Το προσφυγικό – μεταναστευτικό ως επιτραπέζιο

Η πλατφόρμα του παιγνίου, που έχει επικοινωνιακά και πολιτικά στοιχεία, δηλαδή φτηνά τρικ και αιφνιδιασμούς, περιλαμβάνει αντίσκηνα μαμούθ, αεροπορικά υπόστεγα με αρουραίους, συρματοπλέγματα χιλιομέτρων, γήπεδα με συνθετικούς τάπητες και … κουρασμένους πυλώνες φωτισμού.

Σύντομα θα περιλαμβάνει αστυνομικές κλούβες και γενικότερα χαρακτηριστικά Αμυγδαλέζας την οποία οι κυβερνώντες έκλεισαν για να φτιάξουν αναγκαστικά πολλές. Έτσι εκδικείται, συνήθως, η πραγματικότητα όταν περιφρονηθεί και προκληθεί.

Το έργο, οι τέσσερις δήμαρχοι κι ο υπουργός Μουζάλας, συνοπτικά έχει ως εξής: Προς το τέλος Σεπτεμβρίου υπό το κράτος της γενικής συγκίνησης από τους πνιγμούς παιδιών και δεκάδων μελών οικογενειών Σύριων προσφύγων στα νησιά του Αιγαίου, κυβερνητικοί παράγοντες πείθουν εύκολα τους δημάρχους και κυρίως του Ελληνικού, που ορίζεται και μέλος του Δ.Σ της Ελληνικό Α.Ε, να κλειδώσουν την εγκατάσταση για τους πολίτες τους για να φιλοξενηθούν πρόσφυγες για ένα μήνα.

Μόνο που εκεί πρόσφυγες έβαλαν μόνο λίγες μέρες στην αρχή και αμέσως μετά, γενικώς μετανάστες, κυρίως από τις χώρες Μαγκρέμπ (Αλγερία, Μαρόκο) και από αλλού. Κατά χιλιάδες, τους υποδέχεται επί χρόνια το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης και εύκολα τους τελευταίους μήνες αυτολογίζονται ως πρόσφυγες εκμεταλλευόμενοι την συγκυρία.

Οι εγκαταστάσεις σε Ελληνικό και Φάληρο δεσμεύονται έτσι ως χρυσές εφεδρείες για την λύση τους αδιεξόδου της Ειδομένης προκειμένου να υπηρετήσουν την πολιτική των ανοιχτών δομών, ανεξαρτήτως της προέλευσης και της ιδιότητας των ανθρώπων, δηλαδή ανεξαρτήτως του αν είναι πρόσφυγες ή γενικώς προσερχόμενοι.

Οι δήμαρχοι βλέπουν ότι δεν τους παίρνει να αγνοήσουν το κοινό αίσθημα που είναι με τους πρόσφυγες, στιγματίζονται στη Βουλή από τον πρωθυπουργό ως λαϊκιστές και εγκλωβισμένοι καταφεύγουν σε τακτικισμούς και επικοινωνιακού χαρακτήρα συσκέψεις. Ταυτοχρόνως εκατοντάδες μετανάστες γίνονται μια μεταφερόμενη ανθρωπομάζα μεταξύ γηπέδων χόκεϊ και ταε- κβο – ντο, κατά μήκος της παραλιακής Ποσειδώνος, επί μια εβδομάδα.

Στην παλιά Αμερικανική βάση, παλιά υπόστεγα και κτήρια επιθεωρούνται ή επισκευάζονται στο σύνορο με τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις και την υπό απόσυρση μονάδα της Αεροπορίας, μέσα στον αστικό ιστό ως χώροι εγκατάστασης και δημιουργούνται έντονες αντιδράσεις.

Έτσι, το χόκεϊ που άδειασε το Σάββατο επειδή δήθεν δεν πληρούσε τις προϋοποθέσεις, προκρίνεται εκ νέου, προκειμένου ο δήμαρχος Ελληνικού να αποφύγει την εγκατάσταση ή την δήθεν εγκατάσταση των μεταναστών μέσα στον αστικό ιστό, ξαναγεμίζει μέσα σε τρεις μέρες. Τα λεωφορεία πηγαινοέρχονται στην Ποσειδώνος, οι δήμαρχοι έχουν να λένε ότι απέφυγαν τα χειρότερα, οι κρατούντες ότι παρήγαγαν λευκό καπνό και η Αστυνομία ξαναμπαίνει στο παιγνίδι.

Το προσχηματικό τρίμηνο της χρήσης των εγκαταστάσεων θα δείξει αν το Ελληνικό εκπληρώσει το πεπρωμένο του ως προσφυγούπολης, όχι των Μικρασιατών και των Ποντίων των αρχών του περασμένου αιώνα, αλλά ως μιας τεράστιας μεταναστευτικής Αμυγδαλέζας αντί της πολυδιαφηφισμένης και κυβερνητικά ανεπιθύμητης πώλησης και επένδυνσης, που θα έδινε εργασίες και ανάπτυξη.

Το ίδιο τρίμηνο θα δείξει αν οι αμέτρητες αποθήκες και τα αραχνιασμένα υπόστεγα του Ελληνικού σιγά- σιγά μετατραπούν από κοιτώνες αρουραίων σε αποθήκες ψυχών, όπως υποκριτικά ηχεί η έκφραση, ως προϊόν τυποποιημένης πολιτικής ορθότητας και όχι γνήσιας ευαισθησίας. Στο μεταξύ θα καταδειχθούν και άλλα σημαντικότερα όπως ότι το γεγονός της ιστορικής κατάκτησης των ελεύθερων μετακινήσεων στην Ευρώπη έχει μπει οριστικά σε τροχιά περιστολής.