Για τη χώρα μας μία είναι η κόκκινη γραμμή στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα κατά την τελευταία αξιολόγηση. Τα υφεσιακά μέτρα. Επιτέλους η κυβέρνηση ας σταματήσει την καταστροφική δράση της τρόικα, που με τη σκληρή λιτότητα που επέβαλε (και αποδέχτηκαν οι κυβερνήσεις αντί των μεταρρυθμίσεων στο Δημόσιο που θα έθιγαν κομματικούς στρατούς και εκλογικά πελατάκια) κατάστρεψε την ελληνική οικονομία, διέλυσε την κοινωνία και έκανε ζοφερή και δύσκολη τη ζωή εκατομμυρίων πολιτών.
Ένα μεγαλοπρεπές ΣΤΟΠ στον κατήφορο, στο σπιράλ του θανάτου της ύφεσης έχει υποχρέωση να προτάξει σθεναρά η κυβέρνηση. Υποχρέωση απέναντι στη χώρα, τους πολίτες, την οικονομία, αλλά και τη δική της αξιοπρέπεια, για να μην αναφερθούμε και στο πολιτικό της μέλλον.
Κι’ όταν λέμε κόκκινη γραμμή τα υφεσιακά μέτρα εννοούμε κάθε είδους περικοπή μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, εννοούμε ψαλίδισμα δικαιωμάτων όπως οι ομαδικές απολύσεις, εννοούμε επιβολή φόρων ή άλλων εισπρακτικών μέτρων.
Η χώρα, η οικονομία και οι πολίτες έχουν ανάγκη από την αλλαγή της πολιτικής. Μόνο έτσι θα έρθει επιτέλους η ανάπτυξη. Μόνο χωρίς υφεσιακά μέτρα, αλλά με επενδύσεις, μείωση φορολογίας και αύξηση των εισοδημάτων θα επιταχυνθεί.
Κι΄ αν η τρόικα προτάξει τα δημοσιονομικά κενά και τις μνημονιακές υποχρεώσεις, η απάντηση υπάρχει, τα λεφτά υπάρχουν. Μάλιστα αν οι τροϊκανοί ήθελαν το καλό της χώρας προς αυτή την κατεύθυνση θα έπρεπε να πιέζουν σκληρά και αφόρητα και όχι να κάνουν το παγώνι.
Θα το επαναλαμβάνουμε ασταμάτητα. Λεφτά και ισοδύναμα υπάρχουν. Δεν χρειάζεται να τα ψάχνει κανείς σε δύσβατους ατραπούς, μακρινούς ή σκοτεινούς τόπους. Είναι εφικτό να εισπραχθούν αν δεν γίνεται αυτό που κατήγγειλε ο κ. Ρακιντζής ότι δηλαδή βρίσκει τοίχο όταν επιχειρεί να ελέγξει επώνυμους.
Πίεση να γκρεμιστούν αυτοί οι τοίχοι ή αυτά τα τείχη αν προτιμάτε θα έπρεπε να ασκεί η τρόικα και όχι να περιορίσει στο μισό το βραδινό γιαουρτάκι του μικροσυνταξιούχοι ή να ρίξει κι΄ άλλους πολίτες κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτή είναι η συνταγή της αποτυχίας όπως το ζήσαμε και το ζούμε με επώδυνο τρόπο.
Και η κυβέρνηση εκεί οφείλει (για λόγους πρακτικούς, αλλά και κοινωνικής δικαιοσύνης) να επικεντρώσει την προσπάθειά της. Λεφτά υπάρχουν, αλλά βρίσκονται πίσω από τον τοίχο του Ρακιντζή. Και ιδού η απόδειξη:
-Εγιναν 512 έλεγχοι σε φορολογούμενους με μεγάλη οικονομική επιφάνεια και επιβλήθηκαν πρόστιμα 184,1 εκατ. Ευρώ.
-Ελέγχθηκαν 250 μεγάλες επιχειρήσεις και τα πρόστιμα ανήλθαν σε 436,23 εκατ. Ευρώ.
-Από τα 53.000 εμβάσματα όσων έβγαλαν λεφτά στο εξωτερικό ελέγχθηκαν μόνο 420 και απέδωσαν 135 εκατ. Ευρώ.
-Από τις 4.000 υπεράκτιες με ακίνητα έγινε έλεγχος σε 100 και τα πρόστιμα ήταν 32 εκατ. Ευρώ.
-Από τη λίστα Λαγκάρντ ελέγχονται μόνο 35. Όταν δεηθούν να τελειώσουν τους ελέγχους θα μάθουμε και τι εισέπραξε το δημόσιο ταμείο.
-Στα διοικητικά δικαστήρια λιμνάζουν 76.000 φορολογικές υποθέσεις ύψους (σύμφωνα με περσινά στοιχεία) 30 δις. ευρώ περίπου.
Το σύνολο των ποσών από τις περιπτώσεις που επιβλήθηκαν πρόστιμα είναι 787,33 εκατ. Ευρώ.
Αλήθεια ποιος εμποδίζει την τρόικα να πιέσει να πολλαπλασιαστούν οι έλεγχοι ή την κυβέρνηση να δώσει εντολές και να επανδρώσει τις υπηρεσίες ώστε να βρει τα ισοδύναμα από τις προαναφερόμενες κατηγορίες φορολογουμένων, κάνοντας το προφανές, δηλαδή το καθήκον της;
Ποιος βάζει τοίχους σαν αυτούς που υπονόησε ο κ. Ρακιντζής; Ισοδύναμα υπάρχουν. Αν η κυβέρνηση θέλει να βάλει έστω και μία κόκκινη γραμμή ας τα εισπράξει. Ιδού η Ρόδος, ιδού και η πολιτική βούληση.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163