Μάχες …ουρητηρίων για τον έλεγχο της ΕΛ.ΑΣ.

Επρόκειτο για μια εύκολη συνωμοσιολογικού τύπου προσέγγιση στην οποία πρωτοστατούσε η αριστερή λογική χωρίς να παραλείπουν να την μετέρχονται όσοι κατά περίπτωση βολεύονταν από τέτοιου είδους αναγνώσεις.

Στη συνέχεια αυτή η λογική επεκτάθηκε και στην αιτιολόγηση ή ερμηνεία συμβάντων, καταστάσεων ή και στρατηγικών πολιτικών αντιπαραθέσεων σε επίπεδο προσώπων ή και τάσεων , όπως αυτή τις τελευταίες μέρες στο θέμα Κωνσταντοπούλου –Πανούση, με αντικείμενο στην ουσία το ρόλο και τη φυσιογνωμία της Αστυνομίας σε ένα κράτος που κυβερνά πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση.

Η Πρόεδρος της Βουλής ερμηνεύει το θέμα της απαγόρευσης χρήσης των κοινοβουλευτικών ουρητηρίων από ένστολους και κυρίως τον επικοινωνιακό θόρυβο που προκλήθηκε γι αυτό ,ως απόπειρα συσκότισης των πρωτοβουλιών της στις αρμόδιες επιτροπές για το μνημόνιο, τις γερμανικές αποζημιώσεις και την υπόθεση Ζίμενς.

Θα μπορούσε να έχει δίκιο εάν δεν υπήρχε μια αλυσίδα γεγονότων τους τελευταίους μήνες που να δείχνουν ξεκάθαρα την συστηματική της προσπάθεια να αναδιατάξει τον ρόλο και τη θέση των υπηρεσιών ασφάλειας και τάξης στα μέτρα μιας πολιτικής αντίληψης ή και προκατάληψης με την οποία γαλουχήθηκε η γενιά της στα εύφορα μεταπολιτευτικά χρόνια.

Όταν, ελείψει άλλων εχθρών οι αστυνομικές υπηρεσίες και μηχανισμοί, και με ευθύνη τους ,αντί να καταξιωθούν θεσμικά, αναδείχθηκαν για πολλούς ως σύμβολά αυταρχισμού και αρνητικών και άστοχων γενικεύσεων με τα γνωστά συνθήματα όπως το «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» κατά το «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι » ή το «οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη».

Την ώρα λοιπόν που η κ. Κωνσταντοπούλου με ξεκάθαρες πολιτικές κινήσεις προσπαθεί να υποβαθμίσει και να απαξιώσει τον θεσμικό ρόλο της Αστυνομίας, ιδιαιτέρως στον χώρο που ελέγχει, εγκαλεί τον κ. Πανούση ως αυτόκλητο αναμορφωτή του πολιτεύματος για την εξύψωση της Αστυνομίας ως ισότιμου θεσμικού πυλώνα με το Κοινοβούλιο , μια πράγματι ασυνήθιστη τοποθέτηση από υπουργό πρώτης αριστερής κυβέρνησης.

Είναι προφανές ότι η κόντρα του Γ. Πανούση με την, κατά ρήση του, «αριστερά του τίποτα» θα συνεχιστεί γι όσο αυτός προφτάσει δεδομένου ότι ο σκληρός στενός πυρήνα του κυβερνώντος κόμματος , τον έχει χαρακτηρίσει ανεπιθύμητο και υπηρέτη του κεκτημένου Δένδια. Ενός πυρήνα που ίσως δεν θα είχε πρόβλημα με την κατάργηση της Αστυνομίας ως έχει και την αντικατάσταση της με κομματικούς πολιτοφύλακες.

Υ.Γ. Είναι πραγματικά αστεία η υπόθεση των ουρητηρίων και ο συνακόλουθος θόρυβος την ώρα που η χώρα τρεκλίζει ,αν δεν εντασσόταν στο πλαίσιο μιας βαθιάς αντιπαράθεσης που ακουμπά την συνολική πολιτική διαχείριση ενός τομέα που κατά πολλούς κυβερνητικούς βρέθηκε σε «ξένα χέρια». Ενός τομέα πάνω στο σφυροκόπημα του οποίου επί χρόνια διαμορφώθηκε η φυσιογνωμία ενός εναλλακτικού ριζοσπαστικού αριστερού σχηματισμού. Όσο για την αξιοπρεπή πολιτική περιβολή των αστυνομικών της Βουλής, καλό είναι.
Άλλωστε το επίδομα που παίρνουν οι εκεί υπηρετούντες με καθαρά πελατειακά κριτήρια, ήταν για έξοδα παραστάσεως και όχι για εισόδημα. Σε ό, τι αφορά στον έλεγχο των εξωτερικών ένστολων που πάνε για σωματική ανάγκη , επίσης καλό είναι αν γινόταν πράγματι για λόγους ασφαλείας και όχι απλώς για… σπάσιμο .