Τους σχολικούς τοίχους θα κοσμούν οι φωτογραφίες των εθνικών ηρώων, Λουκά Παπαδήμου, Ευαγγέλου Βενιζέλου, Αντωνίου Σαμαρά και Γεωργίου Παπανδρέου και οι αγιογράφοι ενός εκάστου θα πλειοδοτούν για το ανεκτίμητο του ρόλου του.
Οι ιστορικοί θα μνημονεύουν την πεταμένη ευκαιρία του Γεωργίου Καρατζαφέρη να ενταχθεί στο πάνθεον και την ανδρεία των υπαρχηγών του, που προσχώρησαν στην ομάδα των γενναίων της μάχης για την συμφωνία. Θα ιστορήσουν επίσης, αργότερα ότι το περίφημο τέλος της αβεβαιότητας και η αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας , περίπου δρομολόγησε την συντεταγμένη χρεοκοπία εντός της ευρωζώνης και την αρχή του μακροχρόνιου ελεγχόμενου δράματος της κοινωνίας.
Θα γράφουν, οι ιστορικοί, πως το τέλος της αβεβαιότητας δεν έκανε τον βουλευτή που φυγάδευσε ένα εκατομμύριο ευρώ στο εξωτερικό τον Μάη του ΄11 να τα επαναφέρει . Όπως δεν τα επανέφερε κανείς από όσους εναπόθεσαν τον τίμιο ιδρώτα τους σε εμπιστευτικούς κωδικούς ξένων τραπεζών και στα θησαυροφυλάκια των παράκτιων.
Ήταν η εποχή που ακόμα και κομποδέματα των 20 χιλιάδων έμπαιναν στην βαλίτσα κάποιου συμπεθέρου να τα πάει στην Κύπρο κ’ οι φήμες οργίαζαν πως στον Χολαργό ετοιμάζονταν να κόψουν δραχμές. Αυτά τα μικρά κομποδέματα όμως θα γυρίσουν για να αποσωθούν σαν κεράκια στα θαμπά ισόγεια των συνταξιούχων. Που θα πίνουν ινδικά παραφάρμακα της ανταγωνιστικής Ινδίας, κυνηγημένοι από ειδικά τέλη και πλευρισμένοι από άνεργα εγγόνια. Όχι πως οι ληστές του δημόσιου χρήματος μέσω του φαρμάκου δεν καρπώθηκαν πλούτη ανάλογα των μεσιτών στα εξοπλιστικά ή των εργολάβων στις δημόσιες επενδύσεις σε μια ατέλειωτη σειρά εσωτερικών προδοσιών που μας έφερε εδώ τις επιτροπείες. Αλλά τα σπασμένα θα πληρώσουν δυο γενιές ανθρώπων που δεν έφταιξαν σε τίποτα.
Στην εποχή του τέλους της αβεβαιότητας, θα σημειώνουν οι ιστορικοί, ακόμη και οι δανειστές μας ήταν σχεδόν σίγουροι για την αστοχία του προγράμματος δημοσιονομικής σταθεροποίησης. Αλλά οι ήρωες του Φεβρουαρίου προσπαθούσαν να κεφαλαιοποιήσουν την κατανίκηση του εφιάλτη της δραχμής, ψάχνοντας ενιαίο βαγόνι μετεκλογικής συγκυβέρνησης, στο ταξίδι επιστημονικής φαντασίας προς το 2020. Με εξασφαλισμένους τους δανειστές και την άρχουσα εγχώρια τάξη, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να κατηφορίζει την οδό της συντεταγμένης εξαθλίωσης, ιδιαιτέρως στην πρωτεύουσα και στα μεγάλα αστικά κέντρα.