Η στάση των πρώην βουλευτών που εν μέσω κρίσης διεκδικούν δικαστικά αναδρομικές αυξήσεις δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ δεν είναι απλά καταδικαστέα ή εξοργιστική.

Συνιστά απειλή για την κοινωνική συνοχή και την όποια εναπομείνασα αξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού άρα και του πολιτεύματος της χώρας.
Αν το παραπάνω ηχεί σε κάποιους ως υπερβολικό ας αναλογιστούμε πρώτα από που πηγάζει αυτή η διεκδίκηση. Οι δικαστές προσέφυγαν… στη δικαιοσύνη, δηλαδή στους εαυτούς τους, για να διεκδικήσουν αυξήσεις που έδωσε η εκτελεστική εξουσία σε άλλο κλάδο.

Όπως ήταν αναμενόμενο δικαιώθηκαν και μάλιστα αναδρομικά. Έτσι έδωσαν τη σκυτάλη στους βουλευτές. Αφού οι δικαστές πήραν αυξήσεις, δικαιούνται και οι πολιτικοί να προσφύγουν και να πάρουν και εκείνοι τις ίδιες αυξήσεις. Επίσης αναδρομικά!

Άρα εν μέσω κρίσης που οφείλεται στους πολιτικούς, αυτοί προκαλούν στο έπακρο το δημόσιο αίσθημα και εκμεταλλευόμενοι τους διαδρόμους που οι ίδιοι έχουν ανοίξει, παίρνουν αυξήσεις την ώρα που κόβονται τα δώρα ακόμα και από τους συνταξιούχους.

Πόσο εύκολο είναι να συγκρατήσει κανείς την οργή του;
Γιατί πρέπει να μην απαξιώσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας;

Πρέπει αμέσως να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα εκείνων των πρώην βουλευτών που διεκδικούν αναδρομικά. Και αυτό πρέπει να γίνει επισήμως γιατί εδώ και 48 ώρες κάποιοι δίνουν αγώνα με νύχια και με δόντια για να μη βγουν τα ονόματα.

Και μετά να απαγορευτεί δια νόμου η διεκδίκηση.
Συγγνώμες από όσους προσέφυγαν να μη γίνουν δεκτές.