Η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια και η έλλειψη ρευστότητας σφίγγουν καθημερινά το βρόχο. Και το κλίμα χειροτερεύει από τις τρομολαγνικές προβλέψεις για χρεοκοπία στις 9 Απριλίου, στις 20 Απριλίου ή στις 15 Μαϊου από εκείνους που μαδούν τη μαργαρίτα και παρουσιάζουν το αποτέλεσμα σαν σοβαρή ανάλυση ή πρόβλεψη. Όμως δυστυχώς όσο τις διαβάζουν καταναλωτές και επενδυτές τόσο κλείνουν σαν στρείδια και αναβάλλουν αγορές και επενδύσεις.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως οι και οι δύο πλευρές της διαπραγμάτευσης, ενώ επισείουν ως μπαμπούλα το πιστωτικό γεγονός και το χρησιμοποιούν ως διαπραγματευτικό ατού, ταυτόχρονα το ξορκίζουν γιατί ούτε η ελληνική κυβέρνηση, αλλά ούτε και οι …Θεσμοί επιθυμούν τέτοια εξέλιξη.
Πάντως για να είμαστε προετοιμασμένοι και για να έχουμε μία ρεαλιστικοί προσέγγιση, οφείλουμε να αποδεχτούμε την άποψη πως η τρέχουσα διαπραγμάτευση είναι πιο δύσκολη και σκληρή. Κι αυτό γιατί έχει μία ειδοποιό διαφορά από τις προηγούμενες. Εχει και ιδεολογικό χαρακτήρα. Εχουμε τη σύγκρουση των νεοφιλελεύθερων που επιζητούν εισπρακτικά μέτρα και να επωμιστούν το βάρος της κρίσης και της λιτότητας συνταξιούχοι και εργαζόμενοι και από την άλλη αριστερούς, που βέβαια έχουν κάνει συμβιβασμούς και δεν ζητούν τα βάρη να τα επωμιστεί το κεφάλαιο όπως θα ζητούσαν πούροι αριστεροί, αλλά να μετατεθούν σε υψηλότερα εισοδηματικά στρώματα ώστε να ανακουφιστούν εκείνοι που ως τώρα σήκωσαν το βάρος.
Στο σκέλος των μεταρρυθμίσεων δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές στην ουσία και στον πυρήνα γιατί και οι δύο πλευρές επιζητούν ουσιαστικά τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους και τίποτα παραπάνω. Διαφορετικές προσεγγίσεις υπάρχουν στην πρόταξη των μεταρρυθμίσεων ή των εισπρακτικών μέτρων. Και τούτο είναι το δεύτερο πεδίο της αντιπαράθεσης.
Οι …Θεσμοί όπως και η τρόικα προτάσσουν τα εισπρακτικά μέτρα (αν ήταν διαφορετικά θα είχαν ήδη γίνει οι μεταρρυθμίσεις εδώ και πέντε χρόνια και θα είχαν λυθεί τα προβλήματα), ενώ η κυβέρνηση θεωρεί πως οι μεταρρυθμίσεις είναι το κλειδί της λύσης όλων των προβλημάτων, γιατί δίνονται λύσεις στις γενεσιουργές αιτίες της κρίσης και όχι στα συμπτώματα. Τούτη η αντιπαράθεση παίρνει και το χαρακτήρα της αντίθεσης ανάμεσα στη λιτότητα και την επεκτατική δημοσιονομική πολιτική.
Εν τω μεταξύ όσο κρατάει αυτή η κόντρα η οικονομία στενάζει. Πορευόμαστε ως επιβάτες της πρώτης θέσης στο τρενάκι του τρόμου. Αφού με δεδομένες τις θέσεις και τις τοποθετήσεις των δύο πλευρών η Ελλάδα αναμένεται να παραμείνει στον αναπνευστήρα μέχρι το καλοκαίρι και πιο συγκεκριμένα μέχρι να συμφωνηθεί το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα και να αποφασιστεί αν θα υπάρξει τρίτο μνημόνιο όπως θέλουν οι πιστωτές ή μία άλλη λύση που επιδιώκει η κυβέρνηση η οποία επιζητεί μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων για να εφαρμόσει το δικό της πρόγραμμα.
Ως τότε οι δύο διαγκωνιζόμενοι επίδοξοι σωτήρες θα σκοτώνουν κάθε μέρα την ελληνική οικονομία…
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163