Η απόφαση για την είσοδο και της Ιρλανδίας στο μηχανισμό στήριξης Δ.Ν.Τ.-Ε.Ε. δημιουργεί ευνοικότερο περιββάλον για την Ελλάδα.

Η Ιρλανδία έλαβε δάνειο ύψους 85 δις ευρώ και θα πρέπει να το αποπληρώσει μέσα σε 11 χρόνια. Ετσι θεωρείται αυτονόητο ότι και η Ελλάδα θα λάβει ανάλογη επιμήκυνση για την αποπληρωμή του δικού της δανείου και από τα 5 χρόνια που έπρεπε να επιστρέψει τα 110 δις που πήρε θα λάβει παράταση τουλάχιστον για άλλα 5.
Πρόκειται για κάτι που οι αγορές θεωρούσαν δεδομένο αφού η συσσώρευση χρεών ειδικά τη διετία 2013-2014 ήταν τεράστια και η ελληνική οικονομία δε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει.

Σωρρεύονταν εκεί τόσο η αποπληρωμή του μνημονίου όσο και η λήξη των υπολοιπων δανείων,ομολόγων κλπ που έχει λάβει η εκάστοτε κυβέρνηση από τις αγορές και άθροιζουν αστρονομικά ποσά.

Το 2013 λήγουν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ύψους 34 δις,ενω θα πρέπει να καταβάλουμε και άλλα 6 δις στην τρόικα ως εξόφληση του δικού της δανείου.Δηλαδη το 2013 θα χρειαστούμε 40 δις ενώ η τρόικα θα μας δανείσει μόλις 8!

Το 2014 η κατάσταση εμφανίζεται ακόμα χειρότερη. Οι ανάγκες αποπληρωμής παραμένουν ίδιες, δηλαδη κοντά στα 40 δις ευρώ,αλλά δεν υπάρχουν καθόλου χρήματα από την τρόικα αφού το δάνειο της θα έχει τελειώσει.Αυτό σημαίνει ότι όλες τις ανάγκες μας θα πρέπει να τις καλύψουμε από τις αγορές οι οποίες θα κληθούν να μας δώσουν, αν συνυπολογίσουμε και τα χρήματα που θα χρειαστούμε για τη λειτουργία του κράτους,πάνω από 50 δις.Δηλαδή σχεδόν όσα ζητούσαμε για το 2010 όποτε και χρεοκοπήσαμε.

Είναι προφανές λοιπόν ότι η παράταση ήταν δεδομένη γιατί ο καθένας καταλαβαίνει ότι αυτά τα νούμερα δε “βγαίνουν” και γιατί όλοι μας δανείζουν όχι για να χάσουν τα χρήματα τους αλλά για να τα πάρουν πίσω.Ηθελαν όμως να μας τη δώσουν αργότερα όταν θα είχαν δρομολογηθεί οι δομικές αλλαγές στη λειτουργία του δημοσίου που είναι η “μαύρη τρύπα” που καταπίνει τα πάντα.

Το ότι η συζήτηση άνοιξε από τώρα σημαίνει απλά ότι θα γίνουν πιο αυστηροί απέναντι μας.Θα θελήσουν να μας αποδείξουν ότι η παράταση αυτή δε σημαίνει χαλάρωση αλλά…επίσπευση.Και θα έχουν δίκιο αφού η κρίση απλώνεται και τα περιθώρια για πισωγυρίσματα δεν υπάρχουν πιά.Γιατί ακόμα κι αν αποτύγχανε ένα πρόγραμμα διάσωσης μιας χώρας σαν την Ελλάδα δε θα έφερνε και την καταστροφή.Τώρα όμως που δεν είναι μόνο η Ελλάδα αλλά και η Ιρλανδία,ίσως και η Πορτογαλλία και ποιός ξέρει ποιές άλλες χώρες δεν υπάρχει έδαφος για λάθη αφού κανείς δεν ξέρει τι άλλες ανάγκες θα προκύψουν για τη διάσωση του ευρώ.

Ως συμπέρασμα η είσοδος της Ιρλανδίας στο μηχανισμό προσφέρει μια ευκαιρία στην Ελλάδα. Να προχωρήσει γρήγορα στη θεραπεία των προβλημάτων της και να παραμείνει σε ένα ημιπροστατευόμενο περιβάλλον για μεγαλύτερο διάστημα.Αρα να μη δημιουργεί φόβο στις αγορές αλλά να μην εξαρτάται και κατ΄αποκλειστικότητα από αυτές.
Αν λοιπόν καταφέρει μια κυβέρνηση να δημιουργήσει συνθήκες γρήγορης ανάπτυξης για να ξεφύγουμε από την ύφεση που είναι ο μεγάλος μας εχθρός και όχι να εγκλωβιστεί πάλι στην καθυστέρηση των αλλαγών από το φόβο του πολιτικού κόστους τότε ίσως να έχουμε λόγο να ελπίσουμε.