Η γραφειοκρατία της δημόσιας διοίκησης που κυριολεκτικά οδήγησε τη χώρα και τους πολίτες στο γκρεμό και η κωλυσιεργία που χαρακτηρίζει όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν μία δυσανεξία προς την ανάληψη κόστους και μία προτίμηση στο χάιδεμα αυτιών και το χτύπημα στην πλάτη, είναι ακόμα και σήμερα οι μεγάλες απειλές για τη χώρα.
Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα εμείς για τις κυβερνητικές καθυστερήσεις και την απραξία σε ορισμένους τομείς. Τα είπε όλα πολύ καλά ο πρωθυπουργός όταν τον περασμένο Ιούνιο κάλεσε τους υπουργούς, να ανασκουμπώσουν τα μανίκια και να παράξουν έργο, γιατί από αυτό θα κριθεί η θέση τους στην κυβέρνηση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παρά τις πρωθυπουργικές προτροπές ελάχιστα έχουν γίνει στην πραγματικότητα και κρίσιμες αποφάσεις πηγαίνουν από αναβολή σε αναβολή.
Για τη γραφειοκρατία στη δημόσια διοίκηση καλύτερα ας μην πούμε τίποτα. Αν εξαιρέσει κανείς το νόμο για την ψηφιακή υπογραφή και την ηλεκτρονική ανταλλαγή των διοικητικών εγγράφων και το νόμο για την ταχεία ίδρυση ορισμένων κατηγοριών επιχειρήσεων, τίποτα άλλο το άξιο λόγου δεν έγινε, παρότι είναι αναγνωρισμένο και παραδεκτό από όλους ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι ο μεγάλος δυνάστης πολιτών και επιχειρήσεων και ο στραγγαλιστής κάθε υγιούς πρωτοβουλίας.
Επειδή οι πολιτικοί δεν είχαν καμία διάθεση για μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο όλα τα χρόνια, αποφεύγοντας συγκρουστούν με κατεστημένα συμφέροντα μην τυχόν και χάσουν ψηφαλάκια (ορισμένοι και την κουτάλα), ανακάλυψαν τα φαστ τρακ, τις διάφορες επιτροπές γρήγορης επίλυσης προβλημάτων και το μόνο που δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν ήταν να δημιουργήσουν σταθερούς και μόνιμους θεσμούς που θα λειτουργούσαν χωρίς γραφειοκρατία και ¨λάδι¨.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο ίδιο μοτίβο κινείται δυστυχώς και η σημερινή κυβέρνηση. Και βλέπουμε να καθυστερεί η εξωδικαστική ρύθμιση (είχαμε ανάλογο άρθρο την προηγούμενη εβδομάδα) παρότι πάνω από τετρακόσιες χιλιάδες επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες είναι στην στη συσκευή τεχνητής αναπνοής, περιμένοντας τη ρύθμιση για να επανεκκινήσουν, παρότι οι τράπεζες κινδυνεύουν εξαιτίας της καθυστέρησης να μην πιάσουν τους στόχους για τα “κόκκινα” δάνεια και να μπουν αυτές, αλλά και ενδεχομένως οι καταθέτες, σε νέες και μεγαλύτερες περιπέτειες.
Βλέπουμε να κινδυνεύουν από τον επόμενο Απρίλιο να βγουν στην ανεργία 40.000 εργαζόμενοι στους μεγάλους οδικούς άξονες και να μην μπαίνουν οι υπογραφές, για να ξεκινήσουν τα έργα για τα ΣΔΙΤ σκουπιδιών (γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσε προεκλογικά και τώρα η κυβέρνηση δυσκολεύεται να πείσει τους κατά τόπους Συριζαίους που αντιτίθενται), μετατίθενται διαρκώς στο μέλλον τα έργα για τα 14 αεροδρόμια, ενώ για το Ελληνικό, καλύτερα να μην πούμε τίποτα για τη στάση ορισμένων, ακόμα και εντός της κυβέρνησης, που τορπιλίζουν ένα έργο που θα αλλάξει ολόκληρο το παραλιακό μέτωπο, θα δημιουργήσει 50.000 μόνιμες θέσεις εργασίας και θα καταστήσει την Αθήνα τουριστικό προορισμό ακόμα και για το Σαββατοκύριακο (να επισημάνουμε εδώ ότι η Βαρκελώνη που ωχριά μπροστά στην Αθήνα, δέχεται 32 εκατομμύρια τουρίστες το χρόνο και σκεφθείτε πόσο ευεργετικό θα ήταν για την Ελλάδα αν η Αθήνα υποδεχόταν τους μισούς).
Αυτά και μόνο τα έργα θα μπορούσαν να απορροφήσουν ενδεχομένως και τις 40.000 εργαζόμενους που θα απολυθούν από τους οδικούς άξονες.
Κι΄ όμως, υπάρχουν ακόμα και τώρα αρμόδιοι (;) παράγοντες που δεν υπογράφουν. Για να αντιληφθούμε τη σημασία των έργων αυτών θα προσθέσουμε πως για κάθε 1 ευρώ που δαπανάται για τα έργα, οι τοπικές κοινωνίες, σύμφωνα με μελέτες, έχουν όφελος δύο ευρώ. Επίσης, ότι σύμφωνα με έρευνα της Price Waterhouse Coopers ως το 2020 είναι εφικτό να γίνουν επενδύσεις στις υποδομές 16 ως 20 δισ. ευρώ χωρίς να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός ούτε ένα ευρώ (στο σημείο αυτό να υπενθυμίσουμε ότι σύμφωνα με μελέτες για να επανέλθει η χώρα στα προ κρίσης επίπεδα απαιτούνται επενδύσεις 100 δισ. ευρώ. Οπότε μόνο από αυτά τα έργα καλύπτεται το ένα πέμπτο).
Κι΄ ύστερα από αυτά υπάρχουν αρμόδιοι (;) που αντί να υπογράφουν κοιτάζουν τη μύτη από το στυλό τους… Οπότε το μόνο που απομένει, είναι να καλέσει κανείς τον πρωθυπουργό να παρέμβει μήπως και πέσουν οι υπογραφές.
