Το κοινό νόμισμα έχει κυριολεκτικά μετατραπεί σε σάκο του μποξ και αναθεματίζεται για κάθε κακό που έχει συμβεί σε αυτό τον τόπο μετά την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη.
Αλήθεια φταίει το ευρώ:
-Για την απίστευτη γραφειοκρατία στο Δημόσιο ή μήπως οι ελληνικές κυβερνήσεις;
-Για τη διαφθορά σε όλο το φάσμα της οικονομικής και όχι μόνο ζωής ή μήπως το διεφθαρμένο πολιτικοσυνδικαλιστικό σύστημα;
-Για την αποβιομηχάνιση της χώρας ή μήπως οι κυβερνήσεις που δεν είχαν επεξεργαστεί ποτέ εθνική βιομηχανική πολιτική, που μοίραζαν επιδοτήσεις σε ημέτερους;
-Για το κλείσιμο βιομηχανιών που είχαν δημιουργηθεί από ημετέρους μόνο και μόνο για να κάνουν υπερτιμολογήσεις και να εισπράξουν τις επιδοτήσεις και τα δάνεια ή μήπως οι κυβερνήσεις που ανέχονταν τέτοια φαινόμενα;
-Για τα θαλασσοδάνεια που έδιναν οι κρατικές τράπεζες σε φίλα προσκείμενους επιχειρηματίες ή μήπως οι πολιτικοί που με τις παρεμβάσεις απαιτούσαν να δανειοδοτηθούν διεφθαρμένοι επιχειρηματίες;
-Για τις μίζες για να αδειοδοτηθούν επιχειρήσεις ή μήπως εκείνοι που έστησαν το γραφειοκρατικό σύστημα και έβαζαν εμπόδια για να υποχρεώνονται οι ενδιαφερόμενοι να λαδώνουν;
-Για τις δεκάδες υπογραφές για να ιδρυθεί μία επιχείρηση ή μήπως πολιτικοί και μανδαρίνοι που δημιούργησαν και συντηρούσαν το σύστημα για να παίρνουν μίζες;
-Για τους υψηλούς φόρους που καθιστούσαν πιο ακριβά τα ελληνικά προϊόντα ή μήπως οι κυβερνήσεις που ανέχονταν τη φοροδιαφυγή που έφτανε στα 15 δις. ευρώ το χρόνο και επομένως δεν επέτρεπε να μειωθούν οι συντελεστές φορολογίας;
-Για τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές στις επιχειρήσεις που τις καθιστούσαν μη ανταγωνιστικές ή μήπως οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις που δεν έπαιρναν μέτρα ώστε να πατάξουν την εισφοροδιαφυγή που έφτανε στα 12 δις. ευρώ το χρόνο;
-Για τις επενδύσεις που δεν γίνονταν για να εκσυγχρονιστούν οι επιχειρήσεις ή μήπως οι επιχειρηματίες που βολεύονταν με τη φοροδιαφυγή;
-Για τα μεγάλα ελλείμματα των προϋπολογισμών ή μήπως οι κυβερνήσεις που διόριζαν ακόμα και από τα παράθυρα, χορηγούσαν εφάπαξ μεγαλύτερα από εκείνα που δικαιούνταν οι δημόσιοι υπάλληλοι, μοίραζαν αυξήσεις χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την παραγωγικότητα της οικονομίας;
-Για την εγκατάλειψη της αγροτικής οικονομίας ή μήπως οι κυβερνήσεις και οι αγρότες που δεν έκαναν τίποτα για να παράξουν ανταγωνιστικά προϊόντα που ήθελε η ευρωπαϊκή αγορά;
-Για την κατασπατάληση των πόρων των ΕΣΠΑ και των άλλων ταμείων ή μήπως το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα με τους επιχειρηματίες που απομυζούσαν το Δημόσιο χρήμα;
Δεκάδες τα ερωτήματα, που αποδεικνύουν πως αν οι κυβερνήσεις και γενικότερα το πολιτικό σύστημα είχαν αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα του κοινού νομίσματος, όπως για παράδειγμα ο φτηνός τραπεζικός δανεισμός, αν είχαν επεξεργαστεί πολιτικές για να γίνει η χώρα ανταγωνιστική μέσω της αξιοποίησης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων, αν είχαν προχωρήσει από την αρχή στις αναγκαίες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις για να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο κράτος, αν χρηματοδοτούσαν την έρευνα και την τεχνολογία και είχαν εκσυγχρονίσει την παιδεία, η Ελλάδα δεν θα είχε βιώσει την κρίση, γιατί όπως λέει και ο λαός το οικόπεδο είναι γωνία. Μόνο που το πολιτικό σύστημα το εκμεταλλεύτηκε αγρίως και το κατάντησε χέρσο.
Αλλά και προς του δραχμολάγνους τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα. Αλήθεια με τη δραχμή τι θα εξάγουμε από τη στιγμή που όπως παραδέχονται δεν παράγουμε τίποτα; Θα μας πουν θα γίνουν επενδύσεις χάρη σε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Και πού θα βρεθούν τα κεφάλαια για επενδύσεις όταν θα έχουμε ένα ασθενές νόμισμα που βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς διολίσθησης ή συνεχών υποτιμήσεων; Ποιος θα εμπιστευθεί μία χώρα με υψηλό πληθωρισμό;
Αν μας πουν ότι θα βάλουν μπρος το Χολαργό, τότε θα τους ρωτήσουμε για τις συνέπειες του υψηλότατου πληθωρισμού, ο οποίος έχει αποδειχθεί ότι ροκανίζει πρωτίστως τα εισοδήματα των πλέον αδύναμων οικονομικά ομάδων.
Κι΄ αν επιχειρηματολογήσουν ότι θα αυξηθεί ο τουρισμός θα τους ρωτήσουμε πως αν υποτιμηθεί το νόμισμα, κατά 40% για παράδειγμα, με ποιο μαγικό τρόπο θα φέρουν άλλα 10 εκατομμύρια τουρίστες ώστε η αξία του εισερχόμενου συναλλάγματος να είναι ίση με τη σημερινή;
Σχέδιο, μεταρρυθμίσεις και πολιτική βούληση για ανατροπές χρειάζεται η χώρα. Κι΄ αυτό μπορεί να υλοποιηθεί καλύτερα μέσα σε ένα περιβάλλον νομισματικής σταθερότητας και όχι με ένα νόμισμα που κανείς δεν θα εμπιστεύεται. Γιατί όσο κι΄ αν δηλώνουν οι δραχμολάγνοι ότι το νόμισμα δεν είναι φετίχ, η οικονομική ιστορία δείχνει πως προοδεύουν οι χώρες με ισχυρά νομίσματα και κυβερνήσεις οι οποίες δεν φοβούνται τις μεταρρυθμίσεις, αλλά τις επιδιώκουν και τις προωθούν με σύστημα και σχέδιο.
Εν κατακλείδι ο ισχυρισμός ότι η επιστροφή στη δραχμή θα λύσει τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι παρά ένα μεγάλο λάθος ή μία μεγάλη απάτη.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163