“Αναφέρεται σε σημάδια, συχνά καψίματα που γίνονταν ηθελημένα στο σώμα κάποιου (π.χ. του δούλου, του προδότη, του εγκληματία) ώστε να δηλώσουν την μειωτική του θέση και να τον αποφεύγουν οι άλλοι. Συγχρόνως το στίγμα συνδέεται με ποιοτικά χαρακτηριστικά του ατόμου, που το υποβαθμίζουν στα μάτια των άλλων, ενώ συγχρόνως επηρεάζει και τον τρόπο με τον οποίο το ίδιο το άτομο βλέπει τον εαυτό του”.
“Υπάρχουν διάφορα είδη στίγματος” συνέχισε. “Το στίγμα που αναφέρεται σε σωματικά γνωρίσματα όπως αναπηρία, γήρας, ή ψυχικά όπως ψυχική ασθένεια, εθισμός, ή κοινωνικοοικονομική κατάσταση (π.χ. φτώχια, ανεργία) ή σεξουαλικότητα (π.χ. ομοφυλοφιλία) ή άλλες περιπτώσεις όπως παρανομία κ.α. Τα στιγματισμένα άτομα αντιμετωπίζονται αρνητικά από την κοινωνία και αποδοκιμάζονται ηθικά ενώ τους αποδίδεται άμεσα ευθύνη για την κατάσταση τους χωρίς να εξετάζονται άλλοι παράγοντες. Είναι γνωστή η φράση «τα ήθελε και τα έπαθε». Το AIDS από την εμφάνιση του χρησιμοποιήθηκε ως μέσο κοινωνικού στιγματισμού και αποκλεισμού.”
Όλα αυτά ειπώθηκαν 13 χρόνια πριν. Στην Ελλάδα του σήμερα, ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή» μόλις πριν ένα μήνα κατήγγειλε νέο περιστατικό απόλυσης οροθετικού ατόμου υπενθυμίζοντας “το ζήτημα των διακρίσεων που υφίστανται στον εργασιακό τομέα οι άνθρωποι που ζουν με ΗΙV και επιλέγουν ή αναγκάζονται από τις συνθήκες, να αποκαλύψουν την κατάσταση της υγείας τους ως προς τον ιό” ενώ μόλις την προηγούμενη Κυριακή, 17 Μαΐου ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης διασκέδασε μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό τον εξωφρενικό, αν όχι κάτι άλλο, ισχυρισμό του βουλευτή του κόμματος Γιάννη Μιχελογιαννάκη ο οποίος υποτήριξε ότι ο ιός HIV/AIDS μεταδίδεται ακόμη με το σάλιο. “Δεν μου αρέσει, όμως, να λένε συνάδελφοι γιατροί ότι ήπιαν από το ποτηράκι μιας που είχε AIDS και, ω του θαύματος, δεν κόλλησαν AIDS! Μα, δεν κολλάς από το σάλιο στο ποτήρι! Αυτά να τα αποφύγουμε. Και να αποφεύγουμε και μια αντίληψη που, δεν λέω ότι γίνεται από την εκκλησία την επίσημη, αλλά γίνεται από άλλα κυκλώματα, που αντιπαραθέτει την αναγκαία ιατρική φροντίδα προς τη θαυματουργή επενέργεια των εικόνων” είπε.
Σε παράλληλο χρόνο ένας οροθετικός έκανε ανάρτηση φωτογραφίας με τη μη οροθετική οικογένεια του προσπαθώντας να βάλει τα πράγματα στη σωστή, ενήλικη, ενήμερη, ουσιαστική θέση τους και το μήνυμα του έγινε viral. Αυτή είναι η αισιόδοξη ιστορία της ημέρας για μια χώρα που απαισιόδοξα λιμνάζει το ήθος και την κοινωνικότητα της σε χρόνια μουχλιασμένα και παλιά.
Ο Andrew Pulsipher ήταν οροθετικός από πάντα. Γεννημένος από γονείς που ήταν φορείς και πέθαναν καθώς τότε, τριάντα και κάτι χρόνια μετά η αγωγή δεν μπορούσε να σε κρατήσει στη ζωή, ο 33χρονος από την Αριζόνα έμαθε να ζει με ένα μυστικό που έγινε κοινοκτημοσύνη με μια ανάρτηση στο Facebook του. Στο στιγμιότυπο με το οποίο ο Pulsipher αποφάσισε να δημοσιοποιήσει την ιστορία του ο οροθετικός πατέρας κάθεται στον καναπέ του μεσοαστικού σπιτιού του στο Queens Creek με την οικογένεια του σε απαρτία. Όλοι κρατούν μία ταμπέλα μπροστά τους. Η δικιά του ενημερώνει ότι ο ίδιος ειναι οροθετικός. Η γυναίκα του Victoria δεν είναι. Ούτε τα τρία παιδιά τους. Περισσότεροι από 13 χιλιάδες χρήστες έκαναν share την ανάρτηση που προσπαθεί να σηκώσει ένα κάποιο μέρος από το κοινωνικό στίγμα και την αμάθεια που συνοδεύει τον ιό που κάποτε έγινε μοχλός τρομοκρατίας για το Ρίγκαν και τη συντηρητική πολιτική που εκείνος και τόσοι άλλοι μετά από αυτόν έκαναν σημαία τους.
“Τελειώνει με εμένα” λέει ο Pulsipher και κάπως έτσι, με μια εικόνα που είναι χίλιες λέξεις είπε στον κόσμο ότι σήμερα, το 2105, o ιός HIV δεν κολλάει με το σάλιο. Σήμερα, το 2015, η αντιρετροϊκή αγωγή μπορεί να μηδενίσει το ιικό φορτίο του φορέα και να του δώσει τη δυνατότητα να ζήσει σαν αυτό που είναι. Ένας κανονικός άνθρωπος που μπορεί να έχει μια υγιή οικογένεια χωρίς να την επιβαρύνει με το φόρτο που ο HIV εναποθέτει επάνω σου.
“Κάπως οι γονείς των συμμαθητών μου στο νηπιαγωγείο έμαθαν ότι ο πατέρας μου ήταν φορέας του HIV” γράφει κάποιος κάτω από τη φωτογραφία. “Τους είπαν να μην με πλησιάζουν” είπε. Ο Pulsipher έμαθε ότι ήταν φορέας όταν ήταν στην Πέμπτη δημοτικού. Βλέποντας και διαβάζοντας τις ιστορίες των ανθρώπων που μιλάνε σήμερα για το πως είναι να ζεις με την οροθετικότητα σαν καταδίκη κοινωνική μετανοιώνει που δεν πόσταρε αυτή τη φωτογραφία του νωρίτερα.
“Όπως παλιότερα φοβόμασταν τον καρκίνο, σήμερα φοβόμαστε το HIV, αυτό όμως πρέπει να αλλάξει” είπε η Διευθύντρια του Ερευνητικού Κέντρου για HIV του Τορόντο στο CTVNews.ca. “Δυστυχώς οι άνθρωποι εξακολουθούν να μη σκέφτονται με το κεφάλι τους” είπε. Ο Pulsipher πιστεύει ότι έκανε μια καλή πράξη. Ισχύει.
