Τι έχει αλλάξει και τι μένει ίδιο στα «ντέρμπι αιωνίων» σε μία σύγκριση με τη δική του εποχή; Η κουβέντα με τον Κώστα Αντωνίου θα μπορούσε να κρατήσει ώρες… Πως θα απαγκιστρωθεί από τις εξαρτήσεις το ελληνικό ποδόσφαιρο; Και ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που ταλανίζει το ελληνικό πρωτάθλημα; «Ο χώρος της διαιτησίας!» τονίζει. Μιλά για τις προκλήσεις και τις δυνατότητες που έχει ο νέος Έλληνας ποδοσφαιριστής: «Ταλέντο δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται, είναι και αυτό που δεν φαίνεται: ο χαρακτήρας του, ο ψυχισμός του, οι αντοχές του στις πιέσεις. Είναι κάτι που ο μέσος φίλαθλος δεν μπορεί να το δει». Μπορούν και πρέπει να παραμένουν οι μεγάλοι παίκτες στο χώρο, όταν «κρεμάσουν τα παπούτσια τους;» Τι είναι αυτό που τον ενοχλεί στον Έλληνα; Αν και στο τέλος μας δήλωσε ρητά «έκλεισε ο κύκλος μου στο ποδόσφαιρο», το σίγουρο είναι πως η καρδιά του Κώστα Αντωνίου δεν θα κλείσει ποτέ για την… μπάλα.
Τα βλέμματα στρέφονται στο Καραϊσκάκη, όπου διεξάγεται το ντέρμπι «αιωνίων». Πως αντιμετωπίζατε εσείς ως ποδοσφαιριστής αυτές τις αναμετρήσεις;
«Αυτά είναι τα πιο ιδιαίτερα παιχνίδια που έχει να επιδείξει το ελληνικό ποδόσφαιρο διότι αφορούν μεγάλες μάζες φιλάθλων: Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν τους πολυπληθέστερους οπαδούς στην Ελλάδα, άρα το ενδιαφέρον ήταν τεράστιο και η πίεση που περνούσε στους ποδοσφαιριστές ήταν μεγάλη. Αυτό έκανε από μόνο του τα παιχνίδια ξεχωριστά».
Θα λέγατε ότι -επί των ημερών σας- ήταν πιο ευγενής η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο μεγάλες ομάδες του λεκανοπεδίου;
«Και τότε υπήρχε πόλωση, μεγάλες εντάσεις και επεισόδια. Απλώς ο κόσμος δεν αποδεχόταν τη σκληρή βία. Όχι πάντως αυτό που γίνεται σήμερα… όχι αυτή η βία που πολλές φορές φτάνει μέχρι την… εξόντωση του άλλου. Έχουμε υπερβεί τα όρια πλέον. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Βίαιες καταστάσεις υπήρχαν και τότε».
Από τη μία η πίεση λόγω της κριτικής που ασκείται για την αστάθεια του Παναθηναϊκού στον Στραματσόνι και από την άλλη η πίεση της έδρας για τη νίκη στον Ολυμπιακό;
«Πάντα η έδρα σε αυτά τα παιχνίδια είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα, με δεδομένη την απαγόρευση της μετακίνησης φιλάθλων σήμερα. Άρα ο φιλοξενούμενος παίζει χωρίς οπαδούς. Αυτό βέβαια πολλές φορές, αν το παιχνίδι δεν εξελιχτεί όπως το ελπίζεις μπορεί να δημιουργήσει δυσανάλογη πίεση στη γηπεδούχο ομάδα και να της δημιουργήσει προβλήματα. Αντίθετα ο φιλοξενούμενος πάντα έχει μία ευκαιρία να μένει συγκεντρωμένος στο παιχνίδι, αν δεν παρασυρθεί από την ατμόσφαιρα της εξέδρας. Θεωρώ ότι το αποτέλεσμα σε ντέρμπι Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός δεν κρίνεται από αυτό που υπάρχει πριν: αν παραδείγματος χάρη σου λείπουν κάποιοι παίκτες, αν δεν είσαι σε καλή κατάσταση, αν δεν έχεις φέρει κάποιο καλό αποτέλεσμα… νομίζω δεν παίζουν κανένα ρόλο. Στην ουσία αυτό που παίζει ρόλο είναι η συγκέντρωση και το “θέλω” των ποδοσφαιριστών τη στιγμή που βγαίνουν στο γήπεδο. Γι’ αυτό και έχουμε δει πολλές φορές τα φαβορί -θεωρητικά- να μην επιβεβαιώνονται. Τώρα εγώ και ως Παναθηναϊκός… θα ήθελα να το δω αυτό άλλη μια φορά να γίνεται!»
