Ο όλος χειρισμός που έκανε η κυβέρνηση για την εκτόνωση της κρίσης με τους λαθρομετανάστες στη Νομική μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχημένος.
Ο συνδιασμός της αποφασιστικότητας για τη λύση του θέματος ακόμα και με επέμβαση των ΜΑΤ αλλά και η προσπάθεια ως την ύστατη ώρα μέσω διαλόγου να βρεθεί λύση οδήγησαν στην εκτόνωση με τον καλύτερο τρόπο.

Και κινήσεις σαν αυτή που έκανε ο υπουργός προστασίας του πολίτη Χ. Παπουτσής να καλέσει στο γραφείο του τους εκπροσώπους των μεταναστών για να συζητήσει μαζί τους έδειξαν σχεδιασμό σοβαρού κράτους που έχει βάθος αποφασιστηκότητα αλλά και ωριμότητα.

Και είναι ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα που σε κάνει να αναρωτιέσαι. Πως είναι δυνατόν το ίδιο αυτό κράτος για το ίδιο θέμα πριν από μόλις τέσσερεις ημέρες να έδειξε τέτοια ανευθυνότητα. Να άφησε τους λαθρομετανάστες παρ’ ότι οι καθοδηγητές τους είχαν προαναγγείλει τις προθέσεις τους να ταξιδέψουν από την Κρήτη και να εγκατασταθούν στο κτίριο της Νομικής. Πως κανείς δε διέγνωσε τους κινδύνους και άφησε την κατάσταση να φτάσει στα άκρα.

Μένει να δούμε τώρα ποιό πρόσωπο θα εμφανίσει η κυβέρνηση τις επόμενες κρίσιμες μέρες. Αυτό της ευθύνης ή αυτό της αδιαφορίας. Γιατί το πρόβλημα δεν τελείωσε.

Οι λαθρομετανάστες βρίσκονται σε ένα κτίριο χωρίς αστυνομική φύλαξη όπως απαίτησαν οι οργανώσεις που τους καθοδηγούν.

Η μακροχρόνια παραμονή τους εκεί μπορεί να τους εκθέσει σε κινδύνους αντιδράσεων από ακραία στοιχεία ή να “γκετοποιήσει” και να γενικεύσει τέτοιες πρακτικές.

Και κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει αν όπως συνήθως συμβαίνει ξεχάσουμε το θέμα μόλις αποκλιμακωθεί η ένταση και φύγει από την κορυφή της επικαιρότητας. Σε όλες του τις πτυχές. Και κυρίως όχι μόνο στις αστυνομικές αλλά στις πολιτικές. Θα ήταν πολύ χρήσιμη λοιπόν μια συζήτηση στη Βουλή. Να ακούσουμε αν η κυβέρνηση σκοπεύει να ανοίξει το μεταναστευτικό και να σταματήσει η υποκρισία με την οποία το αντιμετωπίζουμε ως κράτος εδώ και δύο δεκαετίες και εσχάτως δημιουργούν χώρο μέχρι και για φασίζοντες.

Να ξεκαθαρίσει τη στάση του και ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ.

Να εξηγήσει την εμπλοκή του στην όλη ιστορία και -γιατί όχι-να κάνει και την αυτοκριτική του.Εκτός αν εκτιμά ότι όσα έγιναν ήταν σωστά καμωμένα που και αυτό θα ήταν πολύ ενδιαφερον να το ξέρουμε.
Και αν μπορέσουμε, με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση,να ανοίξουμε αγκανθώδη ζητήματα όπως το άσυλο. Αν όχι τουλάχιστον να συμφωνήσουμε όλοι ότι σε περίοδο τέτοιας κρίσης δεν θα κακοποιούμε αμφισβητούμενα από πολλούς προνόμια σαν κι αυτό και δε θα δοκιμάζουμε έτσι σε ακραίο βαθμό τις ανοχές μας.

Με απλά λόγια να προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτό το σοβαρότατο ζήτημα πεδίο συνενόησης,υπέρβασης και σεβασμού.
Σεβασμού και της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων αλλά και της λογικής.