλο αμείβεται από τις υπηρεσίες του; Θα ρίξει και αυτός τις απαιτήσεις του ή θα συνεχίσει να χρεώνει τον καφέ 5 ευρώ;
Επίσης τι θα συμβεί με τα στεγαστικά δάνεια;
Οι τράπεζες τα χορήγησαν με βάση αντικειμενικές ή αγοραίες αξίες που σήμερα είναι πολύ χαμηλότερες. Αλλά και με βάση αποδοχές των δικαιούχων που σήμερα είναι επίσης πολύ χαμηλότερες. Θα αναπροσαρμόσουν οι τράπεζες τους όρους και τα επιτόκια ώστε να καταστήσουν την αποπληρωμή τους εφικτή, ή οδηγήσουν τους δανειολήπτες σε αδιέξοδο και τα ακίνητα τους σε πλειστηριασμούς που σχεδόν κανείς δε θα “χτυπά”;
Είναι μερικά μόνο από τα ζητούμενα της επόμενης μέρας της εσωτερικής υποτίμησης που υπέστημεν. Όσο πιο γρήγορα και συντεταγμένα βρούμε λύσεις τόσο θα προλάβουμε την κοινωνική αναταραχή, την εξαθλίωση και τη βαθύτερη ύφεση.
Αν τα αφήσουμε στο χρόνο , όπως όλα τα προηγούμενα, θα υποστούμε και για αυτά τις σκληρές συνέπειες…