Το ντοκιμαντέρ, το οποίο δημιουργήθηκε με συντονιστή τον σκηνοθέτη Κώστα Σταματόπουλο, περιελάμβανε ιστορικό υλικό, το οποίο έρχεται για πρώτη φορά στην δημοσιότητα, ενώ ξεχωριστό στιγμιότυπο ήταν ηχητικό ντοκουμέντο με την φωνή του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, να προβαίνει σε αποτίμηση του αγώνα του ΔΣΕ.
Στο ντοκιμαντέρ συμμετείχαν επίσης, με μαρτυρίες τους, εν ζωή, μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ. Την εκδήλωση, η οποία εντάσσεται στην σειρά εκδηλώσεων στην πορεία προς τα 100 χρόνια του ΚΚΕ, άνοιξε με ομιλία του, το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος Δημήτρης Γόντικας.
“Συνεχίζουμε το δρόμο που άνοιξαν οι κομμουνάροι του Παρισιού, οι μπολσεβίκοι στην Ρωσία. Φέρνουμε στην επιφάνεια τις δοξασμένες στιγμές του εργατικού και λαϊκού μας κινήματος, τις μεγάλες ταξικές συγκρούσεις. Μελετάμε, συζητάμε, βγάζουμε συμπεράσματα, διδασκόμαστε από όλη αυτή την μεγαλειώδη πορεία, με τις νίκες, τις μεγάλες κατακτήσεις, τις ήττες και τα πισωγυρίσματα. Συνεχίζουμε πάντα κάτω από τις ίδιες σημαίες και πάντα κάτω από τον ίδιο σκοπό, μελετώντας συνεχώς τις εξελίξεις. Συνεχίζουμε πυκνώνοντας τις γραμμές μας και γιγαντώνουμε την απόφασή μας να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων η εργατική τάξη, όλα τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, η μεγάλη λαϊκή συμμαχία με το ΚΚΕ μπροστά, ηγέτη αυτού του αγώνα για μεγάλες νίκες και ανατροπές” είπε ο Δημήτρης Γόντικας, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον θαυμασμό και τον σεβασμό του ΚΚΕ στους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ.
Ανέφερε ότι ο αγώνας του ΔΣΕ εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, απασχολώντας από διαφορετική σκοπιά τα επιτελεία των αντιμαχόμενων τάξεων, της εργατικής τάξης και της αστικής τάξης, επισημαίνοντας ότι αυτό το γεγονός αποδεικνύει πως “η εμφάνιση και η δράση του ΔΣΕ δεν ήταν μια παρέκκλιση από την ιστορική εξέλιξη. Ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της όξυνσης της ταξικής πάλης και η κορύφωσή της στη συγκεκριμένη περίοδο. Τα ιστορικά γεγονότα είναι αμείλικτα και οι επιλογές που είχαν τεθεί τότε μπροστά στο λαϊκό κίνημα ήταν πολύ συγκεκριμένες: Υποταγή ή αντεπίθεση. Τις αλυσίδες ή τα όπλα”.
Τόνισε ότι η ουσία της αντιπαράθεσης, αφορά κυρίως το μέλλον, καθώς η αστική τάξη και τα επιτελεία της, παρ’ ότι επιχειρούν με κάθε τρόπο να συσκοτίσουν και να διαστρεβλώσουν τα γεγονότα και τις αιτίες της ταξικής αναμέτρησης ’46 -’49, κυρίως “απαιτούν υποταγή και σήμερα και ταυτόχρονα σχεδιάζουν προληπτικά και κατασταλτικά την αντιμετώπιση της ταξικής πάλης”.
“Φοβούνται και ξορκίζουν την κορύφωση της ταξικής πάλης, γιατί θέλουν το λαό φοβισμένο, υποταγμένο και ανήμπορο μπροστά στις συνέπειες των αντιφάσεων, της σαπίλας και της βαρβαρότητας του καπιταλισμού ή να αρκεσθεί στην αδιέξοδη πάλη της δήθεν “επιδιόρθωσής” του. Και όταν δεν τους παίρνει, καπηλεύονται ή νοθεύουν αυτόν τον αγώνα, όπως έκανε πρόσφατα ο κ. Τσίπρας στην Καισαριανή και προχθές στον Άι Στράτη. Επικαλέσθηκε, μάλιστα, «τις ματωμένες κορφές του Γράμμου», όταν είναι γνωστό πως έχουν αποκηρύξει τον αγώνα του ΔΣΕ, ως τυχοδιωκτισμό” πρόσθεσε.
Το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, είπε ότι η δεκαετία ’40 -’49 είναι ανεξάντλητη πηγή ιστορικών συμπερασμάτων μεγάλης αξίας για την καθοδήγηση της ταξικής πάλης, όπως ότι “ο αγώνας για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων από την επιρροή της αστικής τάξης και των κομμάτων της και την οργάνωσή της σε τάξη που παλεύει για να απαλλάξει τον εαυτό της και όλη την κοινωνία από τα δεινά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, αγώνας που είναι ο βασικός σκοπός του ΚΚΕ, προϋποθέτει την αδιάλλακτη και ασυμβίβαστη πάλη με την αστική τάξη σε κάθε περίπτωση και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες”.
