Το αίσχος της αναξιοκρατίας διαιωνίζεται – Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέφυγε από τον κανόνα

Δυστυχώς πολιτικά κόμματα μόλις πάρουν τις καρέκλες της κυβερνητικής εξουσίας σπεύδουν να τακτοποιήσουν συγγενείς, φίλους, ή ημέτερους πολιτικούς που απέτυχαν στις εκλογές, λες και η αξιοκρατία έχει χρώμα πότε γαλάζιο, πότε πράσινο και τώρα ροζ.

Από αυτό το αίσχος της αναξιοκρατίας που λέει πως μόνο τα δικά μας παιδιά είναι ικανά να διαχειριστούν τις δημόσιες υποθέσεις, πως μόνο τα δικά μας παιδιά εμπιστευόμαστε που έχει βρικολακιάσει σε τούτη τη χώρα  την ταλανίζει και δεν επιτρέπει την οικοδόμηση μιας ευνομούμενης πολιτείας, δεν ξέφυγε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για το φαινόμενο και την έκτασή του, αυστηρές κριτικές και επιθέσεις δεχόντουσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις από τις εκάστοτε αντιπολιτεύσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ σωστά στηλίτευε τις παλαιοκομματικές και μαυρογυαλούρικες πρακτικές, αλλά δυστυχώς υπέκυψε στα κυβερνητικά ήθη του παρελθόντος. Δάσκαλε που δίδασκες … θα λέγαμε, αν τα πράγματα δεν ήταν χειρότερα από το παρελθόν.

Και είναι χειρότερα όχι γιατί είναι περισσότερα τα συμπτώματα αναξιοκρατίας. Δεν είναι ποσοτικό το ζήτημα, αλλά ποιοτικό. Τώρα είναι πιο κρίσιμο γιατί η Αριστερά υποσχέθηκε μία άλλη ηθική, άλλους κανόνες και αρχές στη διοίκηση του δημόσιου τομέα και πολλοί πολίτες την πίστεψαν. Ως εκ τούτου τυχόν διάψευση θα είναι πολύ πιο οδυνηρή.

Βλέπετε δυστυχώς άρχισε και η νέα κυβέρνηση να βυθίζεται στο βούρκο της αναξιοκρατίας της πελατοκεντρικής νοοτροπίας και της τακτοποίησης των δικών της παιδιών (ορυμαγδός δημοσιευμάτων και αποκαλύψεων το Σαββατοκύριακο). Λες και η ανάληψη της εξουσίας δεν γίνεται για να κυβερνήσει τον ελληνικό λαό διαφορετικά, αλλά μεταξύ άλλων για να τακτοποιήσει ημετέρους οποιασδήποτε συγγενικής ή πολιτικής σχέσης.

Κρίμα, πολύ κρίμα γιατί αν αυτή είναι η ηθική με την οποία διαχειρίζεται την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, ευχαριστούμε, αλλά δεν θα πάρουμε. Κρίμα, πολύ κρίμα γιατί η ηθική υπεροχή που υποσχέθηκε και που τόσο προσδοκούσε και προσδοκά ο ελληνικός λαός, ο οποίος επιθυμεί να αποστρέψει το πρόσωπό του από πρακτικές του διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού του παρελθόντος, βλέπει τελικά πως το «βόλεμα»  δεν έχει πολιτικό χρώμα.

Αν η κυβέρνηση συνεχίσει την ίδια πρακτική, τότε δικαιολογημένα θα τείνει κανείς να πιστέψει πως η αναξιοκρατία και το «βόλεμα»  των ημετέρων είναι ενδογενής αδυναμία της ενασχόλησης με την πολιτική και τα κοινά.

Επικίνδυνη προσέγγιση, αλλά δυστυχώς τα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης δεν επιτρέπουν αισιοδοξία,  αφού δεν δείχνουν πως έκοψε τους δεσμούς με το φαύλο πελατοκεντρικό πολιτικό σύστημα και προπαντός με τις πρακτικές του.
Και προσοχή κύριοι υπουργοί, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ που διαχειρίζεστε την εξουσία. Αν συνεχίσετε σε αυτό το κατηφορικό μονοπάτι δεν θα είναι μακριά ο καιρός που ο λαός θα πει το γνωστό «ίδιοι είναι κι αυτοί».

Στο χέρι σας είναι να μην ακουστεί. Και να ξέρετε το συμπέρασμα τούτο θα είναι μεγαλύτερο «χτύπημα» και από τυχόν αποδοχή μνημονιακών ρυθμίσεων, γιατί πλήττει τον αξιακό πυρήνα των αρχών που επαγγέλλεστε.