Βέβαια όπως γράφεται και στο τέλος κάθε επεισοδίου «οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ονόματα και καταστάσεις είναι συμπτωματική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα». Ίσως κάποιοι να περίμεναν ένα ακόμα «Παρά πέντε» με ατάκες που θα σε κάνουν να γελάς συνέχεια. Και εδώ, στην «Εθνική Ελλάδος», έχει έξυπνες ατάκες αλλά περισσότερες είναι αυτές που την ώρα που τις λένε οι ηθοποιοί είναι σαν να βλέπεις να σου κλείνουν το μάτι, σαν να σου λένε «το ΄πιασες;»!
Χωρίς όμως να είναι… μπουχτισμένο από νοήματα που πρέπει να σε κάνουν να παρακολουθείς αγχωμένος μήπως και χάσεις κάποιο από τα βαθυστόχαστα νοήματα και μηνύματα. Όχι…! Απλά, κατανοητά, λιτά…! Ο Καπουτζίδης έχει προσέξει τις σκηνές του, τους διαλόγους του, τις εξελίξεις της ιστορίας και οι ηθοποιοί «υπηρετούν» το σενάριο χωρίς υπερβολές, χωρίς να τονίζουν αυτά που θέλουν να πουν. Φορούν τις «φανέλες» των ρόλων τους, των ηρώων που ενσαρκώνουν με απλότητα και κάνουν παιχνίδι. Ένα παιχνίδι από το οποίο κερδίζουν οι τηλεθεατές.
Για αυτό και χθες, το τέταρτο επεισόδιο, έκανε πολλούς τηλεθεατές να καθίσουν μπροστά από τις τηλεοπτικές τους οθόνες, να συντονιστούν στο MEGA και να «φορέσουν» τη φανέλα της «Εθνικής Ελλάδος» με αποτέλεσμα η σειρά να σημειώσει 30,6% μέσο όρο στο γενικό σύνολο για όλη τη διάρκεια μετάδοσής της. Είναι σίγουρο ότι ο Γιώργος Καπουτζίδης με την ομάδα του ξέρει πώς να παίξει και να κερδίσουν τον αγώνα. Και δεν αναφέρομαι στον «αγώνα της τηλεθέασης», αλλά στον «αγώνα της τηλεόρασης», καθώς η σειρά είναι από αυτές που δικαιώνουν το ρόλο και σκοπό της δίνοντας την πραγματική διάσταση του όρου «ψυχαγωγία»!