Αν μπορούσε κανείς να δει σφαιρικά και τρισδιάστατα την ανά στιγμή διακίνηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων ,με χιλιάδες πτήσεις και τις ρότες τους , με ταχύτητες των 800 χιλιομέτρων την ώρα , σε ύψη 10- 12 χιλιομέτρων , πάνω από ωκεανούς , όρη και ερήμους, μέσα σε καταιγίδες και θύελλες , θα απορούσε πως δεν χάνονται καμιά δεκαριά πτήσεις την ημέρα.
Είναι από τα κεφάλαια που ίσως οι κανόνες της στατιστικής και οι νόμοι των πιθανοτήτων να έχουν συντριβεί σε ότι αφορά τα αρνητικά τους σκέλη . Έτσι οι αεροδιαδρομές παραμένουν στατιστικά οι ασφαλέστερες παρά την προκλητικότερη στην ιστορία υπέρβαση του μέσου ανθρώπου σχετικά με την μετακίνηση και την αναμέτρηση με τον χρόνο .
Όταν όμως έρχονται οι συναντήσεις με τις ελάχιστες πιθανότητες σε οποιαδήποτε εκδοχή τους (τεχνικό θέμα , κυβερνητικό σφάλμα , φυσικοί παράγοντες , κακόβουλη επιχείρηση, ή συνδυασμός τους ), τότε παράγονται οι δραματικότερες επιπτώσεις σε όλα τα στάδια της καταστροφής , όπως έχουν αποτυπωθεί σε δεκάδες ντοκιμαντέρ προσομοίωσης χαμένων πτήσεων και των ψυχών τους .
Έχοντας καλύψει δημοσιογραφικά αρκετές μικρές και μείζονες αεροπορικές καταστροφές( όπως ,τζάμπο ΤWA Αργολίδα, O.Α Σάμος, C-130 Όθρυς ) μπορώ να βεβαιώσω πως οι ιστορίες και η δραματικότητα δεν συγκρίνονται με καμιά φυσική καταστροφή ή άλλο ατύχημα , παρά μόνο με πολεμικές συνέπειες. Οι συναντήσεις με το πεπρωμένο είναι μαζικές , ενίοτε ιλιγγιώδεις , ενίοτε βασανιστικές όταν η επίγνωση προηγείται του μοιραίου έστω και για δευτερόλεπτα .
Το άγχος των πτήσεων δεν είναι προαιώνιο ούτε φυσικά και η μεγάλη γοητεία τους .Είναι φρέσκα παράγωγα επιτευγμάτων ,μόλις ενός γεμάτου αιώνα όταν οι ιλιγγιώδεις εναέριες μετακινήσεις εξελίχθηκαν σε βαθμό που ,αν η γη ήταν κεφάλι ανθρώπου θα νόμιζε πως έχει περικυκλωθεί από ένα πειθαρχημένο μελίσσι κανονισμένων τροχιών και διαδρομών.
Κανένα αεροπορικό δρομολόγιο δεν είναι ρουτίνα , όπως και καμιά εγχείρηση ζωτικού οργάνου παρά τα αντιθέτως επισυναπτόμενα για λόγους εξορκισμού των φόβων και αποδιωγμού των μικρών πιθανοτήτων . Μπορεί να το νοιώσει κανείς αυτό όταν πετά πάνω από νεκρές ζώνες των ωκεανών και ο πιλότος βεβαιώνει πως «εδώ είμαστε εμείς και ο Θεός , άντε και λίγοι μπρός και πίσω στον αεροδιάδρομο που μας ακούν.» Ή όταν πετά ώρες πάνω από το κυματοειδές ανάγλυφο της Μογγολικής ερήμου Γκόμπι.
Όσο το αίνιγμα της πτήσης ΜΗ 370 είναι ζωντανό ,η παγκόσμια ειδησεογραφία θα εστιάζει πάνω του, δυσανάλογα ίσως, σε σχέση με τις γεωπολιτικές ιστορικές εξελίξεις στην Κριμαία ή τις οικονομικές εξελίξεις στον παγκόσμιο ρυθμιστή της Κίνας .Και τα σενάρια θα δίνουν χώρο ακόμη και στο ρεπερτόριο της λεγόμενης επιστημονικής φαντασίας σε ότι αφορά στις σύγχρονες μαζικές απειλές με όπλο την …ρουτίνα τόσων εκατομμυρίων ψυχών σε αέναη τροχιά φόβου και γοητείας πάνω από τέσσερις ωκεανούς και πέντε ηπείρους .