Στο παρελθόν και από το 2001 με την αναθεώρηση του Συντάγματος ως το 2008 ίσχυε το απόλυτο ασυμβίβαστο που στη συνέχεια αναιρέθηκε με κύριο επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν να είναι βουλευτές μόνο όσοι έχουν περιουσία.
Αστείο επιχείρημα αν ληφθούν υπόψη οι σχέσεις διαπλοκής που επιτρέπει να αναπτυχθούν η παράλληλη άσκηση του βουλευτικού ή ευρωβουλευτικού καθήκοντος με την επαγγελματική η επιχειρηματική δράση.
Και από τη στιγμή που το πολιτικό σύστημα έχει σφόδρα, δικαιολογημένα και αποδεδειγμένα κατηγορηθεί για διαφθορά, θα έπρεπε τα κόμματα και οι ίδιοι οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές να ζητήσουν να επανέλθει το απόλυτο ασυμβίβαστο.
Θα μπορούσε να συνοδευτεί με άλλες μεταρρυθμίσεις που δημιουργώντας το κατάλληλο ρυθμιστικό πλαίσιο θα απέτρεπαν τον άνισο ανταγωνισμό ανάμεσα στους φτωχούς και πλούσιους πολιτικούς. Λύσεις υπάρχουν. Οι πολιτικοί τις θέλουν; Αν κρίνουμε από τη στάση τους με τα βουλευτικά αυτοκίνητα μάλλον αποκρούουν μία τέτοια ριζική μεταρρύθμιση.
Η μεγάλη συζήτηση που άνοιξε αφορά μεν στο ασυμβίβαστο της βουλευτικής ιδιότητας με την άσκηση επαγγελματικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας, αλλά και γενικότερα τα ασυμβίβαστα στην ελληνική κοινωνία.
Για παράδειγμα οι καθηγητές πανεπιστημίου θα πρέπει να ασκούν ελεύθερα και παράλληλα οποιαδήποτε επιχειρηματική και επαγγελματική δραστηριότητα; Αν ναι πόσο αφοσιωμένοι είναι στη διδασκαλία, στο ακαδημαϊκό τους έργο και στην πανεπιστημιακή έρευνα;
Γιατί στην Ελλάδα παρατηρείται το αισχρό φαινόμενο η καθηγητική έδρα στο πανεπιστήμιο να χρησιμοποιείται κυρίως ως μέσο για την άσκηση άλλης πιο αποδοτικής και προσοδοφόρας δραστηριότητας, σε βάρος συνήθως του εκπαιδευτικού έργου.
Βεβαίως, οι αμοιβές είναι χαμηλές και η κατάσταση θυμίζει το ανέκδοτο της σοβιετικής εποχής που το κράτος κάνει πως πληρώνει τους εργαζόμενους και αυτοί κάνουν πως δουλεύουν.
Η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο. Παρακμή που δεν ανέχεται μία κοινωνία η οποία θέλει να προοδεύσει, την απορρίπτει μία οικονομία που στηρίζεται στη γνώση, στην έρευνα και στην καινοτομία.
Η απάντηση βρίσκεται σε μεταρρύθμιση που θα προσδιορίζει το ρόλο του καθηγητή και των άλλων εκπαιδευτικών βαθμίδων στο πανεπιστήμιο, θα θεωρεί ασυμβίβαστο την οποιαδήποτε επαγγελματική και επιχειρηματική δραστηριότητα με εξαίρεση εκείνη που προέρχεται από την παραγωγή και διάθεση γνώσης μέσω βιβλίων, συγγραμμάτων ή άλλων μορφών διάδοσης του επιστημονικού έργου, καθώς με την αξιοποίηση επιχειρηματικά των αποτελεσμάτων της έρευνας.
Προηγουμένως βεβαίως θα έπρεπε οι αμοιβές του επιστημονικού προσωπικού να προσαρμοστούν στο ύψος εκείνο που θα κάνει ελκυστική την προσέλκυση εγκεφάλων και γκρίζας ύλης, γιατί αλλιώς η μετριότητα θα κυριαρχήσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, προκαλώντας τεράστια βλάβη στην παιδεία, την κοινωνία και την οικονομία.
Τα φαινόμενο των καθηγητών επιχειρηματιών, των καθηγητών δικηγόρων, των καθηγητών συμβούλων που ελάχιστες ώρες αφιερώνουν στους φοιτητές δεν είναι μόνο απότοκο μιας παρηκμασμένης κοινωνίας που δεν σέβεται και δεν εκτιμά την παιδεία και τη γνώση, αλλά και μιας διεφθαρμένης πολιτικής τάξης οι οποία διατηρεί σχέσεις διαπλοκής και συνενοχής με το καθηγητικό κατεστημένο.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163