Πότε και με ποια μέτρα θα ρυθμιστεί το χρέος

Ο αναπληρωτής υπουργός αφού τόνισε πως με τα σημερινά δεδομένα το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο, πρόσθεσε ότι υπάρχει ρητή δέσμευση των κρατών μελών για υιοθέτηση μέτρων απομείωσης του χρέους σε τρεις χρόνους.
Πρώτον βραχυχρόνια, με χρονικό ορίζοντα εφαρμογής άμεσα και μέχρι το τέλος του προγράμματος το καλοκαίρι του 2018.
Δεύτερον, σε χρόνο μεσοπρόθεσμο, με σημείο εκκίνησης το τέλος του προγράμματος και εφαρμογή τα αμέσως επόμενα τρίμηνα.
Τρίτον μακροπρόθεσμα, με ρήτρα αυτόματης απομείωσης του χρέους, αν για οποιονδήποτε εξωγενή λόγο αυτό καταστεί ξανά μη βιώσιμο. Επισημαίνω εδώ τη λέξη «εξωγενή», διότι προφανώς εάν η ευθύνη επιδείνωσης του δημόσιου χρέους είναι ενδογενής, είναι δική μας, οι άλλοι δεν έχουν καμία ευθύνη.

Στη συνέχεια ο Γ. Χουλιαράκης εξήγησε τα μέτρα που θα ληφθούν για τη ρύθμιση του χρέους και ανέφερε ότι:
-Το κύριο βραχυχρόνιο μέτρο απομείωσης του χρέους είναι η μείωση του κινδύνου αύξησης των επιτοκίων δανεισμού, όταν η οικονομία ολοκληρώσει το πρόγραμμα και βγει στις αγορές το καλοκαίρι του 2018.
-Το κύριο μεσοπρόθεσμο μέτρο, όχι το μόνο, υπάρχουν άλλα τρία, αλλά το κύριο μεσοπρόθεσμο μέτρο είναι η αναδιάρθρωση με όρους παρούσης αξίας του μεγάλου χρέους του EFSF, του τμήματος που δεν έχει ακόμη αποπληρωθεί και είναι μεγάλο -σε αυτό έκανε άλλωστε αναφορά και ο Ντάισελμπλουμ πριν από δύο ημέρες- και εν τέλει μακροχρόνια η αναφορά της απόφασης του Eurogroup γίνεται σε έναν αυτόματο μηχανισμό διόρθωσης του χρέους, σε περίπτωση εξωγενών κλονισμών.
Πρόσθεσε πως τον κανόνα βιωσιμότητας που ορίζει για τη δική μας περίπτωση, για την Ελλάδα, η απόφαση του Eurogroup. Μεσοπρόθεσμα, δική μου εκτίμηση είναι ότι ο ορισμός του μεσοπρόθεσμου αφορά σε χρονική περίοδο περίπου 15 -20 ετών μετά το τέλος του προγράμματος, ο κανόνας βιωσιμότητας με όρους ετήσιου κόστους εξυπηρέτησης είναι 15% του ΑΕΠ.
Ο ορισμός του ΔΝΤ για τις ανεπτυγμένες οικονομίες είναι το 20 %. Από τα μέσα του 2030 και μετά το όριο προσαρμόζεται ακριβώς στο ύψος που τίθεται και για τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες, δηλαδή στο 20%. Το 15%, λοιπόν, αποτελεί εξαίρεση από το καθεστώς που ισχύει για όλες τις άλλες ανεπτυγμένες οικονομίες.