Επισημαίνοντας ότι “δεν υπάρχει ενιαίο, εθνικό ονομαζόμενο συμφέρον” και ότι “οι εργάτες δεν έχουν το ίδιο συμφέρον με τα αφεντικά” τόνισε ότι “στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος», της «εθνικής ενότητας» και της «δημοκρατικής ομαλότητας», το μεγαλειώδες κίνημα της εθνικής αντίστασης, με το λαό κυρίαρχο και οπλισμένο, σύρθηκε σε απαράδεκτους συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, παρέδωσε στην ουσία την εξουσία στην αστική τάξη και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της”.
“Η συγκρότηση του ΔΣΕ, έστω και καθυστερημένα, έσωσε την τιμή και την υπόληψη του κινήματος, του ΚΚΕ, προφύλαξε το κίνημα από την υποταγή και την ενσωμάτωση. Ο ΔΣΕ παρ’ όλα αυτά θα μπορούσε να είχε νικήσει, αν οργανωνόταν έγκαιρα και αποφασιστικά η ένοπλη λαϊκή πάλη έως τα μέσα του 1946 και με επίκεντρο τα μεγάλα αστικά κέντρα” είπε, αναφέροντας πως μια επιπλέον απόδειξη είναι το γεγονός ότι ο αγώνας του ΔΣΕ κράτησε 3 ολόκληρα χρόνια και έφερε πολλές φορές την αστική τάξη σε δύσκολη θέση και προσθέτοντας “τελικά, τους έσωσαν οι Άγγλοι και Αμερικανοί σύμμαχοί τους. Χωρίς τη στήριξή τους δε θα μπορούσαν να νικήσουν”.
Ο Δημήτρης Γόντικας μεταξύ των άλλων συμπερασμάτων ανέφερε την αναγκαιότητα ολόπλευρης προετοιμασίας της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης με σωστή στρατηγική και τακτική, με βάση την επαναστατική θεωρία, τους νόμους της ταξικής πάλης και την πείρα του επαναστατικού κινήματος.
“Το κόμμα μας, αξιοποιώντας την ιστορική πείρα, έχει σήμερα επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική που την εμπλουτίζει διαρκώς” τόνισε.
Αναφερόμενος στον συσχετισμό δυνάμεων είπε: “τους συσχετισμούς δυνάμεων τους υπολογίζουμε, αλλά η χάραξη στρατηγικής, η γραμμή πάλης δεν καθορίζεται από το συσχετισμό δυνάμεων”.
“Υποχώρηση, πολύ περισσότερο υποταγή στο συσχετισμό δυνάμεων, σημαίνει θάνατο”, είπε χαρακτηριστικά. “Η υπεροχή δυνάμεων στα πιο αποφασιστικά και καθοριστικά σημεία είναι απόλυτος νόμος της επιτυχούς έκβασης κάθε ταξικού αγώνα και πολύ περισσότερο της επαναστατικής πάλης. Το 1946, ενώ υπήρχαν οι δυνάμεις και ειδικά μέσα στο στρατό, αλλά και στο εργατικό κίνημα, δεν υπήρχε προσανατολισμός και προετοιμασία για αποφασιστικό αγώνα σύγκρουσης και ρήξης με τις αστικές δυνάμεις σε στρατηγικής σημασίας χώρους. Η αναποφασιστικότητα, οι ταλαντεύσεις, η έλλειψη ενιαίας αντίληψης και γραμμής και αποφασιστικής διεθνούς στήριξης επέδρασαν καθοριστικά στην τελική σύγκρουση. Η αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης βεβαιώνει ότι παρά την ήττα του Δεκέμβρη, το κόμμα και το λαϊκό κίνημα μπορούσε πιο γρήγορα να οργανώσει τις δυνάμεις του και την αντεπίθεσή του” ανέφερε.
Το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρθηκε ακόμα στην τεράστια γνώση και πείρα του ΔΣΕ, “ενός διαφορετικού στρατού, ανώτερου ακόμα και από τον ΕΛΑΣ, ενός λαϊκού επαναστατικού στρατού, άσχετα αν δεν ξεκίνησε ως τέτοιος”. Ο Δημ. Γόντικας μίλησε επίσης, για την σημασία που αποδίδει το ΚΚΕ στο αρχειακό υλικό του, καθώς και στην ιδιαίτερη δραστηριότητα που αναπτύσσει για την τοποθέτηση μνημείων “ως ελάχιστο δείγμα τιμής κι αναγνώρισης της προσφοράς και της θυσίας χιλιάδων μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ”. Ανακοίνωσε την προσφορά των οικογενειών των αδελφών Βασίλη, Νίκου και Αποστόλη Ζούνη, του πατρικού τους σπιτιού στο ΚΚΕ, “προς τιμήν του πατέρα τους Χρ. Ζούνη, μαχητή του ΔΣΕ και αφοσιωμένου μέλους του ΚΚΕ και της γυναίκας του, επίσης συναγωνίστριας Ελένης”.
Το σπίτι βρίσκεται στο χωριό Θεοτόκος στο κέντρο του Γράμμου και σε κεντρικό σημείο και η ΚΕ του ΚΚΕ θα οργανώσει στο χώρο αυτό μουσείο και μνημείο.
“Ο Γράμμος κι αν έπεσε, εμείς θα νικήσουμε. Ας λυσσομανάει η αστική τάξη. Δεν μπορεί να ανατρέψει την πορεία της κοινωνικής εξέλιξης. Υπερασπίζεται ένα σάπιο και ξεπερασμένο σύστημα με τη δύναμη της βίας και του ψέματος. Την προοπτική του μέλλοντος καθορίζει η εργατική τάξη. Δόξα και τιμή στο ΔΣΕ” κατέληξε στην ομιλία του ο Δημήτρης Γόντικας.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163