Η Γερμανία και ιδιαίτερα το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα και πολύ πιο συγκεκριμένα το δίδυμο Μέρκλε-Σόιμπλε έχει ανοίξει υπερβολικά πολλά μέτωπα στην προσπάθειά του να επιβάλλει την πλήρη οικονομική, αλλά και πολιτική κυριαρχία επί των εταίρων.
Σε ορισμένους η σημερινή στάση και συμπεριφορά της Γερμανίας έχει αναλογίες και ομοιότητες με εκείνη που τηρούσε πριν από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τουλάχιστον στο σκέλος της οικονομικής επιβολής και της πολιτικής επιρροής στη ¨γηραιά ήπειρο¨ και αυτό βεβαίως, όπως είναι φυσικό γεννά συνειρμούς και ερεθίζει αντανακλαστικά .
Επανερχόμενοι στο σήμερα βλέπουμε πως ο Ολάντ του οποία η δημοφιλία στη χώρα του κατρακύλησε σε ιστορικά χαμηλά για Πρόεδρο της Δημοκρατίας επίπεδα, αποφασίζει να αγνοήσει τη Γερμανία, την Κομισιόν, αλλά και το Σύμφωνο Σταθερότητας και να μην συμμορφωθεί στους κανόνες για το έλλειμμα παραπέμποντας για το 2017 τη μείωση κάτω από το 3%.
Πρόκειται για απόφαση που βγάζει έξω από τα ρούχα τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, οι οποίοι παραδόξως συγκρατήθηκαν και δεν προχώρησαν σε κάποια δηκτική, ακόμα και επιθετική δήλωση.
Σε δηλώσεις όμως προχώρησε ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι ο οποίος τάχθηκε απερίφραστα με το Γάλλο Πρόεδρο λέγοντας προτιμά τα ελλείμματα του Ολάντ από μία νίκη της Μαρίν Λεπέν. Σαφές μήνυμα προς τους Γερμανούς ότι η λιτότητα πνίγει την Ευρώπη και τη στέλνει στην αγκαλιά της ακροδεξιάς.
Το άλλο μεγάλο μέτωπο που άνοιξε πρόσφατα αφορά στις επενδύσεις και στα 100 δις. που ζήτησε ο νέος Πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για να εισπράξει μία απότομη άρνηση από το Σόιμπλε.
Το σκέλος των επενδύσεων θα φέρει το δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε σε σκληρή αντιπαράθεση σχεδόν με όλους, αφού και οι κυβερνητικοί εταίροι οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν ταχθεί υπέρ της ενίσχυσης των επενδύσεων στην Ευρώπη, παρότι δεν εξέφρασαν ακόμα ανοιχτά τη διαφωνία με τους Χριστιανοδημοκράτες.
Όμως, ο Ζαν Κλον Γιούνκερ έθεσε ως έναν από τους πρώτους και βασικούς στόχους της προεδρίας του την αναθέρμανση της ευρωπαϊκής οικονομίας μέσω των επενδύσεων. Είχε πει ότι θα κινητοποιήσει για το σκοπό αυτό 300 δις. ευρώ. Και δεν είναι καθόλου ευτυχισμένος από την άρνηση του Σόιμπλε. Και να μην ξεχνάμε πως στην Κομισιόν υπάρχει και ο επίτροπος επί των Οικονομικών Μοσκοβισί ο οποίος εκτός του ότι είναι Γάλλος, ασπάζεται την εκτίμηση ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη από περισσότερη ανάπτυξη, άρα και επενδύσεις και λιγότερη λιτότητα.
Σημάδι των επερχόμενων ευρωσυγκρούσεων, οι οποίες εκδηλώνονται κυρίως στο παρασκήνιο, αποτελεί και η θέση που πήρε η γαλλική τράπεζα BNP Paribas ότι η Γερμανία αποτελεί κίνδυνο για τις επενδύσεις στην Ευρώπη.
Οσο θα πλησιάζει η σύνοδος κορυφής τόσο θα πυκνώνουν τα συγκρουσιακά στοιχεία και σε περίπτωση που Μέρκελ και Σόιμπλε παραμείνουν αμετακίνητοι στη θέση τους μη συναινώντας σε χαλάρωση της λιτότητας και γενναία αύξηση των επενδύσεων, δεν αποκλείεται να δούμε και άλλα σημάδια ανυπακοής και άλλες χώρες δηλαδή (για παράδειγμα η Ιταλία) να ξεκλειδώνουν τον γερμανικής έμπνευσης και εφαρμογής αυστηρό κορσέ της λιτότητας.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163