Ένα χρόνο πριν, ο υπουργός οικονομικών Γ. Παπακων/νου υποσχόταν ότι αν χρειαστούν πρόσθετα μέτρα πέραν των επαχθών του Μαΐου του 2010 δεν θα ήταν εκείνος που θα τα αποφάσιζε. Επειδή θα σήμαιναν αποτυχία της πολιτικής του, είχε δεσμευτεί ότι θα παραιτηθεί από τη θέση του.

Τόσο σίγουρος δήλωνε ότι η συνταγή του ήταν η σωστή. Σήμερα ένα χρόνο μετά, ανακοίνωσε νέα σκληρότατα μέτρα.

Ανάμεσα στις αιτίες που επικαλέστηκε για την ανάγκη νέων μέτρων ήταν η ύφεση που αποδείχθηκε κατά πολύ μεγαλύτερη από αυτή που υπολόγιζε. Βέβαια όλοι του είχαν επισημάνει εξ αρχής ότι τα σκληρά μέτρα που είχε λάβει-έκτακτες εισφορές, μειώσεις μισθών και συντάξεων κλπ- θα προκαλούσαν αυτή τη βαθειά ύφεση. Όμως εκείνος επέμενε ότι αυτή η εκτίμηση ήταν λάθος.

Τελικώς λάθος απεδείχθη ο υπουργός, όπως ο ίδιος ομολόγησε. Και για να διορθώσει αυτό το λάθος ξαναπήρε μέτρα αντί να παραιτηθεί όπως είχε δεσμευτεί. Και τα μέτρα ήταν της ίδιας λογικής με τα περσινά, αυτά που προκάλεσαν τη μεγάλη ύφεση, δηλαδή την ανάγκη για νέα μέτρα. Έβαλε κι άλλους φόρους και έκτακτες εισφορές. Αυτή τη φορά πιο επαχθείς. Και σε πιο πολλούς.

Και το έκανε για να μαζέψει έσοδα. Αλλά όπως και πέρυσι επειδή θα παράξει ακόμα μεγαλύτερη ύφεση θα μαζέψει λιγότερα έσοδα.  Δηλαδή οι Έλληνες θα γίνουν κατά πολύ φτωχότεροι για να καλυφθεί ένα δυσανάλογα μικρό μέρος του ελλείμματος. Με την ίδια αποτυχημένη συνταγή.

Το να διαπράξει κάποιος ένα λάθος δε σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθεί ακόμη και αν ο ίδιος έχει δεσμευτεί γι’ αυτό. Γιατί μπορεί να το αντιληφθεί και να το διορθώσει.

Όμως το να διαπράττει το ίδιο πρόσωπο το ίδιο λάθος και να επιμένει ότι πράττει το σωστό καθιστά εκείνον μοιραίο και την πολιτική του ολέθρια.

Αναμφισβήτητα δε είναι αυτή η πρόθεση του.

Έχει όμως αυτά τα αποτελέσματα.