Οι περιφερόμενες κεφαλές δημοσίου τρόμου

Η χώρα της παλιάς μεταπολίτευσης έγραφε ανακοινώσεις στους μαντρότοιχους των πορνείων της περιφέρειας και των επιδοτούμενων κάμπων με το μεγαλοπρεπές ειδοποιητήριο, “προσεχώς Βουλγάρες”.
Με πρόσχημα την ευκαιριακή προεκλογική προστασία της δημόσιας υγείας οι δημόσιες αρχές διακινούν με εντελώς αγοραίο τρόπο φωτογραφίες αρρώστων γυναικών, που εκδίδονται ανεξέλεγκτα στον πολυφυλετικό στίβο του κέντρου. Εκεί που το δράματα επιβίωσης παίζονται πάνω στα σενάρια ψυχικών θανάτων του παρελθόντος και ολοκληρωτικών του μέλλοντος. Όπως ακριβώς γίνεται στα σπλάχνα των μεταβατικών μεγαλουπόλεων που χρόνια ακυβέρνητες παραδίδονται εύκολα στην ανέχεια και το ΔΝΤ.
Αλήθεια, πόσες οροθετικές όλων των φυλών μπορούν να βάλλουν στο μεσαιωνικό άλμπουμ του 2012 οι παραγωγικές δημόσιες υπηρεσίες και πόσους λαθρομετανάστες μπορούν να κλείσουν στα κοντέινερ του Μενιδίου μέχρι αύριο, μετά το παραπλανητικό θέατρο του Βοΐου στην Κοζάνη ενώ τα συνεργεία ήδη δούλευαν στην Αμυγδαλέζα;
Πραγματικά υπάρχει θέμα προστασίας της δημόσιας υγείας, αλλά με μεθόδους που αρμόζουν σε δυτικές κοινωνίες και όχι με πρακτικές και όρους Αφγανιστάν.
Δεν χρειάζεται κόπος για να αντιληφθεί κανείς ότι έλεγχοι μπορούσαν να γίνουν και να γίνονται διαρκώς, με κοινοποίηση των αποτελεσμάτων τους και των επικίνδυνων οίκων και περιοχών. Η καννιβαλιστική λογική βγάλτε τώρα στη φόρα με δικαστική διάταξη 20 άρρωστες από ένα πληθυσμό χιλιάδων γυναικών, θυμάτων δουλεμπορίου στην πλειοψηφία τους, μάλλον δεν έχει ανάλογο προηγούμενο σε ευρωπαϊκή χώρα.
Πόσο μάλλον όταν όσοι μιλούν για φαρισαϊσμό, πρέπει να εξηγήσουν πότε οι ίδιοι ήταν φαρισαίοι. Όταν πριν χρόνια ανακάλυπταν τη θηριωδία του trafficking και έκαναν καμπάνιες περίθαλψης των θυμάτων από ψυχολόγους, ΜΚΟ, αστυνόμους και μητροπολίτες ή τώρα που περιφέρουν αυτά τα όντως επικίνδυνα για την δημόσια υγεία ανθρώπινα ερείπια, ως κεφαλές δημόσιου τρόμου;
Τι στο διάβολο έχει αλλάξει, πέραν της απόπειρας εισόδου όλων στη νέα μεταπολίτευση με τις μπάντες; Μήπως το ότι η αρρώστεια είναι πια μακροχρόνια και τα φάρμακα θα ξετινάξουν τους προϋπολογισμούς; Μήπως έπεσαν οι πωλήσεις των προφυλακτικών; Μήπως δεν έχουμε καμία Χίλαρι τώρα με ευαισθησίες να μας τρέχει για τα θύματα της παγκοσμιοποιημένης πορνείας; Μήπως οι αρχέγονοι όροι καθόδου των ενδιαφερομένων στην “άρρωστη” αγορά του σεξ άλλαξαν; Μήπως τα καλά μαγαζιά παραπονούνται για τις … καντίνες με τα βρώμικα; Ακόμα κι όλα αυτά να ισχύουν, η περιφορά κεφαλών οροθετικών εκδιδόμενων είναι πραγματικός εφιάλτης και όχι κατ΄ ανάγκη υγειονομικός.