Ένας λέει πως τρέχει από το 2012 , άλλος βροντοφωνάζει πως δεν έχει ληξιπρόθεσμα , δείχνει τις πληρωμές του . Του προτείνουν συμψηφισμό με τις μελλοντικές καταβολές του ενφια , το δέχεται, αλλά πάλι έχει λαμβάνειν .Του λένε να κάνει αίτηση για την επιστροφή των υπολοίπων κάποτε τον επόμενο χρόνο . Ζητά τότε να του συμψηφίσουν και τα τέλη κυκλοφορίας . Κατηγορηματικά του λένε πως πρέπει να τα πληρώσει γιατί αυτά με εσωτερική εντολή δεν μπαίνουν σε συμψηφισμό.
Ύστερα ακούς τον πρωθυπουργό στις Βρυξέλλες να περιφέρει το καύχημα του ρεκόρ στο πρωτογενές πλεόνασμα , το τελευταίο τρίμηνο του έτους .Προϊόν , ασφαλώς , μιας πολιτικής εσόδων η οποία στο μέτρο που φέρεται έτσι στον απλό συνεπή άνθρωπο , απλώς τον καταληστεύει . Και εκείνος περιφέροντας «το επίτευγμα και τη θυσία του » ξαναμπαίνει στο γαϊτανάκι της πλειοδοσίας του φόβου . Ακριβώς λέει για να μην πάει χαμένη η θυσία του , το επίτευγμα του και ίσως η επιστροφή του φόρου του , κάποτε σε ένα νέο έτος .
Όμως ο εκφοβισμός έχει νόημα όταν κάποιος διαθέτει κάτι να χάσει , αλλά αυτό είναι πάντα κάτι σχετικό και υποκειμενικό . Η τακτική του συνεγερτικού , «λύκοι στα πρόβατα» που ήχησε τόσες φορές τα τελευταία χρόνια απλώνεται και πάλι στην επικράτεια των απλών ανθρώπων . Και παρότι δεν αποκλείεται το εγερτήριο να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από ποτέ , όλο και πληθαίνουν αυτοί που δεν έχουν πια πρόβατα να χάσουν .
Άνθρωποι πολιορκημένοι από τις μικρές ή μεγαλύτερες ιδιοκτησίες τους , παραδομένοι στις στερήσεις τους , χωρίς «σκληρά» ή «μαλακά» ευρώ, χωρίς δουλειά ,χαμένοι μεσοπέλαγα στο ναυάγιο , νιώθουν μόνο ως το αναλώσιμο υλικό μιας διάσωσης, που ακόμη κι αν έρθει δεν θα τους περιλαμβάνει . Όλοι αυτοί, τα προαναγγελθέντα θύματα μιας χρεοκοπίας που δεν αναγγέλθηκε ποτέ επίσημα , καλούνται να προσποιούνται ισοβίως πως δεν είναι θύματα , αλλά ..επιτευγματίες . Του γεγονότος ότι η επισημοποίηση της χρεοκοπίας όλο και αναστέλλεται .
Όπως ακριβώς εκείνος ο συνταξιούχος που σκιαζόταν μπροστά στο βρόντημα της σφραγίδας στην εφορία και μονολογούσε καγχάζοντας . «Πέντε χρόνια πηγαινοφέρνω πέντε χιλιάδες ευρώ από την τράπεζα στο μαξιλάρι για να με θάψουν και να μου κάνουν δυο μνημόσυνα. Τώρα κι ο Μητσοτάκης που έχει μνήμα δέκα μέτρα στο Ακρωτήρι τρέχει στον Πρόεδρο μπας και αποφευχθούν οι εκλογές. Για να μην χρεοκοπήσουμε τελείως μη χάσω το πεντοχίλιαρο , και μείνω άταφος. »
Όπως ακριβώς εκείνη η άνεργη μάννα με το τετράχρονο παιδί στο χέρι, που εμφανίστηκε στα δημοτολόγια μαζί με το μνημόνιο στη Βουλή . Βασανιζόταν να βρει άκρη με σπίτι που χρωστά και φόρο ιδιοκτησίας που δεν έχει να πληρώσει . Της είπαν να πάει σπίτι ή στο λογιστή και να κάνει αίτηση μέσω διαδικτύου για να πληρώσει τα μισά . « Μα δεν έχω φαγητό , θα έχω υπολογιστή, σύνδεση και λογιστή ;» – Έ τότε κάντε αίτηση να πάρετε ταμπλέτα , θα δώσουν δωρεάν με τα κοινωνικά κριτήρια , αλλά πάλι θέλετε δίκτυο και ίσως λογιστή» ήρθε η απάντηση , χαμένη μέσα στον γδούπο της σφραγίδας που ανεβοκατέβαινε στα τριπλότυπα .
Οι προσεχείς μέρες φαίνεται πως θα κυλήσουν με θλιβερές ιστορίες μεταξύ κοινοβουλίου και τηλεοπτικών στούντιο που θα δείχνουν πόσο φτηνή και συνάμα … ακριβή υπόθεση είναι η αντιπροσώπευση .Αλλά και πόσο κατώτεροι των περιστάσεων είναι αρκετοί εκ των αντιπροσώπων μιας κοινωνίας πιασμένης στο δόκανο της εκμετάλλευσης. Από τους μεν που διαχέουν το φόβο για να μείνουν και από τους δε που καλλιεργούν τη φρούδα ελπίδα για να έρθουν .