Σε ποια στοιχεία υπερισχύει η μία ομάδα έναντι της άλλης;
«Ο Παναθηναϊκός έχει πάρα πολύ μεγάλη ταχύτητα στην επίθεση. Θεωρώ ότι η άμυνα του Ολυμπιακού, ειδικά στο χώρο των δύο στόπερ είναι μία σχετικά αργή άμυνα και ο Παναθηναϊκός εκεί έχει πλεονέκτημα αν παίξει συγκεντρωμένα. Θα έχει ευκαιρίες οπωσδήποτε! Αν τις αξιοποιήσει μπορεί να γυρίσει εύκολα το παιχνίδι προς το μέρος του. Ανάλογα προβλήματα έχει, όμως και ο Παναθηναϊκός στη δική του άμυνα. Εκεί θα κριθεί το παιχνίδι: ποιος θα αποδειχτεί πιο συμπαγής και πιο σοβαρός στην άμυνα, κυρίως στο χώρο του κέντρου της άμυνας».
Προέρχεστε από τα «σπλάχνα» του Παναθηναϊκού. Οι νέοι Έλληνες ποδοσφαιριστές, έχουν τις ευκαιρίες που τους αναλογούν σήμερα ή τους κόβουν ίσως το δρόμο οι ξένοι ποδοσφαιριστές;
«Στην εποχή τη δική μου που παίζαμε με δύο ή κάποια στιγμή με τέσσερις ξένους και όχι με όσους ξένους -ειδικά κοινοτικούς- μπορεί να έχει πλέον μία ομάδα ήταν τα πράγματα διαφορετικά. Βέβαια, αυτό είναι και συν και πλην για τα νέα παιδιά. Είναι πλην όσον αφορά τη συμμετοχή τους στις ελληνικές ομάδες, είναι συν όμως σε ό,τι αφορά τη δυνατότητά τους να δοκιμάσουν και στο εξωτερικό. Γι’ αυτό και βλέπουμε πάρα πολλά παιδιά, Έλληνες, να αγωνίζονται στο εξωτερικό, κάτι που δεν γινόταν στη δική μας εποχή. Δεν θυμάμαι να είχαμε την ευκαιρία, παρ’ όλο που υπήρχαν προτάσεις, να μπορέσουμε να φύγουμε από τις ομάδες μας τότε δεδομένων των συνθηκών που υπήρχαν με τις συμβάσεις και τα συμβόλαια της εποχής εκείνης. Τώρα, λοιπόν η δυσκολία για τους νέους Έλληνες ποδοσφαιριστές να παίξουν στις ελληνικές ομάδες τους ανοίγει το δρόμο να φύγουν και να παίξουν στο εξωτερικό. Δεν νομίζω δηλαδή ότι τελικά θα παίξει αυτό ρόλο στην καριέρα ενός νέου παιδιού. Αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο είναι πόσο ταλέντο έχει… και ταλέντο δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται, είναι και αυτό που δεν φαίνεται: ο χαρακτήρας του, ο ψυχισμός του, οι αντοχές του στις πιέσεις. Είναι κάτι που ο μέσος φίλαθλος δεν μπορεί να το δει, όμως πρέπει να υπάρχει για να γίνει κάποιος ποδοσφαιριστής. Δεν αρκεί να είναι τεχνικά και σωματικά καλός».
