Ποιοι απειλούν πραγματικά την Ελλάδα και την Ευρώπη

Μόνο στα μυαλά θερμοκέφαλων αντιευρωπαίων, ακροδεξιών και ρατσιστών μπορεί να υπάρξει μία τέτοια απειλή ή αν προτιμάτε μόνο αυτοί επιχειρούν να δημιουργήσουν τέτοιες απειλές στα μυαλά των ανθρώπων, τα οποία σε περιόδους κρίσεις μολύνονται πιο εύκολα.

Θα το τονίσουμε πως απειλή, η πραγματική απειλή είναι οι ακροδεξιοί, οι ρατσιστές, οι ξενοφοβικοί και οι ευρωσκεπτικιστές, που θέλουν να τινάξουν στον αέρα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και να επιστρέψουμε στα εθνικά σύνορα και συνακόλουθα στις προαιώνιες έριδες που οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους και πολλές άλλες αιματηρές συγκρούσεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Αυτοί είναι που κραδαίνουν το σκιάχτρο των ξένων, των προσφύγων, των αλλοεθνών, των αλλόθρησκων και κάθε τι που κεντρίζει τα κατώτερα ένστικτα του Ευρωπαίου, εκμεταλλευόμενοι το προσφυγικό με στόχο να οδηγήσουν τους λαούς της Ευρώπης σε μία εχθρική στάση απέναντι στην Ενωμένη Ευρώπη.
Το προσφυγικό δεν είναι η απειλή, είναι το αντιευρωπαϊκό όχημα εκείνων που απειλούν την Ευρώπη η μόνη πραγματική απειλή.

Στην Ελλάδα πληθαίνουν οι ανιστόρητες, ξενοφοβικές και ρατσιστικές φωνές που θεωρούν πως ακόμα και οι 40.000 ή 50.000 πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες είναι απειλή για τη χώρα και, αν είναι δυνατόν, ακόμα και για την κοινωνική συνοχή.

Να θυμίσουμε ότι στη δεκαετία του 1990 ήρθαν στην Ελλάδα περισσότεροι από 1 και 1,5 εκατομμύρια Αλβανοί και όχι μόνο δεν υπήρξε καμία απειλή και κανένας κίνδυνος για τη χώρα και για την κοινωνική συνοχή, αλλά αντιθέτως ωφέλεια για την ελληνική οικονομία, θα αποτελούσε άσκοπη και αναποτελεσματική ενέργεια όσο τα σκυλιά του ρατσισμού επιμένουν να αλυχτούν.

Να υπενθυμίσουμε ότι η Ευρώπη μπορεί να απορροφήσει χωρίς τριγμούς ως δύο εκατομμύρια πρόσφυγες το χρόνο, αποτελεί χαμένο κόπο για τον Όρμπαν, τις χώρες του Βίζεγκραντ, τους στρεσαρισμένους Αυστριακούς και ιδίως εκείνο τον 29χρονο που παριστάνει τον υπουργό Εξωτερικών.

Να φέρουμε στο μυαλό των ανθρώπων τη δήλωση Μοσκοβισί ότι οι πρόσφυγες θα προσφέρουν 0,3% του ΑΕΠ στην Ευρώπη είναι ανώφελο, καθότι τα αυτιά εκείνων που βλέπουν παντού το φάντασμα των Μουσουλμάνων και το φόβο του Ισλάμ, παραμένουν ερμητικά κλειστά και δεν ακούν τίποτα πέρα από την ηχώ των λόγων τους.

Ναι, στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλημα με τους πρόσφυγες και τους παράτυπους μετανάστες. Ναι, οι συνθήκες διαβίωσης στην Ειδομένη είναι απάνθρωπες. Όμως, αυτό δεν σημαίνει, κύριε Αδωνι Γεωργιάδη, ότι οι 40 ή 50 ή έστω 100.000 πρόσφυγες και παράτυποι μετανάστες απειλούν τη χώρα με χάος και διάλυση.

Το πρόβλημα έγκειται στην αδυναμία διαχείρισης από την ελληνική κυβέρνηση (ελπίζουμε να είναι προσωρινή και να αντιμετωπιστεί γιατί αλλιώς θα αποτελέσει πρόβλημα, αλλά άλλου τύπου και όχι διάλυσης της χώρας), στην αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά των πιο ακραίων κύκλων και στην καθυστέρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να βοηθήσει την Ελλάδα στο οικονομικό σκέλος και στην υλικοτεχνική υποδομή παρά τις μεγάλες υποσχέσεις.

Λίγη ψυχραιμία και σύνεση δεν βλάπτει από μέρους του πολιτικού προσωπικού και άλλων καθοδηγητών της κοινής γνώμης. Αντί να συνδαυλίζετε τα ξενοφοβικά σύνδρομα, να στρέφετε τους Ελληνες (ευτυχώς που η συντριπτική πλειοψηφία σας αγνοεί επιδεικτικά και προσφέρει ακόμα και από το υστέρημά της), καλό θα ήταν με θετικό τρόπο να συμβάλλετε στην αντιμετώπιση της κατάστασης, πριν αυτή αρχίσει να παίρνει ανεπιθύμητη τροπή εξαιτίας της δράσης κύκλων που κάθε ξένο το θεωρεί μιαρό.

Επιτέλους σε αυτή τη χώρα ας μάθει το πολιτικό σύστημα, όλο το πολιτικό σύστημα, πλην αριστερών και ακροδεξιών Λακεδαιμονίων, να συντονίζει το βηματισμό του, τουλάχιστον σε ζητήματα που χαρακτηρίζονται εθνικά, σε ζητήματα που απαιτούν μεγαλύτερη ισχύ στη διαπραγμάτευση με τους ξένους, όπως η αξιολόγηση το προσφυγικό και το χρέος.

Αλλιώς, αγαπητοί κύριοι Τσίπρα, Μητσοτάκη, Λεβέντη, Θεοδωράκη και κυρία Γεννηματά, θα σας συνιστούσα να ρίξετε μία ματιά στο πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Γιώργου Μαυρογορδάτου «1915 Ο εθνικός διχασμός», για να αντιληφθείτε πόσα δεινά μπορεί να φέρει στην πατρίδα η πολιτική και ιδεολογική τύφλωση, οι προσωπικές αντιθέσεις, ο χυδαίος λαϊκισμός, το τσίγκλισμα των παθών και των κατώτερων ενστίκτων των μαζών, το προσωπικό συμφέρον (ευτυχώς που τώρα δεν έχουμε βασιλεία), η σπορά της διχόνοιας και η διαίρεση του λαού.