Ο Γ. Ζουγανέλης μιλά στο ΣΚΑΪ για τον "αδερφό" του Σάκη Μπουλά

“Το τέλος του με επαναφέρει στην ίδια τη ζωή. Η εικόνα που μένει είναι ό,τι έκανε ο ίδιος μέσα από την τέχνη”, είπε αρχικά και συνέχισε: “Αυτό που με κάνει να νιώθω χαρά, λίγο καλύτερα, μέσα στον πόνο, είναι ότι είδα έναν άνθρωπο να γαληνεύει, νιώθοντας την αγαπή των φίλων του. Έφυγε ήσυχος, έφυγε με γλυκύτητα. Οι φίλοι του ερχόντουσαν πάντα με τη διάθεση να του συμπαρασταθούν με αγάπη”.

Οι δυο τους δεν ήταν απλώς φίλοι, αλλά αδέρφια, όπως παραδέχτηκε ο Γιάννης Ζουγανέλης, αναφερόμενος στην πρώτη τους συνάντηση: “Γνωριστήκαμε πριν από 40 χρόνια σε μια οντισιόν του Χατζηδάκη. Του τραγούδησε το “Αστέρι του Βοριά” και κάποια στιγμή τον ρώτησε ο Χατζηδάκης τι όργανο παίζει, γιατί αυτό ήταν προϋπόθεση για το σχήμα. Του λέει “παίζω πίκολο φλογέρα και βγάζει μια φλογέρα ίσα ίσα που φαινόταν ανάμεσα στα μούσια του και έπαιξε εκπληκτικά. Μετά, έξω, αρχίσαμε να μιλάμε, αγκαλιαστήκαμε, σαν να γνωριζόμασταν ήδη… Τον γνώρισα επί χούντας. Όταν ερχόταν σπίτι μου, στα Πατήσια, όταν βλέπαμε αστυνομικούς αρχίζαμε να τρέχουμε για να μας κυνηγήσουν. Ήταν πειραχτήρι…”.