Πόσο, όμως μπορεί να επηρεάσει η περιορισμένη συμμετοχή Ελλήνων παικτών το «δέσιμο» του φιλάθλου με το σύλλογο κύριε Αντωνίου; Συχνά βλέπουμε στην ενδεκάδα να αγωνίζεται μόνο ένας Έλληνας…
«Έχετε πάρα πολύ δίκιο. Το επηρεάζει πάρα πολύ, αλλά αυτό είναι μία στρατηγική που έχει να κάνει με το management της ομάδας. Προσωπικά, είχα βάλει έναν κανόνα να απαρτίζεται από Έλληνες παίκτες το 50% του ρόστερ και οι θέσεις των ηλικιών 20-24 θα είναι παιδιά από τις Ακαδημίες μας. Αυτό το είχε αποδεχτεί τότε ο πρόεδρος και η διοικούσα επιτροπή του Παναθηναϊκού και κινούμασταν σε αυτή τη στρατηγική. Αν δείτε τα ρόστερ της εποχής εκείνης έχουν αυτή τη φιλοσοφία. Αυτό, όμως είναι μία επιλογή που έχει να κάνει με το management της ομάδας».
Υπήρξατε ένας μέσος με επιθετικές κυρίως αρετές, ντελικάτο, όμορφο τρόπο παιχνιδιού θα έλεγα. Υπάρχει κάποιος από τους Έλληνες παίκτες αυτής της περιόδου που θεωρείτε ότι μοιάζει σε σημεία του παιχνιδιού σας;
«Θα έλεγα πως υπάρχουν κάποια παιδιά. Βέβαια, το στιλ παιχνιδιού του καθενός είναι ξεχωριστό. Εγώ ήμουν αυτό που θα λέγαμε στη σημερινή εποχή “box to box” παίκτης: έπαιζα μία ισορροπημένη άμυνα και μία ισορροπημένη επίθεση. Τώρα επειδή έχουν αλλάξει λίγο τα συστήματα, μας αρέσει να προσδιορίζουμε τους μεσαίους παίκτες σε αμυντικό μέσο ή επιθετικό μέσο. Κι αυτό διαμορφώνει εξειδίκευση και στους παίκτες. Θα έλεγα ότι από τις τελευταίες γενιές ένας παίκτης με τον οποίο είχαμε κοινά χαρακτηριστικά ήταν ο Κατσουράνης παρ’ όλο που κι αυτόν κάποια στιγμή τον προσδιορίσαμε περισσότερο ως αμυντικογενή παίκτη. Τώρα από τους νέους… ο Σάμαρης ίσως; Αν τον αφήνανε να συμμετέχει πιο πολύ στην επίθεση… που έχει δυνατότητες να το κάνει, αλλά τον ορίζουμε περισσότερο σαν αμυντικογενή».
Διατελέσατε διευθυντής ποδοσφαίρου του Παναθηναϊκού τη διετία 2008-10, γι’ αυτό και έχει βαρύνουσα σημασία η άποψή σας για το ελληνικό ποδόσφαιρο εν γένει: Διαφθορά, διαπλοκή, διοικούσα επιτροπή…
«Εμείς τότε είχαμε κάνει συγκεκριμένες προτάσεις στην ΕΠΑΕ με στόχο να είναι αυτοδύναμο το ελληνικό πρωτάθλημα και να μην υπάρχουν εξαρτήσεις. Για να συμβεί αυτό πρέπει το πρωτάθλημα να είναι οικονομικά ανθηρό. Δεν γίνεται οικονομικά ανθηρό ποδόσφαιρο με τον αριθμό ομάδων που υπάρχουν ανά κατηγορία σήμερα. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Πιστεύω ότι πρέπει να πάμε σε ένα πρωτάθλημα δώδεκα-δεκατεσσάρων ομάδων με περισσότερους γύρους, δύο γύρους κανονικούς και δύο γύρους με συμμετοχή των ομάδων που θα διεκδικούν τις θέσεις στην Ευρώπη και το πρωτάθλημα και οι άλλες που παλεύουν να παραμείνουν στην κατηγορία. Έτσι, η «πίτα» των εσόδων από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και τα εισιτήρια θα ήταν μεγαλύτερη, θα μοιραζόταν σε λιγότερους και θα μπορούσαν οι ομάδες να είναι αυτοδύναμες οικονομικά, ώστε να μην χρειάζονται εξαρτήσεις στους εκάστοτε ισχυρούς του ποδοσφαίρου ανά περίοδο. Και βέβαια θα έπρεπε κάποια στιγμή κάτι ανάλογο να γίνει και στο επίπεδο της διαιτησίας: Θα έπρεπε να υπάρχουν επαγγελματίες διαιτητές, οι οποίοι δεν θα εξαρτώνται από τον παράγοντα για να ανέβουν γιατί εκεί υπάρχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα, στο χώρο της διαιτησίας! Ανέκαθεν υπήρχε και σήμερα υπάρχει ακόμη περισσότερο».
