Εικόνες απελπισίας. Εικόνες μιας χώρας όχι απλά στην εντατική, αλλά μιας χώρας που πεθαίνει. Η Βενεζουέλα βιώνει τη χειρότερη, ίσως, οικονομική κρίση στην ιστορία της. Οι πολίτες της δεν έχουν να φάνε, κάθονται καθημερινά σε ουρές στα σούπερ μάρκετ για λίγο φαγητό. Καθημερινά αναγκάζονται ακόμη και να παλεύουν για μια κονσέρβα.
Με τερτίπια όπως η αλλαγή ώρας και οι διακοπές ρεύματος, η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο προσπαθεί να αποφύγει αυτό που μοιάζει αναπόφευκτο. Ο πρόεδρος της χώρας αρνείται πεισματικά να παραιτηθεί, κλείνει τα μάτια στις διαδηλώσεις, τις λεηλασίας και τους πολίτες που στέφονται ο ένας εναντίον του άλλου για λίγο φαγητό.
Το οδοιπορικό των New York Times σε νοσοκομεία της Βενεζουέλας δείχνει το χάος που επικρατεί στη χώρα. Εκτός από φαγητό δεν υπάρχουν ούτε φάρμακα ούτε αντιβιοτικά. Την ημέρα που ο Nicholas Casey επισκέφτηκε το νοσοκομείο της πόλης Μπαρτσελόνα της Βενεζουέλας είχαν πεθάνει τρία νεογέννητα.
Η φαεινή ιδέα του Μαδούρο να προχωρά σε διακοπές ρεύματος βύθισε ξαφνικά την πόλη στο σκοτάδι. Το νοσοκομείο δεν ήταν εξαίρεση. Οι αναπνευστήρες στη μονάδα νεογνών σταμάτησαν να λειτουργούν. Οι γιατροί αναγκάστηκαν, επί ώρες, να δίνουν οξυγόνο σε νεογέννητα με τρόμπες τις οποίες φούσκωναν με τα χέρια. Άλλα τέσσερα βρέφη πέθαναν…
«Ο θάνατος νεογνών είναι η καθημερινότητά μας» λέει ο γιατρός Osleidy Camejo χειρούργος στο νοσοκομείο του Καράκας. Στα νοσοκομεία της Βενεζουέλας δεν υπάρχουν σαπούνια ή γάντια, έχουν εξαφανιστεί. Τα φάρμακα για τον καρκίνο βρίσκονται πια μόνο στη μαύρη αγορά. Οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν μόνο δυο μέρες την εβδομάδα για να μη… σπαταλούν ρεύμα και να εξοικονομείται ενέργεια.
Στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Andes στην ορεινή περιοχή Μέριδα, δεν υπάρχει αρκετό νερό για να ξεπλυθεί το αίμα από το χειρουργικό τραπέζι. Οι γιατροί, πριν από τις επεμβάσεις, χρησιμοποιούν μπουκάλια σόδας για να πλύνουν τα χέρια τους.
Το ποσοστό των θανάτων και των γυναικών που έχουν γεννήσει έχει αυξηθεί πέντε φορές! Παιδιά έχουν πεθάνει κατά τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο γιατί τα ασθενοφόρα δεν διέθεταν φιάλες οξυγόνου. Το νοσοκομείο της παραλιακής πόλης Μπαρτσελόνα δεν έχει μηχάνημα για ακτινογραφίες ενώ τα μηχανήματα αιμοκάθαρσης έχουν χαλάσει εδώ και πολύ καιρό. Κρεβάτια, δεν υπάρχουν και πολλοί ασθενείς ξαπλώνουν στο πάτωμα, μέσα τη λίμνη του αίματός τους!
«Κάποιοι έρχονται υγιείς και φεύγουν νεκροί» λέει ο γιατρός Leandro Pérez που εργάζεται στο νοσοκομείο Luis Razetti. Όλα αυτά την ώρα που ο Μαδούρο έχει, χωρίς ίχνος ντροπής, δηλώσει πως «αμφιβάλω αν πουθενά αλλού στον κόσμο, ίσως εκτός από την Κούβα, υπάρχει καλύτερο σύστημα υγείας».
Ακόμα και στην πρωτεύουσα Καράκας η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Μόλις δυο από τις εννέα αίθουσες χειρουργείου λειτουργούν στο παιδικό νοσοκομείο J. M. de los Ríos. «Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από έλλειψη φαρμάκων, τα παιδιά από υποσιτισμό και άλλοι γιατί δεν υπάρχει ιατρικό προσωπικό» λέει ο γιατρός Yamila Battaglini.
Τα ράφια των φαρμακείων είναι άδεια αφού εισαγωγές δεν γίνονται πια. Οι γιατροί δίνουν στους συγγενείς των ασθενών λίστα με τα φάρμακα που απαιτούνται για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση ή για να γίνει μια εγχείρηση και τους στέλνουν στη μαύρη αγορά να τα βρουν…
Γονείς αναγκάζονται να βλέπουν τα παιδιά τους αβοήθητα, όπως ένας πατέρας που το 5χρονο κοριτσάκι του έπασχε από καρκίνο και δεν μπορούσε να βρει φάρμακα για να την προστατεύσουν από τις χημειοθεραπείες. Παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να ξεψυχούν μπροστά στα μάτια τους, όπως μια νεαρή γυναίκα που φώναζε «βοήθεια» τους διαδρόμους νοσοκομείου αλλά κανείς δεν ήταν εκεί να τη βοηθήσει. Ή πως μια γυναίκα που είχε ζάκχαρο αλλά στο νοσοκομείο δεν υπήρχε μηχάνημα αιμοδιάλυσης και τα πόδια της μαύρισαν σε μια νύχτα αφού υπέστη σηψαιμικό σοκ.
Πηγή: New York Times – Nicholas Casey
Φωτογραφίες: New York Times – Meridith Kohut
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163