Τρεις πρώην κατάδικοι σε φυλακές της Αμερικής, οι οποίοι δεν επιθυμούν να αποκαλύψουν τα ονόματά τους και εμφανίζονται με ψευδώνυμα, περιγράφουν τα φρικιαστικά βασανιστήρια που υπέστησαν συγκρατούμενοί τους, που είχαν καταδικαστεί για παιδοφιλία και κακοποίηση παιδιών.
“Ήμουν σε μια πτέρυγα για κακουργήματα υψηλής προστασίας περιμένοντας για έκδοση σε άλλη πολιτεία, όχι στη φυλακή εκείνη Τη στιγμή. Λοιπόν, στους λίγους που ήρθαν είπαν να πάνε για διαχωρισμό, αλλιώς θα τους χτυπούσαν τα κεφάλια κάθε μέρα μέχρι να Το κάνουν.
Ένας που ήρθε και αρνούνταν να φύγει, του φώναζαν, τον έφτυναν, και τον απειλούσαν μέχρι που όλοι βαρέθηκαν. Τρεις τύποι έτρεξαν στο κελί του και του έριξαν το πιο άγριο ξύλο που μπορείτε να φανταστείτε. Τον θυμάμαι να σέρνεται έξω από Το κελί και ο τύπος να τον Τραβάει μέσα για πιο πολύ ξύλο. Άκουγα τα κόκκαλά του να σπάνε από 6 μέτρα μακριά. Πέθανε στο δρόμο για το νοσοκομείο. Όλοι όσοι πήραν μέρος σ’ αυτό ήταν μέσα για φόνο, οπότε τα 5 παραπάνω χρόνια που πήραν για εκείνους άξιζαν. Αυτή ήταν μια ακραία περίπτωση, καθώς η φυλακή ήταν γεμάτη και προσπάθησαν να περάσουν τους παιδεραστές μέσα με τους υπόλοιπους, γιατί ο διαχωρισμός ήταν αδύνατος. Σε όποια άλλη φυλακή έχω πάει, τους κρατάνε μακριά από μας.
– dustednuggets
“Ήμουν σε μια «δεξαμενή» που χωρούσε 70-75 άτομα. Ήμασταν εργάτες (επιστάτες, συντηρητές, σερβίραμε φαγητό, κλπ) και είχαμε περισσότερες ελευθερίες από τους άλλους κρατούμενους. Οι φύλακες ήταν πολύ εντάξει μαζί μας, τους ετοιμάζαμε το φαγητό, καθαρίζαμε τα ντουλάπια τους, πλέναμε τα αυτοκίνητά τους, κλπ. Έτσι δε μας συμπεριφέρονταν τόσο χάλια όσο στους κοινούς κρατούμενους. Μπορούσαμε μέχρι και να τους ζητάμε πράγματα (τσιγάρα, μπισκότα, περιοδικά, αν ήσουν πολύ κοντά τους). Πάντα παίρνουμε εφημερίδες, περιοδικά, η τηλεόραση είναι ΠΑΝΤΑ ανοιχτή, κλπ.
Μια μέρα ο κεντρικός φύλακας (κλασικά με ξυρισμένο κεφάλι) δίνει από μια ανοιχτή εφημερίδα σε κάθε αρχηγό καμίας συμμορίας, στους Λευκούς, στους Μαύρους, στους Μεξικανούς, στους Παίσας (τους Μεξικανούς που δε μιλάνε αγγλικά, γιατί είναι χώρια, δεν ξέρω) και τους «Αλλους». Η εφημερίδα ήταν ανοιγμένη σε μια συγκεκριμένη σελίδα και είχε τη φωτογραφία ενός άντρα με τα αρχικά Α.Α.
Είχε απαγάγει και κακοποιήσει 2 παιδιά και τα άφησε να πεθάνουν στο πορτ μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου στο SoCal. Ο φύλακας απλά έκανε νόημα καθώς μοίραζε τις εφημερίδες. Είχε ένα παγωμένο βλέμμα και ποτέ δε θα ξεχάσω Τη στιγμή που φώναζε Τα ονόματα των αρχηγών και τους Έδινε τις εφημερίδες. Δεν ήξερα τι συμβαίνει, αλλά ήξερα ότι ήταν άσχημο. Αυτός ο κόμπος στο στομάχι. Αυτή η αίσθηση που ξέρεις όπ τα πάντα αλλάζουν από ΑΥΤΗ τη στιγμή.
Ο αρχηγός της ομάδας μου με φωνάζει και μου λέει σε δυο λόγια της πιάτσας «μπλα, μπλα, μπλα, , παιδεραστής, μπλα, μπλα, είσαι μέσα ψάρι; , Εγώ ήμουν το ψάρι. Δεν ήξερα τι συμβαίνει και είπα ναι όπως όλοι. Υπάρχει η νοοτροπία της αγέλης, δεν τους πας κόντρα. Ρώτησα τον αμέσως πιο κάτω από μένα στην ιεραρχία και μου είπε να συμφωνήσω. Ο τύπος έρχεται στη δεξαμενή μας γύρω στις 10 το βράδυ. είπε ότι έχει το GΤΑ ή κάτι τέτοιο. Θυμάμαι που του έσφιξα το χέρι. Θυμάμαι που κοίταξα μέσα στα μάτια του. Το ίδιο βράδυ, άκουσα κάποιον να φωνάζει και ο κύριος Α.Α. έφαγε ξύλο από 55 άτομα.
