Xθες βράδυ λόγω του ποστ μου εδώ https://www.facebook.com/mantonaros/posts/803374179727626?pnref=story ειχα μια μεγάααααλη κουβέντα στο inbox περί πίστης.
H αλήθεια είναι ότι μπερδεύτηκα. Κάπου έμπλεξε η χριστιανική αγάπη με την μετενσάρκωση.
Παμε στην μετενσάρκωση που είναι πιο πιασάρικο από την αγάπη.
Μ αρέσει η ιδέα ότι η κόρη μου μπορει σε κάποια άλλη ζωή να ήταν γιαγιά μου, η θεία μου γκομενά μου και ο γείτονας που βαζει δυνατα τη μουσική σκύλος μου.Αυτο ειδικά με τον σκύλο τοχω φαντασιώση με έναν συγκεκριμένο τύπο…
Μπορει και να συμβαίνει… τι να σας πω!
Ωραια ιδέα άλλωστε… η ζωή ανακυκλώνεται και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το τέλειο rotation.
Εκτος κι αν δικαιολογείς ότι σ αυτή τη ζωη εισαι υπέρμετρα εγωιστης, επειδη σε κάποιαν άλλη ήσουν χονδρός ευνούχος σε χαρέμι.
Χμ βολικό.
Και καλά εσυ τοχεις δει σε ενόραση, ενούρηση, υπνωση, τριπάκι, εφιάλτη, στο φλυτζάνι του καφέ κ.λ.π. ότι σε μιαν άλλη ζωη ήσουν κάκτος… ΟΚ. Respect… πώς ξέρεις όμως ότι εγω ήμουν ο Ρομπέν των Δασών;
Και ωραία και είναι έτσι… εμείς οι άλλοι που πιστεύουμε στην Αγάπη και στην μετα θάνατον ζωή τι θα κάνουμε;
Θα περιμένουμε σε διαφορετική ουρά;
Εμεις πια με την Αγάπη!
Καλημέρα λες, σ αγαπώ σου λένε.
Παίρνεις τηλεφωνο σε άθλια οικονομικη κατάσταση έναν φιλο σου που’ναι πανισχυρος διευθυντής σε μεγάλη εταιρεια. Θες ένα μεροκάματο για να αναπνεύσεις.
-Ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ, αλλά δεν γίνεται. Πολιτική της εταιρείας.
Φαντασθείτε να μην σας αγαπούσε κιόλας.
Η λεξη αγάπη γίνεται χειριστική.
-Αν μ’ αγαπάς κάνε μια κωλοτούμπα.
Η αγάπη γινεται εκβιασμός:
-Αν μ αγαπάς φάε όλα τα ρεβύθια.
Αγαπάτε αλλήλους!εχετε δει πολλούς αλλήλους να αγαπανε τους άλλους αλλήλους;
Αν εισαι καλός άνθρωπος θα πάς στον Παράδεισο.
Ωραια… για πάνε πές το αυτό στον σκουπιδιάρη του Δήμου Εκάλης μια μέρα που θα χιονίζει να δούμε τι θα σου πεί περι Παραδείσου και Κόλασης.
Εκτός… εκτος επαναλαμβάνω … κι αν ο σκουπιδιάρης είναι υπερ της μετενσάρκωσης και τους την έχει στημένη σε κάποιον άλλη ζωή… ωχ και αν του την είχανε αυτοί στημένη από μια προηγούμενη ζωή;
Μύλος!
Βρίσκω πιο βολικό το «μετα θάνατον ζωή!»… έχει προοπτική.
Ένα γρηγορο κλισε για να αποφύγουμε αναλυση 5 παραγράφων: Είναι ανθρωπινη ανάγκη να πιστεύεις κάπου.
Ε, τι; Και σε μένα συμβαίνει. Σε όλους…
Ο Αγγελος Aναστασιάδης ας πούμε πιστεύει ότι τα γκολ δεν τα βάζει ο Κλάους, αλλά η Παναγιά… ή τεσπα του κάνει ασίστ η Παναγία. ΟΚ! Κανένα πρόβλημα… η ΠΑΟΚαρα όμως είναι πρώτη.
Και στο φινάλε από κι ως που είναι αμαρτια να πιστεύεις ότι η Παναγίτσα είναι ποδοσφαιροφιλη;
Ερχονται γιορτές…και επειδή δεν υπάρχουν πολλά για ψωνια…ας υπάρχουν πολλά για τις καρδιές.
Τριγυρω μου βλέπω συνεχώς φανατικούς. Φανατικούς του «όχι» και φανατικους το «ναι».
Εκατομμυρια άνθρωποι σκοτώθηκαν, παλουκώθηκαν και συνεχίζεται…επειδή πιστεουν ποτι ο θεός τους λέγεται έτσι κι όχι έτσι ό0πως τον λένε οι άλλοι…
Κάτι μου λέει ότι ο Θεός δεν έχει όνομα… αλλά έχει οπωσδηποτε χιούμορ…