Η θητεία και η αποστολή αυτής της κυβέρνησης φαίνεται να αντέχει ως την ολοκλήρωση του πακέτου των μέτρων για την οριστική αναδιάρθρωση του χρέους μας με αντάλλαγμα την κάθετη πτώση του βιοτικού μας επιπέδου.

Τη διαχείριση της νέας οδυνηρής πραγματικότητας για τους πολίτες μοιάζει σχεδόν αδύνατο να μπορέσει να τη φέρει εις πέρας. Οι Έλληνες γυρίζουμε πολλά χρόνια πίσω. Όχι στο 2004 όπως υποστηρίζει ο κ. Βενιζέλος. Πολύ πιο πίσω. Και υπό πολύ χειρότερες συνθήκες. Με “ανοίγματα”, με δάνεια, με καταρρακωμένη ψυχολογία , πορευόμαστε ηττημένοι από ένα πόλεμο που δε δώσαμε.

Η παρούσα κυβέρνηση ευθύνεται κυρίως γιατί έχασε την τελευταία ευκαιρία. Έθεσε στόχους που δεν πέτυχε ,φάνηκε άτολμη, λίγη, προσκολλημένη σε αγκυλώσεις του κακού της παρελθόντος. Λειτούργησε και νομοθέτησε μόνο υπό απειλή και πανικό, παράγοντας λάθη, αναποτελεσματικότητα και αναξιοπιστία.  Η προηγούμενη ευθύνεται για τον εξοργιστικό εκτροχιασμό.

Και οι δύο -γιατί και η σημερινή ΝΔ είναι απολύτως ίδια σε πρόσωπα και νοοτροπία με το κόμμα που παραιτήθηκε από την εξουσία προ διετίας όταν πείστηκε ότι οδήγησε ανεπιστρεπτί τον τόπο στην καταστροφή- δεν μπορούν και προφανώς δε θέλουν να διαχειριστούν τη χρεοκοπία. Γιατί για χρεοκοπία πρόκειται όπως αλλιώς κι αν βαπτισθεί. Έτσι τα σενάρια για κυβέρνηση εθνικής ανάγκης άρχισαν να κυκλοφορούν ξανά.

Πρέπει να βρεθεί κάποιος για να λειτουργήσει ως “μαξιλάρι”. Να κυβερνήσει με συναίνεση των κομμάτων εξουσίας, ώστε να απορροφήσει τις αντιδράσεις και τη μιζέρια. Και μετά από ένα χρόνο οι σημερινοί ηγέτες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αναβαθμισμένοι να προσπαθήσουν να διεκδικήσουν ξανά την εξουσία. Αυτό θα ήθελαν…

Είναι προφανές ότι στον τόπο υπάρχει κενό πολιτικού προσωπικού. Ότι μετά την υπογραφή της επερχόμενης “τελικής συμφωνίας” , κάποιος άλλος θα πρέπει να αναλάβει την εξουσία. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν τολμούν πια ούτε να κυκλοφορήσουν. Μαγνητίζουν την οργή και την ανάγκη για εκτόνωση. Δεν εμπνέουν κανένα. Δεν πείθουν για τίποτα. Νομοθετούν ασθμαίνοντες τα πιο παράλογα, αντιφατικά και αναποτελεσματικά μέτρα.

Ο χρόνος τους τελειώνει με την υπογραφή του “κουρέματος”.

Ίσως και ο πολιτικός τους βίος. Εξάντλησαν το πολιτικό τους κεφάλαιο, όπως θα έλεγε και ο κ. Βενιζέλος. Ο τόπος λοιπόν δε χρειάζεται “μαξιλάρι”. Νέες πολιτικές ηγεσίες χρειάζεται. Άφθαρτους, σοβαρούς και καταρτισμένους που μαζί με τους λίγους που αξίζουν από τους παλιούς να χτίσουν μια καινούργια πατρίδα . Που θα λένε λίγα, θα κάνουν πολλά και θα τους κρίνουμε αυστηρά .

Αναρωτιέστε που βρίσκονται;

Δεν ξέρω. Ξέρω μόνο ότι η ζωή απεχθάνεται τα κενά. Και τα καλύπτει.

Και μπροστά μας ορθώνεται ένα τεράστιο κενό…