Είναι πια έθιμο. Κάθε υπουργός κάνει και από μία. Κρατά όσο η θητεία του. Αυτή η τελευταία μοιάζει η πιο συγκροτημένη από όλες. Όπως και ο εκπαιδευτικός “Καλλικράτης”.

Ένα θέμα δεν αγγίζει. Την παραπαιδεία. Την οικονομική αιμορραγία του φροντιστηρίου. Η ελληνική οικογένεια θα συνεχίσει να πληρώνει πανάκριβα για τη…”δωρεάν” παιδεία.  Και για να εισαχθεί ένα παιδί σε κάποιο ΑΕΙ θα εξακολουθήσουν να χρειάζονται πολλές χιλιάδες ευρώ.

Μόνο που λόγω της κρίσης θα είναι πολύ λιγότερες αυτές οι οικογένειες που θα μπορούν να τα δώσουν. Ηδη από πέρυσι καταγράφηκε το φαινόμενο να προτιμούν οι υποψήφιοι όχι σχολές αλλά πόλεις. Να μη σπουδάζουν δηλαδή αυτό που θα ήθελαν αλλά αυτό που υπάρχει στην πόλη που ζουν οι γονείς τους ώστε να αποφύγουν τα έξοδα.

Μήπως το επόμενο βήμα θα είναι η κρίση και η παραπαιδεία -παρά τη μεταρρύθμιση- αφήσουν πιο πολλά παιδιά τελείως έξω από τα πανεπιστήμια;

Μήπως γυρνάμε …προς τα πίσω;

Και τι προβλέπει η μεταρρύθμιση γι’ αυτό;