Απέχετε από το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Γιατί;
«Θεωρώ ότι έκανα έναν κύκλο στο χώρο αυτό, ο οποίος πλέον έχει κριθεί… είναι ιστορία. Πλέον, ασχολούμαι με τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες. Ασχολούμαι μόνο σαν φίλαθλος με το ποδόσφαιρο και να σας πω την αλήθεια είμαι χορτάτος από το πέρασμά μου αυτό, με την έννοια ότι ικανοποίησα τις ανάγκες μου σε αρκετούς ρόλους: ως ποδοσφαιριστής, προπονητής, τεχνικός διευθυντής. Πέρασα από όλο το φάσμα της δραστηριότητας που μπορεί να έχει κάποιος που αγαπάει το ποδόσφαιρο».
Άρα είναι ένας κύκλος… κλεισμένος ή υπάρχει η πιθανότητα να ασχοληθείτε εκ νέου κάποια στιγμή στο μέλλον;
«Είναι ένας κύκλος κλεισμένος! Ναι! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις μέσα σου το μεράκι και την τρέλα, αλλά θεωρώ ότι είναι ένας κύκλος κλεισμένος».
Άσχημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο να απομακρύνονται οι επιτυχημένοι αθλητές…
«Πάντα υπάρχουν νέα παιδιά που φέρνουν νέες ιδέες. Το δύσκολο στη χώρα μας, και δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά τη ζωή ολόκληρη, είναι ότι εμείς αντί να δημιουργούμε θετικά πρότυπα, να βλέπουμε δηλαδή τι κάνει ο άλλος καλά και να το αναδεικνύουμε, προσπαθούμε να βρούμε τι δεν κάνει καλά… και να καταρρίψουμε την όποια επιτυχία. Αυτό είναι μόνιμο… είναι μια παθογένεια λόγω της παρακμής της ελληνικής κοινωνίας εδώ και πολλά χρόνια… ιστορικά κάποια στιγμή αυτό θα αλλάξει… γιατί είμαστε καλός λαός τελικά».
Δεν συμφωνείτε πως θα έπρεπε να παραμένετε οι αθλητές στο χώρο σε καίριες θέσεις μετά το τέλος της καριέρας σας;
«Καλό είναι να συμβαίνει και αυτό εφόσον όμως υπάρχει και περαιτέρω υποδομή: Δεν νομίζω ότι μόνο η επαγγελματική εμπειρία του χώρου αρκεί: Φανταστείτε έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή που θέλει να γίνει προπονητής και… δεν μιλάει μια ξένη γλώσσα. Θέλει να συμμετάσχει σε ένα σεμινάριο στο εξωτερικό για να βελτιώσει τις δυνατότητές του ή να δει άλλες ομάδες στο εξωτερικό και δεν μπορεί να το κάνει. Και δεν μιλάω μόνο για έναν προπονητή της πρώτης ομάδας που μπορεί να έχει και ένα διερμηνέα, αλλά για έναν προπονητή των Ακαδημιών. Υπάρχουν δηλαδή τεχνικά θέματα τα οποία δυσκολεύουν πολλές φορές τις επιλογές των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών. Από την άλλη μεριά, πάντα είναι χρήσιμη η εμπειρία των ανθρώπων που έχουν περάσει από αυτά τα στάδια. Φτάνει να έχει την ικανότητα να μεταφέρει αυτή την εμπειρία, να την έχει οργανωμένη στο μυαλό του, να έχει και άλλα στοιχεία. Δεν είμαι δηλαδή της άποψης ότι μόνο οι αθλητές μπορούν να επιλύσουν τα θέματα. Χρειάζεσαι και μία τεχνοκρατική αντίληψη για το πώς θα το κάνουν αυτό. Είναι χρήσιμοι αλλά δεν είναι το άπαν».
Πηγή: ΑΠΕ
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΟ NEWSIT
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163