Δικαιούμαστε ή όχι τα …δύο μέτρα γης ;

Τόσα πάνω κάτω θέλει να συγκεντρώσει η κυβέρνηση από την φορολόγηση κάθε σπιθαμής γήινης επιφάνειας.

Μπορεί στην πρωτεύουσα και τα μεγάλα αστικά κέντρα οι άνθρωποι να βασανίζονται στις εφορίες για τους τυραννικούς επανελέγχους και τις διευκρινήσεις για τις δηλώσεις που υπέβαλαν ηλεκτρονικά , αλλα στις επαρχίες έχουν σπουδαίους λόγους να δοκιμάζονται επί πλέον . Με φακέλλους στις μασχάλες πηγαινοέρχονται στα φοροτεχνικά γραφεία για την τακτοποίηση των αγροτεμαχίων και κάθε γκρεμού , χαράδρας η σεληνιακού τοπίου επί γης , είχαν κάποτε την αποκοτιά να περιλάβουν στο περιβόητο Ε9.

Τρέχουν, συναισθηματικά δεμένοι όπως είναι οι παλαιότεροι με τα χώματα για να διορθώσουν προσδιορισμούς , επιφάνειες ,τοποθεσίες , και βλασφημούν την ώρα και την στιγμή που μπήκαν σε διαδικασίες αποχαρακτηρισμών και οικοπεδοποίσης ή γεωργικής εκμετάλευσης ρημαγμένων εκτάσεων .Σπεύδουν για να προφυλαχθούν από ένα ακόμη χαράτσι σε ένα διαλυμένο τόπο ,που δεν αποκλείεται να επιβληθεί οσονούπω η φορολόγηση των ιδιωτικών τάφων δηλαδή των δυο μετρων γής που λέει και το άσμα ή ακόμη και της ..αναπνοής.Και ως εκ τούτου οι φοροτεχνικοί να καταστούν χρησιμότεροι από τους γιατρούς και τους τελετάρχες.

Πλούσιους δεν τους λές , κάθε άλλο, πολλούς από αυτούς που θα χρειαστεί να επιστρέψουν στην κυβέρνηση μια πενιχρή μηνιαία σύνταξη του ΟΓΑ ,ένα επίδομα ανεργίας , να πριονίσουν μια υποτυπώδη αποταμίευση και να τα ρίξουν στο πανέρι που βγάζει η κυβέρνηση για λογαριασμό των δανειστών.Για να πληρώσουν ακόμη και αυτοί που η συμπτωματική κατοχή γης , ανεξαρτήτως χρήσεως ,δεν τους αποφέρει τίποτα , παρά μόνο την ανάμνηση πως κάποτε με χίλια βάσανα τούς έτρεφε.

Πως νιώθουν άραγε αυτοί που θα πληρώσουν χαράτσι για κατοχή γης στο Δίστομο , στα Καλάβρυτα , στην Κάνδανο , στη Βιάννο , όπου και το συνέδριο προχθές για τις πολεμικές αποζημιώσεις ; Ξέρω πάντως πως νιώθει ένας που θα πληρώσει φόρο για ένα πουρναρότοπο με πολλές πέτρες , φασκόμηλο και ρίγανη .

Και που μεγάλωσε με τις διηγήσεις για τον φόνο πάνω στον τόπο αυτό , ενός επιληπτικού 18χρόνου, από 800 μέτρα με αντιαεροπορικό.Από το κομβόι των Γερμανών που αποχωρούσε την άνοιξη του ΄45 από το λιμάνι του Αη- Νικόλα . Ετρεχε στον απέναντι λόφο αλλαλάζοντας από χαρά, που κομματιάστηκε μέσα στους ανθισμένους ασπαλάθους.