Αποφάσισε και προσπάθησε να υλοποιήσει μέτρα που φάνταζαν αδιανόητα.

 

Πιέστηκε σε ακραίο βαθμό από την κρίση αλλά και την υποκριτική και άτολμη Ε.Ε.

 

Στόχος της παραμένει να διασώσει τη χώρα.

 

Σήμερα βρίσκεται στην πιο κρίσιμη καμπή της.

 

Έχει λάβει τα σκληρά μέτρα. Μοιάζει όμως να μην μπορεί να τα υλοποιήσει.

 

Και ο χρόνος της είναι ελάχιστος. Δεν έχει την πολυτέλεια των παλινωδιών και των πισωγυρισμάτων.

 

Και έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο. Τα παραδείγματα γι αυτό δυστυχώς είναι πολλά. Ξεχωρίζω τα περιβόητα κλειστά επαγγέλματα, γιατί είναι από αυτά που μαθαίνω ότι η τρόικα που την ξεχάσαμε αλλά είναι εδώ και μας αξιολογεί πρόκειται να θίξει.

 

Ο νόμος για το άνοιγμα τους ψηφίστηκε προ μηνών. ¨Όμως για την υλοποίηση του απαιτούνται περισσότερα από 160 προεδρικά διατάγματα. Αλλιώς μένει ανενεργός. Ξέρετε πόσα διατάγματα έχουν υπογραφεί ως σήμερα? Κανένα!

 

Για αυτή, όπως και για τόσες άλλες καθυστερήσεις, αλλά κυρίως για την έλλειψη σχεδίου και οράματος, δε φταίει η αντιπολίτευση, ούτε η κακή Γερμανία, μηδέ η κοινωνία που αντιδρά.

 

Φταίει μόνο η κυβέρνηση.

 

Τα σημάδια κόπωσης της είναι πια εμφανέστατα. Και αρχίζει η παρακμή με τη μορφή εσωτερικών διαφωνιών, προσωπικών στρατηγικών από υπουργούς και δηλητηριωδών διαρροών.

 

Μπροστά μας βρίσκεται αυτό που δεν τολμήσαμε να κάνουμε πέρυσι. Η αναδιάρθρωση του χρέους μας.

 

Πρόκειται για αναπόφευκτη εξέλιξη. Το εάν αυτή η ύστατη κίνηση θα φέρει λύση ή όχι εξαρτάται από το πως θα σχεδιαστεί και θα υλοποιηθεί.

 

Χρειάζεται καθαρό μυαλό και μεγάλη αποφασιστικότητα ώστε τα τεράστια άμεσα προβλήματα που θα προκαλέσει να λυθούν γρήγορα από ταχύτατη ανοδική πορεία.

 

Να υλοποιηθούν τέτοιες πολιτικές που θα πείσουν τους ξένους οι οποίοι θα χάσουν τα λεφτά τους ότι η Ελλάδα γίνεται “εν μια νυκτί” μια ανοιχτή και υγιής οικονομία που θα μπορούν να την ξαναδανείσουν χωρίς να ξαναχάσουν τα κεφάλαια τους.

 

Μπορεί η σημερινή κυβέρνηση να υλοποιήσει όλα αυτά?

 

Μακάρι…