Αν, λοιπόν, ο χερ Χανς Βέρνερ Ζιν λειτουργεί σαν προπομπός ή κατά το κοινώς λεγόμενο, σαν λαγός, του Σόιμπλε δεν το γνωρίζουμε, αλλά γνωρίζουμε ότι επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις παύουν να έχουν το χαρακτήρα της σύμπτωσης. Και οι απόψεις των δύο Γερμανών έχουν συμπέσει πολλές φορές.
Αν η εκτίμηση είναι ορθή, τότε ας ετοιμαζόμαστε για νέες πιέσεις να μειωθούν οι μισθοί στη χώρα μας. Την πεποίθηση αυτή εκφράζει ο χερ Ζιν για να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα. Το ίδιο βεβαίως υποστηρίζει για την Ιταλία και την Ισπανία, αλλά εκεί οι δυσκολίες επιβολής των γερμανικών απαιτήσεων μάλλον σκοντάφτουν, ενώ εδώ οι πιέσεις έχουν περισσότερα αποτελέσματα, όπως αποδεικνύει η αντίδραση του Σόιμπλε για το επίδομα στους χαμηλοσυνταξιούχους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι κύριοι πάνσοφοι Γερμανοί νεοφιλελεύθεροι, που όλα τα γνωρίζουν και για όλα έχουν λύσεις (να επισημάνουμε λύσεις που συμφέρουν στη Γερμανία και όχι τις άλλες χώρες. Οπότε ανάθεμα στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη), νομίζουν πως γνωρίζουν καλά την ελληνική οικονομία, καλύτερα και από τους Ελληνες.
Κι΄ αυτό που δεν ζητούν, ούτε οι Ελληνες επιχειρηματίες, δηλαδή τη μείωση μισθών, τολμούν και το ζητούν αυτοί, γιατί έτσι λένε, θα αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα. Αγνοούν, οι …πάνσοφοι οικονομολόγοι, πως σε όλες τις έρευνες που έχουν γίνει στην Ελλάδα, δεν θεωρείται ως πρώτο εμπόδιο στην ανταγωνιστικότητα το μισθολογικό κόστος, αλλά η γραφειοκρατία, ο δημόσιος τομέας, η αβεβαιότητα που προκαλούν οι συχνές αλλαγές στους φόρους και τις εισφορές και αρκετοί άλλοι παράγοντες που προηγούνται των μισθών.
Αλλά οι Γερμανοί παντογνώστες επιμένουν στους μισθούς γιατί αυτό τους βολεύει, ενώ πραγματική ανταγωνιστικότητα θα αποκτήσει η ελληνική οικονομία μόνο όταν μεταρρυθμιστεί το Δημόσιο και αλλάξει ριζικά και δραστικά, όταν οι επιχειρήσεις επενδύσουν στην τεχνολογία την καινοτομία και τον μηχανολογικό εκσυγχρονισμό, όταν υιοθετήσουν βέλτιστες πρακτικές μάνατζμεντ, όταν προτάξουν την ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών και προπαντός όταν αλλάξει η νοοτροπία και η επένδυση γίνεται με κριτήριο την απόδοση σε βάθος χρόνου και όχι τον πλουτισμό σε μία …νύχτα.
Γι΄ αυτά ο Χανς Βέρνερ Ζιν δεν λέει κουβέντα, καθότι το νεοφιλελεύθερο δόγμα έχει βάλει στο στόχαστρο μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και στοχεύει στην αναδιανομή της πίτας υπέρ των πλουσιότερων. Δηλαδή έχει άγριους ταξικούς στόχους αναδιανομής, πράγμα που αποδεικνύουν και όσα συνέβησαν σε επίπεδο εισοδήματος από το 1985 ως τις μέρες μας, που οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, όπως δείχνουν τα στοιχεία του ΟΟΣΑ και όχι κανενός εργατικού ινστιτούτου.
