Αδιαφορούν για το δίκιο, το δίκαιο, το ηθικό. Εχουν τη δύναμη να το κάνουν και το κάνουν χωρίς αιδώ, το κάνουν κυνικά και επιδεικτικά. Η λογική έτσι γουστάρω, έτσι κάνω, η κουτσαβάκικη μαγκιά επανεμφανίστηκε. Όχι στην Ελλάδα αυτή τη φορά, αλλά στην Ευρώπη.
Κύριος εκφραστής αυτός ο ελεεινός, αλαζόνας και αμετροεπής εκτροφέας χοίρων, ο Ντάισελμπλουμ.
Η αθλιότητα που διέπραξε με τις δηλώσεις του για σχέδιο τύπου Κύπρου, δηλαδή περιορισμό στην κίνηση κεφαλαίων και ενδεχομένως ακόμα και ¨κούρεμα¨ των καταθέσεων δεν είναι απλώς μία λανθασμένη δήλωση, είναι μία εγκληματική ενέργεια η οποία στην Ελλάδα θα μπορούσε να τιμωρηθεί στη δικαιοσύνη.
Η μαριονέτα του Σόιμπλε, ο άνθρωπος που μοιράζεται τη βρώμικη δουλειά για να μην εκτίθεται μόνο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και η γενικότερη συμπεριφορά του γερμανικού ιμπέριουμ, αποκαλύπτει με τον πλέον προκλητικό, αλλά και βάναυσο τρόπο, πως η ιδέα της Ευρώπης της αλληλεγγύης, η Ευρώπη που οραματίστηκαν οι θεμελιωτές της δεν υπάρχει πια. Είναι κλινικά νεκρή.
Η Ευρώπη πέρασε πλέον στη φάση της γερμανικής επικυριαρχίας εξαιτίας και των νάνων Γάλλων ηγετών Σαρκοζί και Ολάντ.
Το μεγάλο ερώτημα που αναδύεται είναι αν η Ελλάδα μπορεί να ανατρέψει τις επιλογές των Γερμανών για το χαρακτήρα που θα έχει η Ευρώπη και τον ρόλο των ίδιων.
Η απάντηση είναι αρνητική. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα όσο οι άλλοι Ευρωπαίοι, παρά τις αντιρρήσεις τους, χορεύουν στο ρυθμό που παίζουν τα νταούλια η Μέρκελ και ο Σόιμπλε.
Ιστορικά η πορεία αυτή οδηγεί κατευθείαν στη διάλυση της Ενωμένης Ευρώπης. Σήμερα όμως οδηγεί την Ελλάδα στην ασφυξία με στόχο την πλήρη υποταγή της στα γερμανικά κελεύσματα.
Το λάθος είναι πως δώσαμε κι εμείς αφορμές με τη λανθασμένη, όπως αποδεικνύεται λογική της δημιουργικής ασάφειας.
Αποδείχτηκε πως η δημιουργική ασάφεια ευνοεί τον ισχυρό, εκείνον που και οι συσχετισμοί δύναμης ευνοούν.
Τώρα βαδίζουμε προς τη λήξη της πρώτης πράξης του δράματος. Η κορύφωση της έντασης και της αντιπαράθεσης φανερώνει, σύμφωνα με την εμπειρία από τις προηγούμενες φάσεις, πως βαδίζουμε σε μία κάποια διευθέτηση, όχι όμως λύση. Διευθέτηση που θα δώσει μία ανάσα με αντάλλαγμα κάποιες υποχωρήσεις από την ελληνική κυβέρνηση.
Δυστυχώς το σενάριο είναι αργόσυρτο. Η φετινή άνοιξη θα είναι η πιο μακριά και η πλέον επώδυνη. Το μαρτύριο της σταγόνας θα συνεχιστεί μέχρι το καλοκαίρι. Οι αντοχές θα δοκιμαστούν, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες και η προσωπικότητα των ανθρώπων θα μπουν στο καμίνι της δοκιμασίας μέχρι την τελική συμφωνία, αν φτάσουμε κοντά σε τελική συμφωνία και δεν μεσολαβήσουν άλλα γεγονότα στο μέσον της πορείας.
Οι Γερμανοί είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν καμία αμφισβήτηση της ηγεμονίας και του ρόλου τους. Είναι αποφασισμένοι να οδηγήσουν την Ελλάδα στα άκρα, να λυγίσουν την κυβέρνηση, να την υποχρεώσουν σε συμβιβασμούς που θα την εκθέσουν στα μάτια των πολιτών, θα προκαλέσουν εσωκομματικές τριβές και εσωτερικές αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις και πιθανόν σε συγκυβέρνηση, αφού οι φίλιες δυνάμεις της Μέρκελ και του Σόιμπλε δεν φαίνεται να μπορούν πλέον να αναλάβουν την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Μόνο που συνήθως η ιστορία δεν ακολουθεί τα κελεύσματα εκείνων που προγραμματίζουν τις εξελίξεις, αλλά γεννά δικές της λύσεις που ενίοτε είναι και τερατόμορφες.
Πάντως, το Grexit δεν είναι του παρόντος. Ακόμα και για εκείνους που το βλέπουν να έρχεται, τοποθετείται στο μέλλον. Όμως, τους φοβίζει όλους, ακόμα και όσους κάνουν λόγο για θωράκιση της Ευρώπης από τον ελληνικό ιό. Όταν κάνουν τέτοιες δηλώσεις το γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.