Την περίοδο που η Ευρώπη βρίσκεται- μετά από μεγάλη καθυστέρηση-ενώπιον των αποφάσεων που θα πρέπει να θωρακίσουν το ενιαίο νόμισμα της, οι ηγέτιδες χώρες της Γερμανία και Γαλλία έχουν κυβερνήτες που μετρούν τις τελευταίες τους μέρες και αγωνίζονται όχι για να περισώσουν την Ε.Ε. αλλά τους εαυτούς τους.

Η χθεσινή συντριπτική ήττα της Μέρκελ στις εσωτερικές γερμανικές εκλογές στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης, που αποτελεί εδώ και πέντε δεκαετίες το ισχυρότερο προπύργιο του κόμματος της έπεισε και τους πιό δύσπιστους ότι ο πολιτικός της χρόνος έφτασε στο τέλος του.

Η γερμανίδα καγκελάριος όπως προεξοφλείται θα ηττηθεί και στις γενικές εκλογές και θα χάσει την καγκελαρία. Η ίδια το γνωρίζει εδώ και καιρό και έχει καταβάλει προσπάθειες για να το αποτρέψει. Έχει ταλαιπωρήσει αρκετά την Ευρώπη ,την έχει πισωγυρίσει αλλά και πάλι δεν έχει επιτύχει την αναστροφή της πορείας της.

Αλλά και ο Σαρκοζί στη Γαλλία βρίσκεται σε ανάλογη θέση. Όλες οι δημοσκοπήσεις είναι δυσμενείς για αυτόν, και εκείνος αναζητά την ανάκαμψη ακόμα και με απολύτως ξένα με τη χώρα του μέσα όπως ο βομβαρδισμός της Λιβύης. Έσπευσε πρώτος να βομβαρδίσει το χθεσινό του φίλο Μ. Καντάφι ζηλεύοντας τη δόξα και τις πρακτικές παλαιότερων αμερικανών ομολόγων του.

Στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι έχει άλλα ζητήματα να λύσει αφού πρέπει να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες για την ανήλικη πόρνη με την οποία φέρεται να είχε…συναλλαγές. Που καιρός για ευρώ…

Μα και στην Ισπανία που κάποιοι τη θέλουν ως επόμενο στόχο των αγορών διαφαίνεται αλλαγή, αφού οι έρευνες δείχνουν προβάδισμα της αντιπολίτευσης.

Αν συνυπολογίσει κανείς και τη νέα ηγεσία στην Ιρλανδία αλλά και την παραίτηση Σόκρατες στην Πορτογαλία, διαπιστώνει το μεγάλο κενό.

Η Ευρώπη πορεύεται χωρίς ηγεσία, χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα και με μόνη σταθερά τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών που έχει ως κυρίαρχη πρακτική της την αναβλητικότητα.

Οι σημερινοί ηγέτες της αγωνίζονται να σώσουν τους εαυτούς τους και όχι το όραμα της κοινής αγοράς.