Οι χάρτες που “έπεσαν” στο τραπέζι δείχνουν ότι οι δυο πλευρές απέχουν μόλις 1% ως προς το εδαφικό. 29,2% απαιτεί η τουρκοκυπριακή πλευρά, ενώ η ελληνοκυπριακή έχει καταθέσει πρόταση που προβλέπει το 28,2% των εδαφών υπό τον έλεγχο της άλλης πλευράς.
Τα ζητήματα όμως είναι πολλά και διάφορα και δεν είναι μια απλή… άσκηση επί χάρτου. Για παράδειγμα υπήρξε επιστολή του πρωθυπουργού του ψευδοκράτους προς τον τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιτζί που τον καλούσε να μην καταθέσει χάρτη εάν δεν διασφαλίσει την εκ περιτροπής προεδρία.
Αυτό είναι ένα από τα μεγάλα αγκάθια της διαπραγμάτευσης, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία (τουλάχιστον σε ότι αφορά τον πληθυσμό) καλείται δηλαδή να παραχωρεί την εξουσία στην μειοψηφία, έναντι εδαφικών παραχωρήσεων οι οποίες επήλθαν μετά από εισβολή και πολεμική ενέργεια από πλευράς της Τουρκίας.
Έναντι αυτού οι τουρκοκύπριοι και η Άγκυρα βάζουν στο τραπέζι παραχωρήσεις επί του εδαφικού, όμως δεν είναι ξεκάθαρη η κατάσταση τόσο για την περιοχή της Μόρφου, όσο και για την περιοχή της Καρπασίας. Παράλληλα δεν υπάρχουν ακόμη εγγυήσεις για την επιστροφή 90.000 ως 100.000 προσφύγων όπως επιθυμεί η ελληνοκυπριακή πλευρά.
Όλα αυτά αποτελούν μόλις το αρχικό στάδιο της διαπραγμάτευσης, καθώς στη συνέχεια θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία και για το θέμα των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής. Στο ζήτημα αυτό, όταν έρθει η ώρα θα διαφανούν και οι πραγματικές προθέσεις για πραγματική, βιώσιμη, λύση του κυπριακού.