Σάββατο, 23 Νοε.
11oC Αθήνα

Η ευρωλιγούρα και οι όψιμοι συμψηφισμοί για το Γερμανικό χρέος

Η ευρωλιγούρα και οι όψιμοι συμψηφισμοί για το Γερμανικό χρέος

Οι ρυτίδες στο μέτωπο του Γερμανού προέδρου είναι βαθιές και όσοι δυσπιστούν για την ειλικρίνεια της περιοδεύουσας λύπης του και την αλήθεια των δακρύων που άφησε στους τόπους των ναζιστικών εγκλημάτων, μάλλον υποτιμούν τη βαθιά συνείδηση των Λουθηρανών παπάδων.

Όμως το θέμα δεν είναι προσωπικό και ο Χοακίμ Γκάουκ δεν μπορεί ούτε με την θεσμική του ιδιότητα να προσφέρει εξιλέωση για τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν πριν από 70-75 χρόνια ,δηλαδή ενόσω ο ίδιος αντίκριζε τον κόσμο .Αλλά ούτε και να πετύχει άμβλυνση στα αντιγερμανικά αισθήματα που τρέφει ,οψίμως είναι η αλήθεια ,μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας.

Το θέμα που έχει τεράστια ηθική διάσταση είναι πως χρειάστηκε να περάσουν 75 χρόνια για να τεθούν, δυστυχώς σε επίπεδο συμψηφισμών οι τεκμηριώσημες απαιτήσεις της χώρας σε ό,τι αφορά στο κατοχικό δάνειο και στις πολεμικές επανορθώσεις. Χρειάστηκε η χώρα ουσιαστικά να χρεοκοπήσει και να επιβιώνει με το γερμανικό σταγονόμετρο για να τα δούμε όλα από την αρχή.

Στο …αχανές μεσοδιάστημα, δυο γενιές Ελλήνων ξενιτεύτηκαν και μερικοί φτιάχτηκαν στα γερμανικά μεταπολεμικά εργοστάσια , οι αγαπητοί Σμιντ και Μπραντ ήταν δημοκρατικοί και φίλτατοι.

Η χώρα κατακλύστηκε από τουρίστες, προικίστηκε με τα πάντα από οικοσκευές και Άουντι ΤΤ, μέχρι το σκάνδαλα Ζήμενς και υποβρυχίων. Κυρίως προσαρτήθηκε ή της εκχωρήθηκε θέση στο άρμα του ευρώ και για όλα τα παραπάνω.

Τότε, στο απόγειο της ευρωλιγούρας μας, είχαμε ξεχάσει και τους Λιγκιάδες και το Δίστομο και τα Καλάβρυτα και την Κάνδανο και την Καισαριανή, όλα. Δηλαδή τα είχαμε ξεπουλήσει για το μερτικό στην ευμάρεια και την ευκολία; Και τα θυμόμαστε τώρα που έκλεισαν οι κάνουλες των δανεικών και στην επικράτεια εγκαταστάθηκαν οι οικονομικοί κατακτητές που παριστάνουν τους μεταρρυθμιστές, οψιμότατα και αυτοί.

Η γενιά μου μεγάλωσε με τις μετακατοχικές μνήμες σχετικά νωπές καθώς της είχαν βιώσει και μας μεταφέρει ,σε πρώτο χρόνο, γονείς και παππούδες. Έμαθα γράμματα σε σχολείο που ήταν κατοχικό φρουραρχείο και στον περίβολο και στους κήπους του ήταν και παραμένουν ακόμα οι πέτρινες πολυθρόνες των ναζί αξιωματικών. Αναπτυγμένες γύρω από το υπαίθριο θέατρο τους, με προδιαγραφές φάρδους λεκάνης μόλις 38 εκατοστά, έργα που φτιάχτηκαν με βασανιστικές αγγαρείες.

Προσωπικά μου είχε αφηγηθεί κάποιος αδούλωτος άνθρωπος ότι τον έζευαν όπως το μόνιππο και τον μαστίγωναν για να μεταφέρει τα υλικά. Συνεπώς μια εύλογη αντιγερμανική στάση επενδύθηκε στη νοοτροπία πολλών ανθρώπων που ας πούμε δεν έμαθαν ούτε λέξη Γερμανικά, ποτέ δεν αγόρασαν γερμανικό αυτοκίνητο και απεχθάνονται ακόμη και το ανηλεές γερμανικό ποδόσφαιρο.

Αφού λοιπόν επί δεκαετίες οι εκλεγμένες κυβερνήσεις αδρανούσαν και συμψήφιζαν τις θηριωδίες με την υποσχόμενη ευμάρεια, τώρα, δυο τρείς γενιές μετά, οι όψιμες συζητήσεις για την διεκδίκηση επανορθώσεων και επιστροφής του κατοχικού δανείου μοιάζουν με ύβρη απέναντι στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας , όπως αποτυπώθηκε στα χωριά και στα εδάφη της χώρας.

Εκεί όπου χιλιάδες Γερμανοί της ηλικίας του Γκάουκ αλλά και πολύ νεότεροι με ατομικές ιδιοκτησίες απολαμβάνουν θέσεις κάτω από τον μεσογειακό ήλιο. Όπως στον λόφο εκεί απέναντι από το σχολειό και το κατοχικό φρουραρχείο που προαναφέραμε, δεσπόζει το σπίτι μιας Γερμανίδας αρχαιολόγου που θεραπεύει το άσθμα της.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Πολιτική Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε