Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης περιγράφει ένα σκηνικό τα ξημερώματα του Σαββάτου κάτω από το σπίτι του, την ώρα της μπόρας και ενώ οι πρόσφυγες έψαχναν μια στεγνή γωνιά να κουρνιάξουν και να προφυλαχθούν από την βροχή. Είναι σαν ένα μικρό διήγημα, αλλά είναι από αυτά που είναι γροθιά στο στομάχι.
Γιατί από την μια δείχνει πόσο αφιλόξενοι είμαστε κάποιοι και πόσο δεν μας νοιάζει ο πόνος του διπλανού μας και από την άλλη, περιγράφει πόσο κάποιοι άνθρωποι κάνουν πέρα τον εαυτούλη τους για να βοηθήσουν τον συνάνθρωπό τους. Το κείμενο αυτό, δείχνει επίσης το πλεόνασμα αξιοπρέπειας που έχουν οι άνθρωποι που περπάτησαν χιλιάδες χιλιόμετρα με μόνο εφόδιο την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Διαβάστε τι έγραψε:
Χθες το βράδυ γυρίσαμε σπίτι από το Σαββατιάτικο ποτό κάπου κοντά στη 1 π.μ. Εξω έριχνε καρέκλες, τραπέζια και τραπεζαρί…
Posted by Yannis Androulidakis on Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου 2015
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163