Τον έδειραν τόσο που κυριολεκτικά τα έκανε πάνω του. Κρότησε περίπου 30 δευτερόλεπτα. Φασαρία! Φωνές, χτυπήματα, κραυγές, ο άντρας να παρακαλάει για βοήθεια, να πνίγεται στο Ίδιο του Το αίμα, μετά ακούγονται μερικές σφυρίχτρες και ένα ΜΠΑΜ! Και πέφτουμε όλοι κάτω. Οι φύλακες μας φώναξαν να μην κινηθούμε, τα σκυλιά γάβγιζαν. Προσευχόμουν και έκλαιγα, και μετά όταν τον πήραν, όλοι γέλαγαν. Δυο τύποι πήραν τους κουβάδες και τις σφουγγαρίστρες, και δόξα το Θεό δε με διάλεξαν να καθαρίσω.
Το επόμενο πρωί, μας ήρθαν μερικά κουτιά με γλυκά, μπισκότα και σοκολάτες, και τίποτα άλλο δεν έγινε. Τίποτα δεν ειπώθηκε. Οι μάγειρες πήγαν να μαγειρέψουν, οι επιστάτες να καθαρίσουν. Τίποτα δεν έγινε. Λόγω της ανάμνηση ς αυτής της σκηνής και της φασαρίας παίρνω βαριά φάρμακα και πάω σε ψυχίατρο.
Παθαίνω κρίσεις Πανικού, δεν μπορώ να πάω σε μέρη με πολύ κόσμο, έχω κατάθλιψη, κλπ. Ήταν χειρότερο από σκηνή του Walking Dead, μόνο που αυτοί οι τύποι ήταν πολύ γρήγοροι. Οι τύποι τον χτύπησαν στα πόδια, χέρια, κορμό, πρόσωπο, όλα σε μια στιγμή. Ένας τύπος κράτησε τα γυαλιά του για κάποιο λόγο. Α.Α. είναι τα αρχικά του, δεν μπορώ να χρησμοποήσω πραγματικό όνομα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ο φύλακας μας ενημέρωσε, έδωσε εικόνα, και μας εξουσιοδότησε. εγώ δεν είχα καμία σχέση. Ήμουν πολύ έξω από τον κύκλο. Είναι άσχημο που ήμουν μπροστά. ΑΛΛΑ! Του άξιζε”.
– FatMan832
“Ήμουν στη φυλακή της Πολιτείας High Desert, της Καλιφόρνια, για κάμποσο καιρό, λόγω ενός εγκλήματος με ναρκωτικά. Ήμουν αρχηγός του Paisa car (ισπσνόφωνοι Που δεν είχαν σχέση με συμμορία, τα μέλη του καρτέλ ήταν εντάξει). Μπαίνοντας στο κελΊ, ενώ ήσουν στη «γυάλα με τα ψάρια» για 30 μέρες, ένας κοινωνικός λειτουργός σε ρωτάει αν θες να πας με το γενικό Πληθυσμό ή στον προληπτικό Περιορισμό. Εδώ μπορείς να διαλέξεις … αν είσαι χαζός.
Αν έχεις κακοποιήσει παιδί και διαλέξεις το γενικό πληθυσμό τη στιγμή που βγαίνεις από τη γυάλα, σε πάνε στην αυλή του επιπέδου 3. Όταν πας στο επίπεδο 3, ο συγκροτούμενός σου θα σου ζητήσει την έκθεση έρευνας που έγινε πριν σου αποδοθεί η ποινή. Αυτό περιέχει το έγκλημα που διέπραξες, αν μίλησες στους αστυνομικούς, κλπ. Αυτή η γραφειοκρατία θα δοθεί και στον αρχηγό της ομάδας. Αν είσαι καθαρός, δεν υπάρχει θέμα, αν όμως έχεις κακοποιήσει παιδί κλπ, Θα σου πουν δεν πειράζει, όλοι κάνουμε λάθη κλπ. Από πίσω όμως σχεδιάζουμε πως Θα σε διώξουμε. Στη δικιά μου ομάδα, είτε πληρώναμε τους Southsίders να καθαρίσουν ή το κρατούσαμε ανάμεσά μας.
Η φυλακή Του Hίgh Desert είναι στην έρημο και η αυλή είναι καλυμμένη με πέτρες. Περιμέναμε την ώρα του φαγητού. Δείπνο το χειμώνα. Πρωινό το καλοκαίρι. Όποτε μπορούσαμε να καλυφτούμε στο σκοτάδι, είχαμε βάλει μια πέτρα σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο διάδρομο για το εστιατόριο. Κοντά σε αυτή την πέτρα, η ουρά έχανε το σχήμα της, και κάποιος που είχαμε επιλέξει σήκωνε την πέτρα και την χτυπούσε στο κεφάλι του άλλου όσο πιο δυνατά μπορούσε. Συνήθως, ο άλλος έπεφτε κάτω, αιμορραγούσε, και εμείς συνεχίζαμε σαν να μην έγινε τίποτα, πετώντας τη χρησιμοποιημένη πέτρα. Αν ο άλλος δεν έπεφτε, ένας-δυο τον έσπαγαν στο ξύλο. (Εξαρτάται από το πόσο άσχημο ήταν αυτό που έκαναν). Αν ήταν πολύ άσχημο, χρησιμοποιούταν μέχρι και μαχαίρι. (Στα 2 χρόνια το είδα να συμβαίνει μόνο 2 φορές, καμία από τους Ρaisas, αλλά από τους Southsiders)”.
– tustmeIknowdisstuff
ΠΗΓΗ: VIRAL THREAD
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163