Προσπάθησα χθες να σας δώσω ένα περίγραμμα των όσων μας περιμένουν σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο τα επόμενα χρόνια. Είδα με πολύ προσοχή και ένα προς ένα τα σχόλια σας όπως το κάνω κάθε μέρα. Τόσο χθες όσο και προχθές που έγραψα για τον Τσοχατζόπουλο όσα μου στείλατε είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Ηταν γεμάτα οργή. 

Και αυτή η οργή μαζί με την απογοήτευση θα μεγαλώνουν ακόμα πιο πολύ όσο θα περνούν οι μήνες και θα νιώθουμε στην καθημερινότητα μας τις επιπτώσεις της κρίσης που σας παρέθεσα χθες. 

Έτσι εκτός από τις αλλαγές στην οικονομία είναι σίγουρο ότι θα έχουμε δομικές αλλαγές στο πολιτικό και το επιχειρηματικό κατεστημένο.Οι ρωγμές στα υφιστάμενα κόμματα έχουν ήδη φανεί.Η αποχώρηση της Ντ. Μπακογιάννη από τη ΝΔ θα γινόταν ανεξαρτήτως της κρίσης.Ομως επειδή ακριβώς έγινε μέσα σε αυτήν θα διαδραματίσει το ρόλο της, αφού η πρώην ΥΠΕΞ σε σύντομο χρονικό διάστημα θα ιδρύσει κόμμα. Η απόφαση έχει ληφθεί αλλά θα υλοποιηθεί σε χρόνο που θα θεωρηθεί πρόσφορος και πάντως εντός των αμέσως επομένων μηνών. 

Στο ΠΑΣΟΚ βουλευτές διαφοροποιούνται από την κομματική γραμμή σε κρίσιμες ψηφοφορίες όπως αυτή για τα πρόσφατα μέτρα χωρίς να φοβηθούν ότι θα βρεθούν εκτός κόμματος.Και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε τη στάση τους στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα έρθει στη Βουλή σε λίγες μέρες.Αλλώστε η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ δεν έχει μεγάλα περιθώρια απωλειών πιά.
Στο ΣΥΡΙΖΑ η διάσπαση επήλθε ήδη.Η ομάδα των ανανεωτικών έστω και χωρίς τον αξιόλογο Δ. Παπαδημούλη ανεξαρτητοποιήθηκε. 

Ταυτόχρονα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη πτώση των κομμάτων εξουσίας. Μόλις και μετά βίας φτάνουν το 20%. Αλλά και για τα μικρότερα κόμματα τα μηνύματα είναι ανησυχητικά αφού δε φαίνεται να κερδίζουν από την κρίση και την πτώση των μεγάλων. Αν δούμε τι συνέβη στις άλλες χώρες που βρέθηκαν κατά το πρόσφατο παρελθόν στην ίδια καταστάση με εμάς θα διαπιστώσουμε ότι το πολιτικό σκηνικό τους άλλαξε άρδην.

Δημιουργήθηκαν νέα κόμματα ή νέοι συνασπισμοί και αναδείχθηκαν νέα πρόσωπα που ήταν άφθαρτα. Πιο κοντινό μας παράδειγμα ο Τ. Ερντογάν που πριν την τελευταία εμπλοκή του ΔΝΤ στην Τουρκία ήταν δήμαρχος και σήμερα είναι ένας απο τους ισχυρότερους ηγέτες της περιοχής μας. 

Αρα μοιάζει σχεδόν βέβαιο ότι μια ακόμα από τις αλλαγές που θα επιφέρει η οικονομική κρίση θα είναι και αυτή στο πολιτικό προσωπικό του τόπου. Και μπορεί να είναι από τα θετικότερα αποτελέσματα της κρίσης. Τα σημερινά κόμματα, ειδικά τα κόμματα εξουσίας, βουτηγμένα στα σκάνδαλα και το βόλεμα των παραδοσιακών στελέχων τους έχουν πια περάσει κατά πολύ την ημερομηνία λήξης τους. Και κυρίως με δική τους ευθύνη έχουν απαξιωθεί πλήρως. 

Χρειαζόμαστε, μαζί με τους έντιμους και ικανούς που υπάρχουν σήμερα, νέους πολιτικούς. Που δε θα έχουν εθιστεί στη μίζα, τη μετριότητα και το πολιτικό κόστος. Αν τους βρούμε και τους εμπιστευθούμε μπορεί να έχουμε ένα ακόμα μεγάλο κέρδος απο την αναπόφευκτη πια μεγάλη κρίση.